ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ
Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ
Προ ολίγων ημερών έγραφα εδώ στην Ατζέντα ένα σημείωμα για τις εξαιρετικές αποφάσεις που πήρε ο Δημήτρης Λιγνάδης με το που ανέλαβε το τιμόνι του Εθνικού Θεάτρου μας, υπογραμμίζοντας πως βρήκα σημαντικότατη αυτή του να δώσει το όνομα της σπουδαίας Ελένης Παπαδάκη στο ισόγειο του Ρεξ. Λίγες μέρες μετά οργίστηκα με την ανεκδιήγητη κίνηση της Διοίκησης του ΣΕΗ [Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών] να ζητήσει την άμεση ανάκληση της απόφασης αυτής του Λιγνάδη και του ΔΣ του Εθνικού Θεάτρου. Και μαζί μου οργίστηκαν πολλοί- ανάμεσά τους δεκάδες μέλη του ΣΕΗ. Και πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς αφού η Ελένη Παπαδάκη υπήρξε κορυφαία πρωταγωνίστρια που της οφειλόταν από χρόνια μια τέτοια κίνηση που δεν έκανε κανείς. Έρχεται λοιπόν να την κάνει ο Λιγνάδης –και εύγε του!-και βγαίνει το ΔΣ να ζητήσει… ανάκληση της απόφασης; Μιας απόφασης που θα έπρεπε να στηρίξει; Θέλετε το ακριβές κείμενό τους; Ιδού!
“Απαιτούμε την ανάκληση της απόφασης”
“Ερωτηματικά προκαλεί η απόφαση του Εθνικού Θεάτρου να ονομάσει μια από τις σκηνές του, που βρίσκεται στο κτίριό του στην οδό Πανεπιστημίου, σε σκηνή “Ελένη Παπαδάκη”. Γιατί το Εθνικό Θέατρο επιλέγει, ανάμεσα στους δεκάδες μεγάλους ηθοποιούς στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου την Ελένη Παπαδάκη, που παρότι ταλαντούχα καλλιτέχνιδα, αποτελεί έως τις μέρες μας μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα; Προφανώς τα κριτήρια δεν είναι καλλιτεχνικά, αλλά πολιτικά. Μέσα από τη δραματική κατάληξη της Ελένης Παπαδάκη -που αποδεδειγμένα όχι μόνο δεν είχε την έγκριση του ΕΑΜ, αλλά ήταν εντελώς έξω από τις προθέσεις και την πολιτική του- επιδιώκει να συντηρεί και να αναπαράγει μια ζοφερή, δολοφονική εικόνα για το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, αντιστρέφοντας ολοσχερώς την πραγματικότητα.
Γιατί η πραγματικότητα είναι ότι μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ αμέτρητοι αγωνιστές έδωσαν με ανιδιοτέλεια και αυταπάρνηση την ψυχή και το αίμα τους, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, εκτελέστηκαν, για να απελευθερωθεί αυτός ο τόπος από τους φασίστες κατακτητές και τους εγχώριους συνεργάτες τους. Ανάμεσά τους πολλοί καλλιτέχνες και ηθοποιοί, όπως ο Αιμίλιος Βεάκης, ο Μάνος Κατράκης, ο Τζαβαλάς Καρούσος, η Ασπασία Παπαθανασίου, ο Μίμης Φωτόπουλος, η Ολυμπία Παπαδούκα, η Αλέκα Παΐζη, η Καλή Καλό και πολλοί άλλοι. Σ’ όλους αυτούς θα άξιζε πραγματικά μια επιβράβευση για το τεράστιο ψυχικό σθένος και το ηθικό μεγαλείο τους, κι ας μην, ποτέ στη ζωή τους, να επιζήτησαν τιμές. Δεν το περιμένουμε βέβαια αυτό από την κυβέρνηση της ΝΔ και την προσκείμενή της διοίκηση του Εθνικού Θεάτρου, καθώς η πολιτική τους βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τα λαϊκά συμφέροντα που όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες υπηρέτησαν. Απαιτούμε όμως να σταματήσουν να προκαλούν αμαυρώνοντας τη μνήμη όλων αυτών των λαϊκών αγωνιστών και μάλιστα στη σκηνή του Θεάτρου “Ρεξ”, του θεάτρου – σημείου αναφοράς και συμβόλου για την αντιστασιακή δράση των ηθοποιών του ΕΑΜ και των εκατοντάδων καλλιτεχνών που συσπείρωνε στις γραμμές του.
Για τους παραπάνω λόγους απαιτούμε την άμεση ανάκληση της απαράδεκτης απόφασης του ΔΣ του Εθνικού Θεάτρου».
“ΑΝΕΒΑΣΤΕ ΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ”
Νωρίς το πρωί ενημερώθηκα για το όλο… σκηνικό και ιδού το σημείωμα που έγραψα στον προσωπικό μου λογαριασμό στο Facebook για το οποίο είχα θερμότατα σχόλια. «Εξαιρετική η κίνηση του Δημήτρη Λιγνάδη να δώσει το όνομα της σπουδαίας Ελένης Παπαδάκη στο ισόγειο Rex του Εθνικού Θεάτρου μας! Και εξαιρετικά γελοία η κίνηση του ΣΕΗ (του ποιου;) να ζητήσει την ανάκληση της εν λόγω απόφασης! Η πρόταση μου είναι η Σκηνή Ελένη Παπαδάκη να ανοίξει -γιατί θα ανοίξει παρά τις …ενστάσεις και τις μικρότητες!- με την έξοχη παράσταση “Για την Ελένη” που είχε φτιάξει ο Μάνος Καρατζογιάννης με την Μαρία Κίτσου να “κεντάει” στο ρόλο της σημαντικής πρωταγωνίστριας! Μια παράσταση που…απαντά σε όλα και που φωτίζει ζηλευτά την άγρια δολοφονία της Παπαδάκη αλλά και όσα κρύβονταν πίσω από αυτήν”. Και το ξανατονίζω και από δω: το οφείλουμε στην Ελένη Παπαδάκη να δοθεί το όνομά της στην σκηνή αυτή του Εθνικού.
