ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ
Του Βασίλη Μπουζιώτη
Η κατά Μαρμαρινό “Λυσιστράτη” άναψε …φωτιές στο θέατρο της Επιδαύρου. Και κυριολεκτικά μια και το απόλυτο γυμνό … πρωταγωνίστησε στην παράσταση και μεταφορικά μια και η ανάγνωσή του “πείραξε”το κείμενο, με προσθήκες και τολμηρές “λύσεις”.
Θα ξεκινήσω με το ότι για δυόμιση περίπου ώρες δεν έπληξα στιγμή, όπως έχω πλήξει τρομερά είτε σε “κλασικά ανεβάσματα” του έργου, είτε σε “φτηνές- επιθεωρησιακές” παρουσιάσεις της.
Ο Μαρμαρινός ξέρει τον τρόπο να σου εξιτάρει-κεντρίζει το ενδιαφέρον, ακόμα και όταν έχεις ενστάσεις για αυτό που φτιάχνει-προτείνει-φέρει με πάθος και ψυχή. Είναι ένας σημαντικός δημιουργός με όραμα,που καταφέρνει να σαγηνεύσει τους συνεργάτες του: δύσκολα θα έπειθε κάποιος, ηθοποιούς κύρους όπως όλες του οι πρωταγωνίστριες να μείνουν σε όλη τη διάρκεια της παράστασης με διάφανα ρούχα και σε μια σκηνή της να βρεθούν ολόγυμνες σε αυτή, χωρίς το παραμικρό μούδιασμα ή κράτημα,μόνο και μόνο γιατί ήξεραν πως ήταν κομμάτι του παζλ που είχε στο μυαλό του…Ναι, κάποιοι σοκαρίστηκαν απο το τόσο γυμνό-κυρίως γονείς με παιδιά κι ας υπήρχε η σύσταση-προειδοποίηση απο το Εθνικό για τα γυμνά σώματα,αλλά έχω την αίσθηση ότι το αντιμετώπισαν οι πιο πολλοί χαλαρά-ξέροντας πως σκοπός του δεν ήταν να προκαλέσει αλλά να αντιπαραθέσει το γυναικείο κάλλος,με την ασχήμια του πολέμου…Τόνισε την ακριβή ποίηση του έργου ο Μαρμαρινός.
Τόνισε τα αντιπολεμικά του μηνύματα, τη μελαγχολία του,χωρίς όμως να λείπουν οι κωμικές κορυφώσεις.Και καινοτόμησε αφήνοντας τις ηρωίδες στο απόλυτο σκοτάδι στη σκηνή που ήταν κλεισμένες στην Ακρόπολη-η οποία υπήρχε σε μινιατούρα πάνω σε… ψυγείο-και αλλάζοντας τους τεράστιους φαλλούς που έχουμε συνηθίσει σε άλλες αναγνώσεις, με dildo απο sex shop[!] που «έπαιξαν» τον δικό τους ρόλο στην εξέλιξη της παράστασης-σε αυτούς απευθυνόταν η Λυσιστράτη στις σκηνές που είχε να κάνει με αντιπροσώπους των Αθηναίων και των Σπαρτιατών.
Βρήκα πολύ ενδιαφέρον τον τρόπο που έμπαινε- έβγαινε στην Λυσιστράτη, με προσθήκες και επεμβάσεις, οδηγώντας την χαρισματική και ιδιαίτερη Λένα Κιτσοπούλου να “γίνεται” η ηρωίδα του και σε ελάχιστα δευτερόλεπτα να την σχολιάζει με ατάκες-καυστικά σχόλια, αλλά και να μοιράζει τους υπόλοιπους γυναικείους ρόλους στις εξαιρετικές Αγλαία Παππά, Αθηνά Μαξίμου, Λένα Παπαληγούρα, Μαρία Σκουλά, Λένα Δροσάκη, Ελένη Τοπαλίδου, Ηλέκτρα Νικολούζου, Ελένη Μπούκλη, Ευαγγελία Καρακατσάνη, Λενιώ Λιάτσου, Αθηνά Δημητρακοπούλου, Σοφία Κόκκαλη, Άννα Κλάδη, Ειρήνη Μαρκή, Gema Carbone.
