Γιαννίτσης: Η Ελλάδα στην κρίση
Στους λόγους που οδήγησαν στην οικονομική κρίση αλλά και στην πρόσκληση των 58 για την κεντροαριστερά αναφέρθηκε ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, Τάσος Γιαννίτσης κατά τη διάρκεια ομιλίας του, με την ευκαιρία του βιβλίου του «Η Ελλάδα στην κρίση».
Ο Τάσος Γιαννίτσης εξέφρασε την εκτίμηση ότι «χρειαζόμαστε μια πυξίδα για την πορεία μας, που δεν θα είναι μόνο οικονομική, αλλά και ιδεολογική, κοινωνική, πολιτική και ευρωπαϊκή».
«Ουσιαστικά, στο βιβλίο αυτό αναζητάω το ιδεολογικό υπόβαθρο μιας πολιτικής για την κρίση, γιατί εδώ υπάρχει ένα τεράστιο κενό και χωρίς ένα τέτοιο ιδεολογικό υπόβαθρο η κρίση θα αντιμετωπίζεται με αποσπασματικές μετρολογίες και με φωνές του καθολικού αρνητισμού. Την ίδια στιγμή βλέπει κανείς την χρεωκοπία στερεότυπων και δογμάτων και πώς ακραία φαινόμενα, όπως η ναζιστική οργάνωση, έρχονται και καλύπτουν τα κενά, δηλ. τις αδυναμίες του ιδεολογικού, αξιακού και πολιτικού μας συστήματος» ανέφερε.
Όπως τόνισε, «στο βιβλίο διατυπώνω ένα ευρύτερο πλέγμα πολιτικών και οικονομικών στόχων, που θα έπρεπε να είναι ψηλά στην πολιτική ατζέντα», ενώ συμπλήρωσε ότι «φυσικά, η πραγματικότητα και οι ισορροπίες εξουσίας, δεν αλλάζουν εύκολα. Υπάρχουν όμως πολλοί, απλοί, πολιτικοποιημένοι πολίτες, τμήματα της κοινωνίας μας, που ψάχνουν να καταλάβουν πώς δεν θα ξαναπαγιδευτεί το μέλλον τους. Στον κόσμο αυτό θα ήθελα να έχω δώσει κάτι χρήσιμο».
«Το μεγάλο έλλειμμα είναι το αύριο, πως δηλαδή ξεφεύγουμε από την κρίση, κάτι που είναι ακόμα μακριά. Ποτέ μου δεν θα υποστήριζα ότι υπάρχει μια απάντηση. Δεν είναι μονόδρομος, υπάρχουν περισσότερες. Όμως, αφ’ ενός πρέπει κανείς να τις προσδιορίσει με πολύ προσοχή και αυτό δεν έχει γίνει, ενώ αφ’ ετέρου δεν σημαίνει ότι οι απαντήσεις αυτές είναι όπως θα ήθελε κανείς. Οι πολιτικές επιλογές καθορίζονται από ένα μίγμα βαθμών ελευθερίας στις αποφάσεις, αλλά και από ένα πλέγμα καταναγκασμών, στους οποίους υπάγεται μια χώρα που ουσιαστικά πτώχευσε», σημείωσε ο πρώην υπουργός.
