Αντίδραση Κοππά για την ομιλία Βενιζέλου
Η πρώτη αντίδραση μετά την ομιλία του Ευάγγελου Βενιζέλου στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, ήρθε από την ευρωβουλευτή του κόμματος, Μαριλένα Κοππά, η οποία επισημαίνει μεταξύ άλλων ότι «συμμετοχή δεν μπορεί να σημαίνει συνενοχή», ενώ προσθέτει ότι «το συνέδριο εξελίσσεται έτσι με στρεβλούς όρους».
Διαβάστε αναλυτικά το κείμενο της Μαριλένας Κοππά:
Την εποχή της κρίσης όταν ο ελληνικός λαός ζει την πιο βίαιη δραματική αλλαγή του τρόπου ζωής του, με δυσκολίες και προβλήματα που κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει.
Την ώρα που η κρίση αγγίζει πλέον και τον πυρήνα της ευρωζώνης και η κρίση χρέους επεκτείνεται δραματικά. Την ώρα που μια συντηρητική πλειοψηφία κυβερνά την Ευρώπη και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, η οποία συνεχίζει να επιμένει στις πολιτικές της μονόπλευρης λιτότητας. Την ώρα που η υλοποίηση του αναπτυξιακού πακέτου παραμένει κενό γράμμα. Την ώρα που η σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη προσπαθεί να κερδίσει το χαμένο έδαφος και από επιμέρους προτάσεις να καταλήξει σε μια νέα αφήγηση εξόδου από την κρίση. Την ώρα που το πολιτικό σύστημα και οι εκφραστές του απαξιώνονται κάθε μέρα και πιο πολύ, όπου αντισυστημικές, αντιδημοκρατικές, φασιστικές δυνάμεις κερδίζουν έδαφος, όπου οι αντιστάσεις από οργανωμένα συμφέροντα παραμένουν ισχυρές, το σοσιαλδημοκρατικό αίτημα για κοινωνική δικαιοσύνη, δημοκρατία και ισορροπημένη ανάπτυξη παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ.
Το ζητούμενο είναι η εκφορά του με σύγχρονους όρους που να απαντούν στη συγκυρία και στις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Τόσο το μήνυμα όσο και τα υποκείμενα που θα το εκφέρουν έχουν εξίσου σημασία.
Η δυσπιστία στο πολιτικό προσωπικό, η ανάγκη ανανέωσης με ουσιαστικούς και όχι αποκλειστικά ηλικιακούς όρους οδηγεί στο να μην μπορεί να εισακουστεί μια θέση, όσο σωστή και να είναι αν ταυτίζεται με ότι και όποιους οι πολίτες έχουν απορρίψει.
Η ανάγκη του νέου λόγου έρχεται την ώρα που και η ΕΕ αλλάζει και η σοσιαλδημοκρατική αφήγηση στην Ευρώπη, που είχε ηττηθεί τις προηγούμενες δεκαετίες, επαναδομείται και επιχειρεί να απαντήσει με ουσιαστικό τρόπο στα προβλήματα.
Το Συνέδριο λοιπόν θα μπορούσε να είναι μια εξαιρετική ευκαιρία:
• να οριστούν ξεκάθαρα οι αρχές και οι πολιτικές κατευθύνσεις
• να τεθούν τα βασικά διακυβεύματα για το χώρο
• να κάνουμε τον απολογισμό τι πετύχαμε ως κυβέρνηση, που δεν τα καταφέραμε, που μπορούσαμε καλύτερα, γιατί έπεσε η κυβέρνηση Παπανδρέου
• να ξαναμιλήσουμε με την κοινωνία, να αφουγκραστούμε το σφυγμό της, τις αγωνίες της
• να μη χαριστούμε σε κανέναν.
Το ΠΑΣΟΚ από τη συγκρότησή του ήταν το κόμμα από την κοινωνία, για την κοινωνία. Όμως στις τελευταίες εκλογές οι πολίτες απέρριψαν την πρότασή μας. Μας δείχνουν καθημερινά ότι πρέπει να ξανα-οριοθετήσουμε τις αξίες, τις πολιτικές και τις δράσεις μας. Το Συνέδριο ήταν η ευκαιρία.
Όμως ένας προσυνεδριακός διάλογος μακριά από την κοινωνία σε αίθουσες ξενοδοχείων δεν είναι αυτό που περιμένουν οι πολίτες σήμερα. Η εποχή και οι συνθήκες επιβάλλουν την επιστροφή στην κοινωνία και στις ανάγκες της. Και εκεί δεν αποδειχτήκαμε επαρκείς.
