ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤου ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ. Λατρεύει να ταξιδεύει ανά τον κόσμο και είναι απ’ τους λίγους Έλληνες που έχουν παρουσιάσει παραστάσεις τους σε Αμερική, Αυστραλία, Αφρική κλπ. για τους ομογενείς και όχι μόνο. «Δαιμόνιος» καθώς είναι στήνει παραστάσεις στη χώρα μας -τον καιρό αυτό παίζεται στο «Χυτήριο» με επιτυχία το «Πετάει-πετάει» που σκηνοθέτησε με μεράκι- και παράλληλα «πετάγεται» στην Αμερική για να παρουσιάσει δουλειές όπως το «Σ’αγαπάω, αλλά…» με τους Τζώρτζογλου-Ράφτη, όπως παλαιότερα έχει «χτυπήσει» με συνεργάτες όπως οι Ματσούκα –Σολωμού-Μαρινάκη κλπ. Δεν επαναπαύεται στιγμή και δεν σταματά να κάνει σχέδια. Απ’ τη μια βλέπει δεκάδες μιούζικαλ που’ ναι το είδος που λατρεύει και απ’ την άλλη κλείνει δουλειές στην διεθνή αγορά. Το Νοέμβριο θα ταξιδέψει και πάλι στην Αμερική με το «Σ’αγαπάω, αλλά…», αφού πρώτα όμως μου είπε σκέφτεται να παρουσιάσει το «Πετάει- πετάει» στην Αυστραλία τον Σεπτέμβριο, ενώ έχει κάνει όλες τις επαφές προκειμένου να ανεβάσει στο περίφημο «La Mamma» τη «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη με θίασο που θα απαρτίζεται από Αμερικανούς ηθοποιούς και έναν Έλληνα -όπως μου εκμυστηρεύεται «πολιορκεί» για την δουλειά αυτή τον Αλέξη Γεωργούλη-. Σχέδια-σχέδια-σχέδια, αλλά ας μας τα πει ο ίδιος. «Το Σ’ αγαπάω ανέβηκε τον Μάιο στο Σταθάκειο Πολιτιστικό Κέντρο με την αιγίδα του Greek Federation of Greater New York και την πολύτιμη αρωγή του προέδρου του Πέτρου Γαλάτουλα ο οποίος επιτελεί σπουδαίο έργο στην ομογένεια και τον ευχαριστώ θερμά που αγκάλιασε την παράστασή μου που είχε και φιλανθρωπικό χαρακτήρα. Αργότερα μεταφερθήκαμε επιτυχώς και στο Long Island και σκοπεύουμε να επιστρέψουμε το χειμώνα σε μεγάλες πόλεις της Αμερικής που λατρεύω… Το μεγαλύτερο “στοίχημά” μου είναι αυτό που αφορά το ανέβασμα της Λυσιστράτης στο ιστορικό La Mamma off Broadway theater. Είναι ένα όνειρο ζωής που παίρνει σάρκα και οστά με τη στήριξη ιδιωτικών φορέων της ελληνικής ομογένειας που με στήριξε και στο προηγούμενο βήμα μου… Μέσα στο χειμώνα θα γίνει μια μεγάλη οντισιόν προκειμένου να υλοποιηθεί το εν λόγω εγχείρημα την άνοιξη του 2018!». Έχει επιστρέψει πριν από λίγο καιρό απ’ την Αμερική που είδε δεκαέξι παραστάσεις [!], μου τονίζει πόσο ξετρελάθηκε με την Γκλεν Γκλοουζ στο Sunset Boulevard, τον Μπαντέρας στο «Nine», την Μπέτι Μίντλερ στο «Hello Dolly» και πικραίνεται που στην χώρα μας υπάρχουν μετρημένοι στα δάκτυλα ερμηνευτές να μπορούν να στηρίξουν το είδος αυτό. «Βλέπουμε ή ηθοποιούς που δεν μπορούν να τραγουδήσουν, tv αστέρες που προσπαθούν να ανεβάσουν τις μετοχές τους, ή τραγουδιστές που δεν… το έχουν -κι ας υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις στον κανόνα! Θέλει παιδεία το μιούζικαλ- και από τους σκηνοθέτες. Πώς να ανεβάζεις μιούζικαλ αν δεν πας να το δεις στο εξωτερικό; Πως να παίξεις σε μιούζικαλ αν δεν εκπαιδευτείς κατάλληλα για να κερδίσεις το στοίχημα; Με κάποιους πέτυχε, αλλά πρέπει να γίνονται πιο προσεκτικά όλα και με καταθέσεις ψυχής Όχι να το… κάνουμε, για να το κάνουμε!». 
