Θα µας «ξυπνήσει» πάλι μια συμφορά;
Στην πορεία προς την προεδρική εκλογή του Φεβρουαρίου και µε ανοικτό το ενδεχόµενο να στηθούν πρόωρα εθνικές κάλπες, αν δεν συγκεντρωθούν στην τρίτη και τελευταία κοινοβουλευτική ψηφοφορία οι 180 ψήφοι που προβλέπει το Σύνταγµα, το πολιτικό θερµόµετρο κοντεύει να σπάσει! Καταγράφει καθηµερινά υψηλότατες θερµοκρασίες. Ο πολιτικός ηλεκτρισµός και η πόλωση είναι στο κόκκινο! Οι πρόσφατες παραινέσεις του κ. Κάρολου Παπούλια για µια στοιχειώδη συνεννόηση και για µια «ελάχιστη» έστω συναίνεση κυβέρνησης – αξιωµατικής αντιπολίτευσης όχι µόνον έπεσαν στο κενό, αλλά και πυροδότησαν νέο κύκλο έντασης και οξύτητας. Ν.∆. και ΣΥΡΙΖΑ αλληλοκατηγορούνται, σε εξαιρετικά υψηλούς τόνους, µε κάθε ευκαιρία. Και όλα δείχνουν ότι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει τους επόµενους τέσσερις µήνες, µέχρι να αποσαφηνισθεί, δηλαδή, µε την εκλογή ή την αποτυχία εκλογής Προέδρου ∆ηµοκρατίας η µορφή και η κατεύθυνση των πολιτικών εξελίξεων.
ΤΟ ΘΕΜΑ είναι ότι αυτή ακριβώς η χρονική περίοδος είναι η πλέον κρίσιµη για την επόµενη µέρα της χώρας, τόσο σε ό,τι αφορά την αναδιάρθρωση του χρέους της και τις µελλοντικές της σχέσεις µε τους δανειστές της, όσο και σε ό,τι συνδέεται µε τα ανοικτά µέτωπα της εξωτερικής της πολιτικής, που έχουν παροξυνθεί επικίνδυνα. Η πολιτική «ατζέντα» των εβδοµάδων που έρχονται επιβάλλει συνεννόηση και συναντίληψη του ευρύτερου δυνατού φάσµατος των πολιτικών µας δυνάµεων, για να µην υπάρξουν µη αναστρέψιµες εθνικές απώλειες. Ας γίνουµε, όµως, πιο συγκεκριµένοι, καταγράφοντας εκκρεµότητες και ηµεροµηνίες:
• Η αξιολόγηση της πορείας του ελληνικού προγράµµατος από την τρόικα, είτε ολοκληρωθεί µέχρι το Eurogroup της 8ης ∆εκεµβρίου, όπως επιθυµεί η ελληνική πλευρά, είτε µέχρι τα µέσα Ιανουαρίου, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι στις Βρυξέλλες, θα σηµάνει την έναρξη της διαπραγµάτευσης για την αναδιάρθρωση του χρέους. Την τεράστια σηµασία της λύσης που θα συµφωνηθεί ανάµεσα στην Ελλάδα και στους δανειστές της δεν χρειάζεται να την αναλύσουµε. Είναι απολύτως προφανής. Αν δεν υπάρξει «καθαρή λύση», δεν θα υπάρξουν ούτε σηµαντικές επενδύσεις από το εξωτερικό στη χώρα µας, ούτε η προβλεπόµενη και πολυαναµενόµενη ανάπτυξη. Και βέβαια οι διαρροές των τελευταίων ηµερών από κορυφαίους αξιωµατούχους της Κοµισιόν περί υπαναχώρησης πολλών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων -µεταξύ των οποίων και η γερµανική- στο θέµα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, υπό την πίεση των αντιδράσεων των εθνικών τους κοινοβουλίων, προκαλούν έντονη ανησυχία και προβληµατισµό.
• Την ίδια στιγµή, είναι κοινό µυστικό ότι η διαπραγµάτευση µε την τρόικα για την επόµενη µέρα του µνηµονίου δεν εξελίσσεται µε τον τρόπο που η ελληνική πλευρά θα ήθελε. Είναι χαρακτηριστικό ότι, όπως αποκάλυψε χθες στο πρώτο της φύλλο η νέα εφηµερίδα «Αγορά», οι εκπρόσωποι των δανειστών αµφισβητούν ευθέως το µέγεθος του χρηµατοδοτικού κενού της χώρας µας που υπολογίζει και δηλώνει το υπουργείο Οικονοµικών και ζητούν από την κυβέρνηση να πάρει πίσω τον νόµο που -µονοµερώς- ψήφισε πριν από λίγες µέρες στη Βουλή για τις 100 δόσεις στην εξόφληση των ληξιπρόθεσµων χρεών! Οπως ζητούν επίσης να προχωρήσει η ελληνική πλευρά άµεσα και χωρίς χρονοτριβή στην υλοποίηση όλων των συµφωνηµένων προαπαιτούµενων, συµπεριλαµβάνοντας το νέο ασφαλιστικό και τον νόµο για τις οµαδικές απολύσεις, παρότι η κυβέρνηση ζήτησε, για ευνόητους λόγους, αυτά να µη γίνουν πριν από την προεδρική εκλογή.
• Σαν να µην έφθαναν όλα όσα προαναφέρθηκαν, τα εθνικά µας θέµατα βρίσκονται σήµερα, ελέω και της οικονοµικής µας δυσπραγίας, σε µια από τις πλέον δύσκολες και επικίνδυνες φάσεις τους. Η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο και στον χώρο της κυπριακής ΑΟΖ κλιµακώνεται καθηµερινά. Η Αγκυρα µυρίστηκε «ψητό» και εκβιάζει για να µπει παράνοµα και από την πίσω πόρτα στη µοιρασιά των υδρογονανθράκων. Τα Σκόπια, µε την ενθάρρυνση της Τουρκίας, αλλά και µε γερµανικές «πλάτες», επιχειρούν να κλείσουν το θέµα της ονοµασίας τους, σε βάρος των εθνικών µας συµφερόντων. Και η Αλβανία, παρά τα ψεύτικα χαµόγελα των ηγετών της στις επίσηµες συναντήσεις µε τους δικούς µας, προωθεί µε όλους τους τρόπους τα επεκτατικά της σχέδια και τον µεγαλοϊδεατισµό της.
ΤΙ AΛΛΟ πρέπει να συµβεί για να «ξυπνήσει» και να «σοβαρευτεί» τοελληνικό πολιτικόσύστηµα; Ποιο κακό, ποια συµφορά πρέπει να βρει την Ελλάδα, για να παραµερίσουν τις προσωπικές φιλοδοξίες, τουςκ οµµατικού ςεγωισµούς και τα µικροπολιτικά συµφέροντα; Πρέπει να βρεθούµε µπροστά σε µια νέα εθνική καταστροφή, µπροστά σε εδαφικές απώλειες ή σε πλήρη οικονοµική κατάρρευση της πατρίδας µας για να συνεννοηθούµε και να οµονοήσουµε; ∆εν αντιλαµβάνονται οι πολιτικοί µας ταγοί ότι βρισκόµαστε µπροστά σε ένα εξαιρετικά κρίσιµο σταυροδρόµι, για το παρόν και το µέλλον της χώρας; Και αλήθεια: ∆εν ανησυχούν καθόλου για τοντρόπο µε τον οποίο θα καταγράψει το πέρασµά τους από την πολιτική µας σκηνή ο ιστορικός του µέλλοντος; ∆εν τους ενδιαφέρει στο ελάχιστο η υστεροφηµία τους;
