ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ
Του Βασίλη Μπουζιώτη
Η τιμημένη με Βραβείο Μερκούρη Μαρία Κίτσου που μετρά γερές «νίκες» στο σανίδι, πετυχαίνει μια απ’τις πληρέστερες και αρτιότερες ερμηνείες της στη «Δεσποινίδα Τζούλια» του Στρίντμπεργκ που φιλοξενεί επιτυχώς το Νέο Θέατρο Βασιλάκου.
Η εξαιρετική ηθοποιός με την πολύτιμη αρωγή της Λίλλυς Μελεμέ που έφτιαξε μια εξαιρετικής αισθητικής παράσταση «φωτίζοντας»με τρόπο ζηλευτό τον σημαντικό και επίκαιρο λόγο του συγγραφέα, «γίνεται»η έξοχη ηρωίδα του που στόχο της έχει την πτώση,την συντριβή,την ανυπαρξία που θα την οδηγήσει στη λύτρωση από τα εφιαλτικά φορτία του παρελθόντος…
Ο τρόπος που η συναρπαστική αυτή ηθοποιός καταφέρνει να δείξει το πόσο διχασμένη είναι η Τζούλια ανάμεσα στο ένστικτο και τη λογική και πως ακροβατεί και φλερτάρει με τα όριά της δοκιμάζοντας ταυτόχρονα τις αντοχές των άλλων είναι εντυπωσιακός.
Ο τρόπος που ακολουθεί την Τζούλια στην «βουτιά»της στον προθάλαμο της κόλασης συνταράσσει το κοινό και το καθηλώνει και τον πιοδύσκολο και απαιτητικό θεατή. Γίνεται σκληρή, κυνική, διεκδικητική, αυταρχική, ερωτική, παράφορη, έντονη, τραγική, απεγνωσμένη και εγκλωβισμένη, παθιασμένη και συντετριμμένη, παρακλητική.
Πάσχει, δεν καμώνεται πως πάσχει. Με μέτρο,εσωτερικότητα,ακρίβεια,συνέπεια και αποτελεσματικότητα,δεινότητα και ευστοχία. Μια μεγάλη «νίκη»της. Η Τζούλια της αποτυπώθηκε μέσα μου!
Στο πλευρό της πετυχαίνει την πιο καίρια ερμηνευτική του δουλειά ο Ορέστης Τζιόβας. «Φέρει»την λαχτάρα-λύσσα του υπηρέτη Ζαν για άνοδο,απόδραση και φυγή κι είναι εξαιρετικά πειστικός στον ρόλο που άντρα που ψάχνει το πρόσωπο που θα τον βοηθήσει να ανέλθει…
Με συμπαίκτρια την Κίτσου,ανεβαίνει level και αρέσει όσο ποτέ.Μαζί τους η ικανή και τάχιστα ανερχόμενη Αμαλία Αρσένη εντυπωσιάζει στην υπηρέτρια-ερωμένη του Ζαν.Ταλαντούχο πλάσμα, με έντονη σκηνική παρουσία ξεχωρίζει και στις «εκρήξεις» της και στις «ηχηρές»σιωπές της… Την παρατηρούσα να «φλέγεται» ως Κατρίν από ζήλια προσποιούμενη πως κοιμάται ενώ δίπλα της ερωτοτροπούσαν η Τζούλια με τον Ζαν κι ήταν εξαιρετική.Τρέξτε στην «Τζούλια»,τρέξτε!
Ατού της παράστασης πέρα απ’τον σκηνοθετικό οίστρο της Μελεμέ και τις ερμηνευτικές επιδόσεις των Κίτσου-Τζιόβα-Αρσένη,είναι το δίχως άλλο η έξοχη μετάφραση της Μαργαρίτας Μέλμπεργκ,το λειτουργικό, ευρηματικό σκηνικό του Γιώργου Γαβαλά-η ιδέα της παγοκολόνας που «παίζει» ρόλο πρωταγωνιστικό ήταν εξαιρετική-, τα κοστούμια της Βασιλικής Σύρμα,η γερή μουσική του Σταύρου Γασπαράτου, οι καίριοι φωτισμοί της Μελίνας Μάσχα, η ιδιαίτερη κινησιολογία της Μόνικας Κολοκοτρώνη.
Πάμε «Βασιλάκου»