Σύμφωνα με τον ίδιο «αυτό δεν λήφθηκε υπ’ όψη» και έτσι «στα χρόνια μετά το 2009 διαπιστώσαμε πολλές αρνητικές εξελίξεις:
– Πρώτον, η σημερινή κατάσταση της χώρας και ευρύτατων κοινωνικών στρωμάτων θα μπορούσε να είναι αρκετά διαφορετική από τη σημερινή και αυτό είναι αποτέλεσμα των επιλογών που έγιναν μέσα στη χώρα και όχι όσων επιβλήθηκαν. Διαπιστώσαμε πώς, σε πρώτη φάση, ο συνδυασμός της καθολικής άρνησης του πολιτικού συστήματος να κατανοήσει και να αποδεχθεί την ανατροπή των δεδομένων, των λαθών που έγιναν, και η απουσία μιας συστηματικής πολιτικής για την αντιμετώπιση των δραματικών προβλημάτων της κρίσης, όπως ανεργία, ανταγωνιστικότητα, δημοσιονομικές και άλλες ανισορροπίες, ανισότητες, και η υποκατάσταση κάθε είδους πραγματικής απάντησης από μια θάλασσα λαϊκίστικων και άρα σκληρά αντι-λαϊκών και πρωτόγονων τοποθετήσεων, διόγκωσαν το οικονομικό και το κοινωνικό κόστος της κρίσης, ανέτρεψαν τις πολιτικές ισορροπίες και οδήγησαν την κοινωνία σε αβεβαιότητα, φόβο και απογοήτευση. Ίσως θα ήταν πιο χρήσιμο, αντί για την κατασκευή θεωριών των δύο άκρων, να αναρωτηθούμε μήπως υπάρχει μια θεωρία, που να εξηγεί πώς, ξανά και ξανά στην ιστορία μας, η δημαγωγία αποτέλεσε το Δούρειο Ίππο που έπληττε ανελέητα τα συμφέροντα των πιο αδύναμων.
– Δεύτερη αρνητική εξέλιξη: οι πολιτικές που επιβλήθηκαν άφησαν απέξω βασικά ζητήματα που είναι κρίσιμα για την πορεία της χώρας και αναφέρομαι στη σχέση μεταξύ κρίσης και παραγωγικού συστήματος. Η Τρόικα και τα Μνημόνια στην ουσία δεν ενδιαφέρονται για το παραγωγικό σύστημα. Όμως, ούτε και οι δικές μας πολιτικές ούτε και οι θέσεις που έχουν ακουστεί. Όλο το βάρος έπεσε στα μακροοικονομικά, αγνοώντας, ότι ένα σημαντικό τμήμα της κρίσης συνδεόταν με την ολοένα και πιο αδύναμη παραγωγική βάση της οικονομίας και την συνεχή διάβρωση της διαρθρωτικής ανταγωνιστικότητάς μας. Έχει μάλιστα σημασία να σκεφτεί κανείς, μήπως η σημερινή εικόνα δείχνει σε ποιο σημείο θα βρισκόμασταν το 2009 μόνο με τις αντιλήψεις μας, αν δεν υπήρχε το μεγάλο και αυξανόμενο ύψος των πόρων που παίρναμε από το διεθνές τραπεζικό σύστημα, που όμως τελικά μας οδήγησαν στην κρίση».
«Είναι εμφανές, ότι στη σημερινή εξαιρετικά άσχημη καμπή της Δημοκρατίας μας, αυτό που απαιτείται, αλλά εξακολουθεί να είναι ζητούμενο, είναι μια υπέρβαση που θα τοποθετήσει το συλλογικό πάνω από το κομματικό και στενά πολιτικό συμφέρον» υπογράμμισε.
Αναφερόμενος στο κείμενο των 58 για την κεντροαριστερά, ο πρώην υπουργός ανέφερε ότι «η πρωτοβουλία κάνει έκκληση στις πολιτικές δυνάμεις του κεντροαριστερού χώρου και στα απλά μέλη της κοινωνίας, να εγκαταλείψουν την απομόνωση, να προχωρήσουν σε μορφές συνεργασίας, και αντί να ψάχνουν τι τους χωρίζει, να δουν τι μπορεί να τους ενώσει, ώστε παρά τις διαφορές τους να δώσουν στους Έλληνες μια καλύτερη προοπτική».
«Το τι θα κάνουν οι πολιτικές δυνάμεις που θα μπορούσαν να ανταποκριθούν είναι η μια πλευρά. Η άλλη πλευρά είναι η προσωπική στάση του καθενός. Όχι αναγκαστικά σε σχέση με την συγκεκριμένη πρωτοβουλία, με την οποία μπορεί να συμφωνεί ή όχι, αλλά σε σχέση με την αντίδρασή του στο σκηνικό που του επιβάλλεται ως μοίρα ή ως καταναγκασμός απ’ έξω, ενώ στην ουσία είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα των όσων γίνονται στο εσωτερικό της χώρας» κατέληξε.
Πηγή: e-giakoumis.com