Υπάρχει άλλος δρόμος που δεν τον ακολουθήσαμε. Να βρεθούμε κοντά στον πολίτη, στην καθημερινότητα και στην αγωνία του. Δίπλα στο χώρο δουλειάς, να μιλήσουμε αλλά πρωτίστως να ακούσουμε.
Το Συνέδριο εξελίσσεται έτσι με στρεβλούς όρους:
Από το δίλημμα «μνημόνιο-αντιμνημόνιο», περάσαμε στο δρόμο για το Συνέδριο, στο «συμμετοχή-μη συμμετοχή» στην κυβέρνηση». Πρόκειται για ψευτοδίλημμα άνευ περιεχομένου που αποπροσανατολίζει από το αληθινό διακύβευμα.
Είναι σαφές ότι τη στιγμή που απόλυτη προτεραιότητα είναι η σωτηρία της χώρας η συμμετοχή είναι υποχρέωση κάθε υπεύθυνης δύναμης. Όμως ποιά συμμετοχή; Συμμετοχή δεν μπορεί να σημαίνει συνενοχή.
Συμμετοχή θα πρέπει να σημαίνει διαρκής διαπραγμάτευση στη βάση αρχών και αξιών. Όχι σταδιακή διολίσθηση στις θέσεις της ΝΔ και μάλιστα της πιο δεξιάς εκδοχής της.
Το ΠΑΣΟΚ επιθυμεί να είναι εκφραστής της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα. Αυτό σημαίνει ότι θέλει να διατηρήσει την ταυτότητα ενός κόμματος που στόχο έχει τον προοδευτικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, την άμβλυνση ανισοτήτων, την αύξηση των ευκαιριών, τη σύγκρουση με ολιγοπώλια.
Η λέξη κλειδί είναι η λέξη «αναδιανομή», που δεν πρέπει να ταυτίζεται με τη διανομή. Σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ δε θα έχει αντιρρήσεις στο κυβερνητικό πρόγραμμα γενικές και σχετικά αόριστες, αλλά συγκεκριμένες και σαφείς, με αξιακό έρμα και ειρμό αφήγησης για το τι είμαστε και ποιον εκπροσωπούμε.
Σημαίνει ότι παραμένουμε με όρους και προγραμματικές δεσμεύσεις, με κόκκινες γραμμές και προγραμματική συμφωνία, αρωγοί στην προσπάθεια υπέρβασης της κρίσης. Σημαίνει ότι παλεύουμε η καταστροφική πολιτική λιτότητας να συμπεριλαμβάνει όλους δίκαια και να μην αφορά μόνο τους πιο αδύναμους. Σημαίνει ότι κάνουμε επιλογές ρήξης μ’ ένα παρελθόν όχι μόνο κρατισμού, αλλά και ιδεολογικής ασάφειας. Σημαίνει ότι επιλέγουμε μεταξύ δεξιάς και αριστεράς, με το συνθετικό «κέντρο» να σημαίνει την έλλειψη δογματισμού και όχι την έλλειψη αρχών.
Σημαίνει κοινωνική δικαιοσύνη. Κοινωνική δικαιοσύνη δε σημαίνει ότι δεν αλλάζουμε τίποτα.
• Σημαίνει ότι δεν περιοριζόμαστε μόνο στις απορρυθμίσεις αλλά ότι σκοπεύουμε επίσης σε ρυθμίσεις με στόχο τον έλεγχο της αγοράς έτσι ώστε να μην είναι αχαλίνωτη η καταστροφική και, συχνά, αυτοκαταστροφική της δράση.
• Σημαίνει ότι οι συλλογικές μας αντιρρήσεις εντάσσονται σε ένα συλλογικό πλαίσιο που δεν είναι απλά διαπροσωπικό, αλλά έχει συγκεκριμένες κοινωνικές αναφορές.
• Σημαίνει ότι προχωράμε στη μεταρρύθμιση του πολιτικού συστήματος, του κράτους, του εαυτού μας.
• Σημαίνει ότι αλλάζουμε τις πρακτικές του παρελθόντος και εγκαταλείπουμε οριστικά το λαϊκισμό. Ότι δε διανέμουμε κρατικά πόστα μεταξύ κυβερνητικών εταίρων.
Το ΠΑΣΟΚ, με τεράστια εμπειρία έχει πολλά να πει και πολλά να προτείνει. Πέρα από τη διαχείριση να περάσει στην αληθινή πολιτική και να συσπειρώσει το χώρο του στο όνομα μιας σύγχρονης, μεταρρυθμιστικής ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Το ερώτημα είναι : Θέλει; Μπορεί;
Πηγή: egiakoumis.com
