ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ
Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ
Η όγδοη παραγωγή της δυνατής Εταιρείας Θεάτρου Υπερίων είναι η πιο άρτια και πιο εντυπωσιακή από όλες τις προηγούμενες που έχω παρακολουθήσει με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Ο Αλέξανδρος Κοέν ονειρευόταν χρόνια να ανεβάσει τους «Ψιθύρους» της Λίλλιαν Χέλλμαν και έδωσε σάρκα κι οστά στο όνειρό του αυτό μέσα από σκληρή και ουσιαστική δουλειά, επιτυγχάνοντας ένα αξιοζήλευτο αποτέλεσμα! Συναρπαστικοί είναι οι «Ψίθυροί» του! Μια παράσταση υψηλής αισθητικής, ατμοσφαιρική και εύρυθμη, καμωμένη με αγάπη και μεράκι. Το έργο αυτό έχει συγκλονίσει τον Κοέν κι εκείνος με τη σειρά του συγκλονίζει το κοινό ανεβάζοντάς του με τους αξιότερους συντελεστές. «Ψιθύρους» χωρίς να έχεις τις ιδανικές πρωταγωνίστριες για τις ηρωίδες τους δεν μπορεί κανείς να ανεβάσει για αυτό κι ο Κοέν «έκλεισε» την Μαρίνα Ψάλτη και την Μαρίνα Ασλάνογλου, δύο σημαντικές μονάδες του θεάτρου μας που πίστεψε πως το «πάντρεμά» τους θα είναι εκρηκτικό. Και όντως είναι! Η σκηνική «χημεία» που έχουν οι δύο πρωταγωνίστριες… κόβει στιγμές- στιγμές την ανάσα. Δεν… καμώνονται τις δύο ηρωίδες της Χέλλμαν! «Γίνονται» αυτές και μας συνταράσσουν καθώς «βιώνουν» το δράμα τους! Πάμε και στα του έργου όμως!
Άραγε τι θα συνέβαινε, αν στη Σκωτία του 1810 ένα νεαρό κορίτσι ισχυριζόταν πως μες στη νύχτα, κάθε νύχτα, έβλεπε τις δυο δασκάλες του μαζί στο κρεβάτι –όχι απλώς να φιλιούνται και να χαϊδεύονται, αλλά και να κινούνται σαν να συνευρίσκονται ερωτικά;
Άραγε θα το πίστευαν; Και, αν το πίστευαν, τι θα πάθαιναν οι δυο δασκάλες; Η Μαριάν και η Τζέην είναι συνιδιοκτήτριες ενός σχολείου θηλέων. Η Τζέην είναι αρραβωνιασμένη με τον Τζόζεφ, έναν νεαρό γιατρό. Όταν τα οικονομικά του σχολείου επιτέλους αρχίζουν ν’ ανθίζουν, το ζευγάρι αποφασίζει να παντρευτεί – πράγμα που κάνει τη Μαριάν να ζηλέψει. Μια κακομαθημένη μαθήτρια του σχολείου, που θέλει να εκδικηθεί τις δασκάλες επειδή τιμωρήθηκε για κάποια αταξία, διαδίδει ένα βαρύ ψέμα: πως τάχα οι δυο γυναίκες διατηρούν μεταξύ τους κρυφό δεσμό. Οι φήμες μεταδίδονται από στόμα σε στόμα, το σχολείο χάνει τις μαθήτριές του και η επιχείρηση κλείνει, με τις ανατροπές να δίνουν και να παίρνουν μέχρι το φινάλε…
Η εξαιρετική παράσταση του Αλέξανδρου Κοέν χρησιμοποιεί ως βάση της το θεατρικό κείμενο της Χέλλμαν, αλλά το εμπλουτίζει σημαντικά με τις καταγραφές του πραγματικού γεγονότος που την ενέπνευσε. Το φόντο της Σκωτίας του 1810,τα πρακτικά της αληθινής δίκης, αστυνομικές αναφορές, διηγήσεις μαρτύρων, υλικό από τον τύπο της εποχής: όλα αυτά συνθέτουν το σώμα της παράστασης που θα μετατοπίσει χρονικά το έργο της Χέλλμαν από το 1937, πίσω στο 1810. Εμπνευσμένη η ιδέα του Κοέν και άψογα εκτελεσμένη από τον ίδιο που κερδίζει μια από τις σημαντικότερες «νίκες» του στο θέατρο. Αρωγοί του πολύτιμοι στο κερδισμένο «στοίχημά» του είναι η Μαρίνα Σάττι που καθοδήγησε με δεξιότητα το φωνητικό σύνολο «chόrεs» που συμπράττει δυναμικά στη δουλειά, η πολύτιμη Φρόσω Κορρού που έκανε την τέλεια κινησιολογία, ο Γιάννης Αρβανίτης που έφτιαξε ένα αληθινά πρωτότυπο και λειτουργικό σκηνικό, ο Δημήτρης Στρέπκος που έφτιαξε τα θεϊκά κοστούμια [Celebrity Skin=εγγύηση!] και οι Αλέξανδρος Αλεξάνδρου [φωτισμοί], Παναγιώτης Μανουηλίδης [μουσική].
ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΑΙ στις Μαρίνα Ψάλτη- Μαρίνα Ασλάνογλου. Η πρώτη «κεντάει» υποκριτικά στην Μαριάν της. «Χτίζει» σιγά-σιγά τον ρόλο -με την βοήθεια του Κοέν φυσικά-, χωρίς να προδίδει στιγμή την «ιδιαιτερότητά» του. Με ακρίβεια δυσεύρετη και με μέτρο σπάνιο, «βουτά» στην Μαριάν που παίζει θέατρο στους άλλους και στον εαυτό της, μέχρι που έρχεται η ώρα να αποκαλύψει το μυστικό της. Ο τρόπος που φτάνει στην σκηνή της εν λόγω αποκάλυψης η Ψάλτη, συναρπάζει. Η «έκρηξή» της σε καθηλώνει και η έξοδός της απ’ τη σκηνή στο φινάλε σε ακολουθεί για πάντα. Μια πολύ σημαντική ηθοποιός που θα όφειλαν να κυνηγούν όλοι και να της εμπιστεύονται μεγάλους ρόλους -κι ας μετρά ήδη αρκετές νίκες απ’ το μακρύ της ταξίδι στη σκηνή. «Κεντάει» πραγματικά!
ΟΣΟ για την Ασλάνογλου που έχει τιμηθεί με το Βραβείο Μερκούρη κι έχει καταφέρει μέσα από σκληρή δουλειά να κατακτήσει σημαντικό χώρο στο θέατρό μας, φτιάχνει με ψυχή κι αλήθεια μια Τζέιν υποδειγματική Κι εκείνη, πάντα με την αρωγή του Κοέν και με άψογη συμπαίκτρια της Ψάλτη, «γίνεται» η ακριβοδίκαιη Τζέιν που παλεύει για το σωστό, που ευτυχεί με τον αρραβωνιαστικό της κι ετοιμάζεται να τον παντρευτεί και που «γκρεμίζεται» όταν ένα ψέμα[;] ανατρέπει τα πάντα. Ηθοποιών αξιώσεων η Ασλάνογλου, οδηγείται βήμα-βήμα στο δράμα της ηρωίδας της. Σπαράζει και κομματιάζεται. Στη σκηνή που η Μαριάν της ανοίγει την καρδιά της, ο τρόπος που κοιτάζονται οι δύο τους «περιέχει» όλο το έργο κι όλα τα νοήματά του για την αλήθεια, το ψέμα, τον έρωτα, την δικαιοσύνη, την κακεντρέχεια, τη ζωή και τον θάνατο. Έξοχες και οι δύο.
ΣΤΗΝ θεατρίνα θεία της Μαριάν η έμπειρη Αλεξάνδρα Παντελάκη φτιάχνει μια υπέροχη λεπτοδουλειά-στη σκηνή που γυρνά κουρέλι από μια περιοδεία για να βρει καταφύγιο στην ανιψιά της που έχει καταστρέψει είναι σπαραχτική. Η«ακριβή» Βάνα Παρθενιάδου ξέρει να παίρνει ένα ρόλο και να φτιάχνει ένα κομψοτέχνημα. Θαυμάσια στη σκληρότητα της ηρωίδας, μοναδική στη συντριβή της μετά την αποκάλυψη της αλήθειας, στην σκηνή που περιμένει με μια ομπρέλα και ζητά να την δεχτούν για να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Συνεπείς στους ρόλους τους ο Δημήτρης Γκουτζαμάνης -ευθύβολος στο ρόλο του αρραβωνιαστικού της Τζέιν- και η Βασιλική Κωστοπούλου. Έντονα παρούσες κι αποτελεσματικές οι Μαρίνα Εμμανουηλίδου, Κατερίνα Κουτσονικόλα, Δανάη Πολίτη, Δέσποινα Τασλακίδου και Μαριάννα Τσαμπά του φωνητικού συνόλου chores. Μια παράσταση που δεν πρέπει να χάσετε. Τρέξτε γιατί θα παίζεται για λίγα ακόμα βράδια στο φιλόξενο θέατρο Αθηνών [μέχρι τις 6 Ιουνίου-το νου σας!].
