ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ
Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ
Με την ταλαντούχα Μαρία Τζομπανάκη είμαστε πάντα σε επαφή απ’ το ξεκίνημά της, τις μεγάλες επιτυχίες της στο θέατρο και την τηλεόραση, τα νέα «στοιχήματά» της,την απόφασή της να ζήσει με τον σύζυγό της στην Αμερική,τη λατρεία που έχει στο γιο της Ορφέα Αυγουστίδη. Χθες της ζήτησα ένα κείμενο για όσα βιώνει στην Αμερική, για όσα της λείπουν από την Ελλάδα και ειδικά την Κρήτη της και η…Λεβέντισσα,όπως με αγάπη την αποκαλούν εκεί,μου έγραψε το παρακάτω κείμενο, που είναι μια κατάθεση- ψυχής.
«Μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων ακούστηκε πως στην πόλη Wuhan της Κίνας, ξέσπασε μια επιδημία παράξενη που προκαλεί πνευμονία και έχει και θύματα.Το διάβασα , το άκουσα αλλά δεν θορυβήθηκα .Όταν ο άντρας μου πολύ ταραγμένος μου είπε: «πιστεύω πως αυτό θα εξελιχτεί σε πανδημία και θα είναι πολύ δύσκολες οι μετακινήσεις, θεωρώ πως πρέπει να φύγεις νωρίτερα για Ελλάδα , εκεί θα είναι καλύτερα » Είχαμε ήδη βγάλει εισιτήριο για πριν το Πάσχα .Αρνήθηκα επειδή το βρήκα υπερβολικό αφενός αλλά και επειδή δεν ήθελα να τον αφήσω μόνο αν ήταν όντως τόσο σοβαρό το πρόβλημα».
Και συνεχίζει «Ο Γιάννης λόγω των εξειδικευμένων γνώσεων και εμπειριών του στα φαρμακευτικά ( έχει ασχοληθεί με την έρευνα και παραγωγή πολλών φαρμάκων) πήρε την πρωτοβουλία, να προνοήσει για να προστατευτούμε όσο γίνεται.Προμήθειες σε φάρμακα , τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης.Δουλειά από το γραφείο του στο σπίτι.Επιπλέον περιορίσαμε τις μετακινήσεις μας αρκετά.Ακολούθησε το γνωστό σε όλους θρίλερ επιστημονικής φαντασίας.Με την γείτονα στην Ελλάδα, Ιταλία να σπαράζει από το πλήθος των θυμάτων. Και να ακολουθεί η μια χώρα την άλλη , αδιακρίτως.Εδώ ο κόσμος ήταν σχεδόν αδιάφορος.Οι εργοδότες κρατούσαν δίχως την στοιχειώδη προστασία τους υπαλλήλους τους. Η Κίνα και η Ευρώπη υποθέτω , φάνταζε πολύ μακριά.Το κράτος ξεκάθαρα υποτίμησε την σοβαρότητα της κατάστασης.Καμία διαφορά στο συγχρωτισμό στις αγορές, στο δρόμο, στα γραφεία, στα μέσα μαζικής συγκοινωνίας.Καμία σοβαρή προφύλαξη.Στις 31 Ιανουαρίου είχε προγραμματίσει συναυλία ένας πολύ σημαντικός Έλληνας τραγουδιστής στη Νέα Υόρκη. Ο Γιάννης είχε αντιρρήσεις να πάμε και να στριμωχτούμε με τόσο κόσμο.Επέμενα.Πήγαμε τελικά. Ήταν Παρασκευή βράδυ. Το Σάββατο ξύπνησα με πονοκέφαλο και τις επόμενες μέρες πέρασα μια άγρια κατάσταση γρίπης. Από τον Φεβρουάριο και μετά καθώς περνά ο καιρός και εξελίσσεται η πανδημία, εγώ πλέον κλείνομαι εντελώς μέσα. Δεν ερχόμαστε σε κοντινή επαφή με κόσμο.Στις 7 Μαρτίου έχω πρόσκληση για ένα χορό στο Staten Island .Το έκαναν Κρήτες και θα ήταν πολλοί εκεί. Αρνήθηκα να πάω εξηγώντας και τον λόγο. Μέτα από περίπου 15 μέρες, ο ένας μετά τον άλλο οι θιασώτες του χορού αρρώστησαν , άλλοι στο σπίτι, κάποιοι νοσηλεύτηκαν στην εντατική, δύο έφυγαν από την ζωή.Η πανδημία χτυπά κανονικά την πόρτα της Αμερικής. Μιας χώρας πλούσιας και με πολύ μεγάλες δυνατότητες στον νοσηλευτικό και ιατροφαρμακευτικό τομέα, αλλά την βρίσκει απροετοίμαστη! Η ηγεσία της , ολιγωρεί υποτιμώντας την σοβαρότητα της κατάστασης και «κερδίζοντας» χρόνο . Έρχονται εκλογές τον Νοέμβριο, η οικονομία της πρέπει να κρατηθεί ψηλά.Αν και το καταλαβαίνει κανείς αυτό, καθώς μια παγκόσμια οικονομική κρίση τέτοιου τύπου εγκυμονεί άλλου είδους καταστροφικές ντόμινο καταστάσεις, εν τούτοις ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ όπως δεν καταλαβαίνει και ο υποψιασμένος πλέον Αμερικανικός λαός, γιατί δεν πάρθηκαν δραστικά μέτρα προστασίας έγκαιρα. Από τότε που ανακοινώθηκε παγκόσμια το πρόβλημα του coronavirus ήρθαν στην Αμερική, απευθείας από την Κίνα πάνω από 400.000 άτομα! Καταλαβαίνει κανείς τι έχει συμβεί..(Τα σύνορα των ΗΠΑ για τις πτήσεις αυτές, έκλεισαν τέλη Ιανουαρίου)».
