«Κέντημα» Κομνηνού στον «Αρίστο»

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ

Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ

Ότι η Φιλαρέτη Κομνηνού είναι μια σπουδαία ηθοποιός με σημαντικότατες ερμηνείες στο ενεργητικό της είναι γνωστό.Ότι μπορεί να μας εκπλήσσει ακόμα, έχοντας…κάψει τόσα χιλιόμετρα στο σανίδι και υπηρετήσει μεγάλη γκάμα ρόλων από το αρχαίο δράμα ως την κωμωδία, δύσκολο να το πιστέψει κανείς! Κι όμως εμένα-κι όχι μόνο-μας εξέπληξε ευχάριστα παίζοντας δύο εκ διαμέτρου αντίθετους ρόλους στον έξοχο «Αρίστο» που σκηνοθέτησε με έμπνευση ο γιος της Γιώργος Παπαγεωργίου.

Η άξια Ελένη Ουζουνίδου δεν μπορούσε να ανέβει στη Θεσσαλονίκη για τις εκεί παραστάσεις του πολυβραβευμένου «Αρίστου»κι έτσι ο Παπαγεωργίου «έκλεισε»την Κομνηνού για τους ρόλους της.Εκείνη μπήκε δυναμικά κι αποτελεσματικά στις πρόβες,με τον Γιώργο να της απευθύνεται όπως έμαθα στον … πληθυντικό και κατάφερε με την αρωγή του όχι μόνο να «δέσει»έξοχα με τους συναρπαστικούς Γιώργο Χριστοδούλου- Μιχάλη Οικονόμου,αλλά να «κεντήσει» κι ερμηνευτικά στους ρόλους της.Σπουδαία ως τραγική μάνα του Παγκρατίδη-γνωστού ως «Δράκου του Σέιχ Σου»-.

Σπαρακτική. Τα δάκρυά της έφερναν δάκρυα στο κοινό που την παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα.Ok,αυτό «το είχε»,το περιμέναμε, το ξέραμε,το γνωρίζαμε καλά. Μέσα σε λίγα λεπτά όμως «μεταμορφώθηκε»στη Σύλβα, μια λαϊκή και αθυρόστομη β’ τραγουδίστρια.Έλυσε τα κατακόκκινα πλούσια μαλλιά της και με μπρίο ζηλευτό «σάρωσε»τη σκηνή με ατάκες του τύπου «Κι άμα πεις, κι άμα δε πεις,έχω μια πορδή να πιεις», έγινε αξιοθαύμαστα ερωτική και παιχνιδιάρα λέγοντας «Καρντασάκο μου, φαίνεται δεν έκανα παιδιά, για αυτό μ’ αρέσανε οι μικροί». Ένας «χείμαρρος»! Τραγούδησε α ακαπέλα για τη Θεσσαλονίκη, χτύπησε το ντέφι στους γοφούς της κι όταν ήρθε η ώρα να πει τα πράγματα με το όνομά τους για την υπόθεση Παγκρατίδη …έσταξε πόνο κι αλήθεια. «Ήταν καλό παιδί ο Αρίστος. Φτιάξανε μια δίκη στα μέτρα τους».Δύο τόσο διαφορετικοί ρόλοι έξοχα ερμηνευμένοι από μια ηθοποιό στην απόλυτη υποκριτική της ωριμότητα. Τρέξτε να την δείτε-μέχρι την Κυριακή στη Θεσσαλονίκη κι ελπίζουμε κάποια στιγμή κι εδώ.Εύγε Φιλαρέτη!

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