Τρώνε τη σκόνη του… Καμίνη!

Τρώνε τη σκόνη του… Καμίνη!Οι επιλογές υποψηφίων περιφερειαρχών και δημάρχων που ανακοινώθηκαν τις τελευταίες ημέρες από τα κόμματα ήρθαν να επιβεβαιώσουν, στη μεγάλη τους πλειονότητα, την αδυναμία του πολιτικού μας συστήματος να αφουγκραστεί και να παρακολουθήσει έστω και στοιχειωδώς τις υπόγειες διεργασίες που συντελούνται στην ελληνική κοινωνία. Οι πολιτικές ηγεσίες εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να αναζητούν και να προτείνουν για τα κορυφαία δημόσια αξιώματα πρόσωπα προερχόμενα κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, από τις κομματικές τους οργανώσεις, αφήνοντας έξω από το οπτικό τους πεδίο τον κοινωνικό, επαγγελματικό και επιστημονικό στίβο. Ομως, οι κομματικές «περγαμηνές» των στελεχών, που «συγκινούν» τους αρχηγούς και τα επιτελεία τους, αποτελούν πλέον κόκκινο πανί για τους πολίτες, που τα κριτήριά τους άλλαξαν δραματικά στα χρόνια της κρίσης. Η κομματική ταυτότητα δεν ανοίγει πόρτες σήμερα… Αντίθετα, συνήθως, τις κλείνει!Η ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ της MRB για την Αθήνα που δημοσιεύει σήμερα η Realnews είναι εξόχως αποκαλυπτική. Οι υποψηφιότητες που υποδείχθηκαν από τα δύο μεγαλύτερα πολιτικά κόμματα συγκεντρώνουν αναιμικά ποσοστά και φαίνεται μάλλον δύσκολο να μπορέσουν να ανταγωνισθούν αυτήν του εν ενεργεία δημάρχου κ. Γιώργου Καμίνη, ο οποίος εμφανίζεται στην αφετηρία της κούρσας ως το μεγάλο φαβορί, παρότι η πρώτη θητεία του δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί εξαιρετική. Ηταν μια τετραετία στη διάρκεια της οποίας «νοικοκυρεύτηκαν» σε έναν βαθμό τα οικονομικά του δήμου, βελτιώθηκε κάπως η εικόνα του κέντρου της πόλης από πλευράς αστυνόμευσης, χάρη και στις προσπάθειες του αρμόδιου υπουργείου, αλλά «επανάσταση» στη λειτουργία του δήμου και των υπηρεσιών του δεν έγινε. Και όμως! Οι μέτριες αυτές επιδόσεις, τα αυτονόητα δηλαδή, που προφανώς στην εποχή μας είναι πλέον σημαντικά, αρκούν για να δώσουν στον κ. Καμίνη τον «αέρα» της νίκης, κόντρα σε κάθε πρόβλεψη και κόντρα σε κάθε αντίπαλο… Και στον πρώτο, αλλά και στον δεύτερο γύρο των εκλογών, αν αυτές γίνονταν σήμερα, όπως θα δείτε στη δημοσκόπηση που δημοσιεύει η Realnews, τους κερδίζει όλους!ΒΕΒΑΙΑ αυτό οφείλεται και στις επιλογές των ηγεσιών Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ. Επέλεξαν για πολλοστή φορά υποψηφίους από τον κλειστό κομματικό τους μικρόκοσμο. Στελέχη που όπου εμφανίζονται μιλούν αυτή την απεχθή «ξύλινη» πολιτική γλώσσα των προκατασκευασμένων συνθημάτων και των πολυφορεμένων τσιτάτων, που τα λέει όλα, αλλά δεν λέει τίποτε. Αλλωστε, ακριβώς το ίδιο έπραξαν οι πολιτικές ηγεσίες και σε ό,τι αφορά την «ανανέωση» στην κορυφή της κομματικής τους πυραμίδας. Είτε ακούσει κανείς το νέο γραμματέα της Ν.Δ. κ. Παπαμιμίκο, είτε τον ομόλογό του στο ΠΑΣΟΚ, τον κ. Ανδρουλάκη, είτε τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα, τον κ. Σακελλαρίδη, αισθάνεται ότι επιστρέφει πολιτικά στη δεκαετία του ’80! Ταξίδι στον χρόνο… Οι συγκεκριμένοι τριανταπεντάρηδες αποδεικνύουν με την εκφορά του πολιτικού τους λόγου ότι καμμιά φορά αυτό που εμφανίζεται ως νέο και καινοτόμο είναι στην πραγματικότητα παλαιό και ξεπερασμένο… Και είναι πολύ κρίμα, γιατί και ικανότητες διαθέτουν και ήθος… Δεν παύουν όμως να είναι παιδιά του κομματικού σωλήνα!Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ του πολιτικού μας προσωπικού είναι υπεύθυνη για πολλές από τις παθογένειες του μεταπολιτευτικού συστήματος διακυβέρνησης, που μας οδήγησαν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Αν δεν βελτιωθεί θεαματικά, δεν θα βγούμε από τη βαθειά κρίση που μαστίζει τη χώρα μας και η οποία δεν είναι μόνον οικονομική, αλλά πρωτίστως πολιτική. Οι επαγγελματίες της πολιτικής, οι άνθρωποι που δεν εργάσθηκαν ποτέ, οι πρίγκιπες των μεγάλων οικογενειών και οι παρατρεχάμενοί τους, οι «πρωταθλητές» της αφισοκόλλησης και του κομματοκρατούμενου συνδικαλισμού, πρέπει επιτέλους να παραμερίσουν. Τους δοκιμάσαμε κατά κόρον τα τελευταία σαράντα χρόνια, από το ’74 μέχρι σήμερα, με τα γνωστά δυσάρεστα αποτελέσματα. Τώρα είναι η ώρα να γυρίσουμε σελίδα. Το τιμόνι των δήμων και των περιφερειών, το τιμόνι της χώρας σε τελική ανάλυση, πρέπει να το κρατούν άνθρωποι με επαγγελματικές, επιστημονικές και κοινωνικές περγαμηνές και όχι κομματικές μαριονέτες, όχι πειθήνιοι κομματικοί στρατιώτες χωρίς προσωπικότητα και πυγμή. Οι πολιτικοί αρχηγοί οφείλουν τώρα να κάνουν την υπέρβαση. Να «ανοίξουν» τις διαδικασίες επιλογής των υποψηφίων στην κοινωνία, να προχωρήσουν σε γενναίο εκδημοκρατισμό της λειτουργίας των κομμάτων τους, για να πνεύσει ο ευεργετικός και ζωογόνος αέρας της ανανέωσης, που μπορεί να έρθει μόνο από τους πολίτες… Διαφορετικά, και τα κόμματά τους θα «πεθάνουν» και οι ίδιοι θα εξαφανισθούν!