Και συνεχίζει η Μαρία Τζομπανάκη: «Προς το τέλος του Μάρτη , ο κόσμος έχει ενημερωθεί, έχει φοβηθεί, έχει νοσήσει κατά δεκάδες χιλιάδες. Είδαμε τους δρόμους του Μανχάταν να αδειάζουν σαν να εξαερώθηκαν εκατομμύρια κάτοικοι .Καθώς και να εξαφανίζονται εν ριπή οφθαλμού από τα σούπερ μάρκετ και τα φαρμακεία, είδη πρώτης ανάγκης.Ναι έχω δει φωτογραφίες με άδειους δρόμους, που μου στέλνουν από την Κρήτη και την Αθήνα φίλοι κι αδέλφια.Είναι ασυνήθιστα παράξενο.Αλλά είναι τρομακτικό να το βλέπεις αυτό σε τεράστια κλίμακα, μιας πόλης σαν τη Νέα Υόρκη.Μια θηριώδη κλίμακα που ξεπερνά το ανθρώπινο μέτρο με 100όροφους ουρανοξύστες βουβούς και εκατομμύρια κατοίκων κι επισκεπτών να χάνονται σαν να ρούφηξε τη ζωή που κυκλοφορούσε εδώ και δεκάδες χρόνια μέρα- νύχτα, μια γιγάντια χοάνη.Οι δρόμοι με τα θέατρα σκοτεινοί, οι λεωφόροι ανατριχιαστικά άδειοι.Οι τεράστιες φωτεινές διαφημίσεις στις όψεις των κτιρίων, φαίνονται τώρα ασήμαντες, άχρηστες, όταν δίνονται λίγο πιο πέρα στα νοσοκομεία μάχες για κάθε μία προς μία ζωή.Προσπαθώ, αλλά δεν μπορώ να μεταφέρω το συναίσθημα. Πρέπει να έχεις δεί την πλευρά της υπερβολής της πόλης αυτής. Τα καταναλωτικά αγαθά, ο τρόπος που πλασάρεται ο πλούτος, το συνονθύλευμα φυλών και πολιτισμών που αντιπροσωπεύονται από εκατομμύρια κατοίκων και εργαζομένων, για να συλλάβεις συγκρίνοντας, την αντίθεση της σημερινής όψης της Νέας Υόρκης.Μιας Νέας Υόρκης αιφνιδιασμένης και κατάφωρα χτυπημένης».Και καταλήγει «Σήμερα , 5 Απριλίου 2020, που γράφω αυτά, άνθρωποι όλων των φυλών και οικονομικών τάξεων , έχουν την ίδια μοίρα και παλεύουν για την ζωή τους.Ζούμε δίπλα στον Χάντσον .Τις προάλλες είδαμε να πλέει στα νερά του, Αεροπλανοφόρο του Πολεμικού Ναυτικού ( πλωτό νοσοκομείο δυνατότητας 1000 κλινών) πιστεύω περισσότερο για να εμψυχώσει τον κόσμο που νοιώθει ευάλωτος και φοβάται. Ζώ με έναν άνθρωπο που αγαπώ . Αλλά πάντα μου λείπει η Ελλάδα.Η Κρήτη μου, τ αδέλφια μου, ανήψια, βαφτιστήρια, όλοι οι άνθρωποι που αγαπώ .Ο γιος μου ο πολύτιμός μου, είναι η κορυφαία ένταση της νοσταλγίας και της έλλειψης που αισθάνομαι.Για τον Ορφέα δεν θέλω να ανησυχώ. Ξέρω πως θα είναι καλά γιατί έχει την ευχή της μάνας του και γιατί ζεί μέσα στην Αγάπη. Πιστεύω πως όσο και να ανησυχεί εκείνος για μένα (το συμμερίζομαι με αυτό που ζούμε), ξέρει πως είμαι δυνατή μαχήτρια.Καπετάνισσα με λένε στην Κρήτη.
Πιστεύω βαθιά στον άνθρωπο.Όσο κι αν έχει καταβάλει την ανθρωπότητα η πλάνη της απληστίας, έχει την ευκαιρία να ξαναβρεί τον δρόμο της.Που είναι αυτός που ζούμε-αλίμονο με τι τρόπο- τώρα : Αλληλέγγυοι ο ένας προς τον άλλο, άνθρωποι και λαοί.Μαρία ΤζομπανάκηΗθοποιόςΠρέσβειρα Πολιτισμού της ΚρήτηςΔιευθύντρια Ελληνικού φεστιβάλ κινηματογράφου της Νέας Υόρκης
