Aντιδράσεις για την προγραμματική

Aντιδράσεις για την προγραμματική

Ρεπορτάζ: Ζαφειριάδου Μαριτίνα

«Πυρ ομαδόν» αντί ικανοποίησης δέχθηκε χθες από τους βουλευτές του κόμματός του ο Ευάγγελος Βενιζέλος, με αφορμή το κείμενο της προγραμματικής συμφωνίας που ‘συνυπέγραψε’ με τον Αντώνη Σαμαρά. Από τη θυελλώδη συνεδρίαση της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, δεν έλειψαν οι «βαριές εκφράσεις», οι «σπόντες», αλλά και οι …απαντήσεις.

Καταγραφή των μέτρων που προκύπτουν από τους νόμους που έχουν ψηφιστεί και «κόκκινες γραμμές» στο τι θα ψηφίσει στο εξής το ΠΑΣΟΚ ζήτησε ο πρώην υπουργός Κώστας Σκανδαλίδης. Τόσο εκείνος, δε, όσο και άλλοι βουλευτές έθεσαν το θέμα των «οριζόντιων μέτρων», ζητώντας μεταξύ άλλων «ορισμ��» της έννοιας.

Ως «ευχολόγιο» χαρακτήρισε την «γενικόλογη προγραμματική συμφωνία» των κυβερνητικών κομμάτων, ο Θάνος Μωραΐτης, υποστηρίζοντας ότι δεν απαντά σε δύο βασικά θέματα. Στο αν θα επιβληθούν νέα μέτρα ή όχι, άσχετα αν θα ονομάζονται «οριζόντια» ή όχι και στο τι θα κάνει το ΠΑΣΟΚ μετά τη λήξη του μνημονίου. Υποστηρίζοντας πως ο ίδιος όταν ερωτάται από πολίτες αν θα συνεχίσει να συνεργάζεται με τη ΝΔ, απαντά ‘όχι’, επιχείρησε να …επιβεβαιωθεί, ζητώντας παράλληλα το ΠΑΣΟΚ να τεθεί επικεφαλής μίας προσπάθειας δημιουργίας «προοδευτικού μετώπου», κόντρα στην «λαίλαπα» της δεξιάς και της ακροδεξιάς τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη. Αίσθηση προκάλεσε η προσωπική του επίθεση στον Αντώνη Σαμαρά όταν μίλησε για το έργο «Σαμαράς ο αντιμνημονιακός, νούμερο 2» που παρακολουθούμε σήμερα, όπως είπε, με το αντίστοιχο πρώτο μέρος να έχει παιχτεί προ τριών ετών.

Επίθεση στον πρωθυπουργό εξαπέλυσε και η Θεοδώρα Τζάκρη, σημειώνοντας ότι δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα ούτε η συμπεριφορά του «καλού παιδιού» προς τους δανειστές μας, ούτε η «ψευτοσύγκρουση» με την τρόικα. Η ίδια υποστήριξε ότι δεν έχει κανένα νόημα το ΠΑΣΟΚ να είναι σε μία κυβέρνηση συνεργασίας όταν δεν μπορεί να επιβάλει την ατζέντα του και να δώσει τον δικό του τόνο στη διαπραγμάτευση με την τρόικα.

Την παραδοξότητα το ΠΑΣΟΚ να προσπαθεί να ανασυντάξει την κεντροαριστερά την ίδια ώρα που συμπράττει με τη ΝΔ και «ενσωματώνεται» σε αυτή, επισήμανε ο Γιώργος Ντόλιος, παρατηρώντας παράλληλα «άλυτες εξισώσεις» στο κείμενο της προγραμματικής συμφωνίας, και φέρνοντας ως παράδειγμα το ασφαλιστικό. Σημείωσε πάντως πως τυχόν αποχώρηση του ΠΑΣΟΚ από την κυβέρνηση στην παρούσα φάση, θα ισοδυναμούσε με αυτοκτονία.

Στην αντεπίθεση πέρασε ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, θυμίζοντας πως ήταν εκείνος που είχε πει να μη γίνει πρωθυπουργός ο Αντώνης Σαμαράς, αλλά και αναρωτόμενος αν η πολιτική που ασκείται «είναι που ξεκινήσατε εσείς ως υπουργοί το 2009 και συνεχίζει τώρα ο Σαμαράς, ή άλλαξε πολιτική ο Σαμαράς». «Εγώ νομίζω το πρώτο», είπε με νόημα, θυμίζοντας πως οι περισσότεροι εκ των παρευρισκόμενων ήταν βουλευτές και επί …διευρύνσεως με τον Στέφανο Μάνο και τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο. «Πριν λέγαμε ότι δεν υπάρχει προγραμματική συμφωνία και άρα διάκριση από τη ΝΔ. Τώρα που υπάρχει, λέμε για «προγαμιαίο σύμφωνο», είπε με νόημα», ξεκαθαρίζοντας πάντως παράλληλα ότι τυχόν νέα μέτρα, ‘οριζόντια ή κάθετα’, δεν περνάνε από την ΚΟ του ΠΑΣΟΚ.

Την ικανοποίησή του από την προγραμματική συμφωνία φέρεται να εξέφρασε και ο Γιάννης Δριβελέγκας, σημειώνοντας πάντως με νόημα πως «σύμφωνα συμβίωσης, υπάρχουν μόνο στην Αμερική και όχι στην Ελλάδα».

«Η κοινωνία μας πιέζει μεν να αντισταθούμε στην τρόικα, αλλά μόλις αντιστέκεσαι σου λένε κάποιοι «πρόσεξε μην κάνεις τζάμπα μαγκιές», απάντησε στη δευτερολογία του ο Ευάγγελος Βενιζέλος, επιχειρώντας παράλληλα να καθησυχάσει τους βουλευτές του ότι «δεν υπάρχει τίποτα στο κείμενο της προγραμματικής συμφωνίας που να μην εκφράζει το ΠΑΣΟΚ, τις πολιτικές και την αξιακή φυσιογνωμία του». Ο ίδιος υποστήριξε ότι «το κείμενο μιλάει για όσα μιλάμε κι εμείς: για την πολιτική σταθερότητα, τα σενάρια των εκλογών, την εξάντληση της τετραετίας, την εθνική στρατηγική, το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, τα μεγάλα επιτεύγματα 2010-2013, τις κόκκινες γραμμές για νέα μέτρα, την ανάγκη προώθησης διαρθρωτικών αλλαγών, το νέο εθνικό παραγωγικό μοντέλο, την ανάγκη θεσμικής μεταρρύθμισης του κράτους, την κινητικότητα αποσυνδεδεμένη από την απειλή των απολύσεων, το ρόλο των κοινοβουλευτικών ομάδων, την ανάγκη συμφωνίας και συνεχούς συνεργασίας των κομμάτων».

Πηγή: Real.gr

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