Όλες τους “βουτούσαν” σε ρόλους-ή μάλλον σε κομμάτια ρόλων, μπαινοβγαίνοντας στον χορό με τρόπο ζηλευτό.
Πως να ξεχωρίσεις τις καλύτερες;
Οι εμπειρότερες έλαμπαν, οι νεότερες σαγήνευαν, με τις Παππά,Μαξίμου, Σκουλά, Παπαληγούρα,Τοπαλίδου και Καρακατσάνη να πετυχαίνουν τελικά τις πιο ζηλευτές επιδόσεις.
Τον λατρεύουν τον Μαρμαρινό οι ηθοποιοί του: τον υπακούουν και τον ακολουθούν με πίστη.Και όλες τους οι πρωταγωνίστριες,αλλά και ο Αιμίλιος Χειλάκης που έγινε ο Κινησίας…Ακινησίας του όπως έλεγε με χιούμορ μετά απο την παράσταση. Ηθοποιός αξιώσεων και με νίκες στο αρχαίο δράμα, δέχτηκε-και δη με χαρά-να γίνει ο Κινησίας-μαριονέτα, σιωπηλός και ακίνητος για ώρα, μόνο και μόνο για να στηρίξει το όραμα του αγαπημένου συνεργάτη του.
Έξοχος στη σκηνή που προσπαθεί να κάνει έρωτα στη Μυρίνη του, ταλαιπωρούμενος απο τα… τερτίπια της.
Τον υπάκουσαν πιστά όμως και οι παλαίμαχοι κύριοι-κύριοι Γιάννης Βογιατζής,Γιώργος Μπινιάρης, Χάρης Τσιτσάκης όπως και ο Θέμης Πάνου.
Οι καινοτομίες-προσθήκες πολλές-παραδείγματος χάριν η Παππά “έγινε” και …Πρόβουλος μέσα απο voice over, ενώ … έπαιξαν και ο Χίτλερ με τον Παπαχρόνη τους δικούς τους “ρόλους” μέσα απο αναφορές!.
Η αθυροστομία έντονη-του Αριστοφάνη αυτή, μέσα απο την έξοχη μετάφραση του Δημήτρη Δημητριάδη που αποτέλεσε ένα απο τα μεγάλα ατού της παράστασης.Τολμηρή και μοντέρνα η ανάγνωση του Μαρμαρινού, αλλά ομολογώ πως την προτιμώ όπως έγραψα και στην αρχή του κειμένου απο τις ξαναζεσταμένες που βλέπουμε συχνά-πυκνά, με πλήξη και αδιαφορία.Όσο κι αν σε πειράξει κάπου το τόσο…πείραγμά του, το προτιμάς όπως κι εγώ, απο το να χασμουριέσαι στις κερκίδες. Δεν έκπληξε κανείς-κάποιοι στράβωσαν για το “τόσο πείραγμα”,για την “μοντέρνα”του ματιά,είχαν ενστάσεις για το γυμνό και όχι μόνο,αλλά σίγουρα κανείς δεν βαρέθηκε…
Άναψε φωτιές η Λυσιστράτη του Εθνικού και του Μαρμαρινού. Άλλωστε όταν πας να δεις Μαρμαρινό, ξέρεις την…περιπέτεια που σε περιμένει και “βουτάς” σε αυτή. Λέγονται και γράφονται ήδη πολλά-βιτριολικά και μη. Για παλλόμενα στήθη και αιδοία κάνουν λόγο-δες παλλόμενα πέη Φάμπρ!-, για την… Λυσιστράτη που δεν ήταν Λυσιστράτη, αλλά… κάτι απο αυτήν, για τον Μαρμαρινό που παρα-πείραξε το έργο.
Δείτε την παράσταση και θα κρίνετε μόνοι σας. Εγώ και γοητεύτηκα και συγκινήθηκα και ενθουσιάστηκα. Είναι μια παράσταση- πρόταση,που είτε σου πάει, είτε όχι,αλλά δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει το πόσο σκληρή δουλειά έγινε για αυτή απο όλους τους συντελεστές. Να την δείτε προτείνω.
Ok, χωρίς παιδιά, γιατί όντως είναι αρκετά τολμηρό το θέαμα για αυτά, αλλά δείτε τη.
