ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ
Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ
Το Διάχρονο Θέατρο της Μαίρης Βιδάλη μπαίνει στην δεύτερη δεκαετία λειτουργίας του, παρουσιάζοντας τον «Βυσσινόκηπο» του Άντον Τσέχωφ σε σκηνοθεσία του Γιάννη Μόρτζου,που είχε ανεβάσει σε αυτό και τον «Γλάρο» του σημαντικού συγγραφέα. Οι πρόβες αναμένεται να ξεκινήσουν τέλη Οκτώβρη, αφού δοθούν από το Υπουργείο Πολιτισμού οι οδηγίες για τη νέα χειμερινή δύσκολη σεζόν.
Η Λιουμπόβ Ρανιέφσκι επιστρέφει στο σπίτι της από το Παρίσι μετά από απουσία 5 ετών, συντετριμμένη από έναν έρωτα και καταχρεωμένη. Το σπίτι της με τον τεράστιο Βυσσινόκηπό του, είναι υποθηκευμένα κι εκείνη μοιάζει ανίκανη να τα σώσει από το ξεπούλημα. Αντιδρά πολύ ανθρώπινα: με δράμα, αναμνήσεις, απάθεια, αφέλεια, άρνηση και υπερβολές. Στην ουσία απλώς παρακολουθεί τον κόσμο της να χάνεται.Έχει φέρει μαζί της την κόρη της την Άνια και τη Σαρλότα την ιδιόρρυθμη γκουβερνάντα. Στο σπίτι θα συναντήσει τον Γκάγεφ, τον φλύαρο και φιλάρεσκο αδελφό της. Τον Λοπάχιν, τον γιό του κολίγου που είναι πλέον έμπορος με πολλά λεφτά, ο μόνος που αντιλαμβάνεται την εποχή που αλλάζει και της δίνει συμβουλές σωτηρίας που εκείνη δεν ακούει. Τη Βάρια την ψυχοκόρη της, τον Τροφίμωφ, τον αιώνιο φοιτητή, ίνδαλμα της μικρής Άνια, γεμάτο επαναστατικές ιδέες. Τον Επιχόντωφ τον λογιστή που θέλει τόσο πολύ να παντρευτεί την υπηρέτρια Ντουνιάσα που αγαπάει τον Γιάσα τον υπερόπτη υπηρέτη, τον Πίστσικ τον κτηματία που αναζητεί διαρκώς λίγα δανεικά, και τον αιωνόβιο Φιρς που απομένει με τη μοναξιά του.Αυτό το πλήθος, αφέντες και υπηρέτες, περιφέρεται μέσα και γύρω από το σπίτι για έξη μήνες. Από τον Μάιο ως τον Οκτώβριο. Όλοι θέλουν κάτι ή κάποιον που δεν έχουν, όλοι ανίκανοι να κάνουν κάτι δραστικό για να σωθούν.
Στο τέλος όλα και όλοι θα έχουν αλλάξει, και το μόνο που θα ακούγεται, ο χτύπος από ένα τσεκούρι πάνω σε δέντρο.
Ο «Βυσσινόκηπος» παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο θέατρο Τέχνης της Μόσχας, το 1904, σε σκηνοθεσία Στανισλάβσκι και μέχρι σήμερα αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή και αγαπημένα έργα παγκοσμίως.
