Το «success story» των… διαπραγματεύσεων

 

Ο κ. Σαμαράς έδωσε το περίγραμμα της πολιτικής του λέγοντας την περασμένη Παρασκευή από το Ρέντη:  «Κοινωνική συνοχή, αλληλεγγύη και ανάπτυξη είναι το τρίπτυχο σε μια Πολιτεία που θέλει να πετύχει»…

Ο κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κατά την επέτειο των 95ων γενεθλίων του εξέφρασε την αισιοδοξία του ότι «η Ελλάδα θα τα καταφέρει». Μόνο που η αισιοδοξία του εδράζεται στην ευχή – προτροπή του ότι «θα σφίξουν οι Έλληνες άλλη μια φορά τα δόντια και θα τα καταφέρουμε»…

Όσο για τον κ.Στουρνάρα, δεν παραλείπει ακόμα και μέσα από τα χαρακώματα μιας ακόμα… διαπραγμάτευσης με την τρόικα, να μας κρατά ψηλά το ηθικό τονίζοντας ότι: «Το μνημόνιο είναι το μοναδικό σοβαρό κείμενο με στόχους»…

Ο κ.Στουρνάρας διαπραγματεύεται…

Πάμε τώρα να δούμε πώς βιώνουν την πραγματική ζωή οι άνθρωποι. Οι κανονικοί άνθρωποι.  Εκείνοι, δηλαδή, που μαθαίνουν καθημερινά και με τον πιο οδυνηρό τρόπο ότι οι ταγοί τους «για να δικαιολογούν τις πράξεις τους άλλαζαν ακόμα και τη σημασία των λέξεων» (Θουκυδίδης, Τρίτο βιβλίο, Κεφ. 82).

 

Αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα. Ήδη (σσ: αλήθεια, αυτά είναι «βία»;)…

Και παρότι συμβαίνουν ήδη, στη χώρα που συμβαίνουν, μόνο με το προσχέδιο του προϋπολογισμού, οι κυβερνώντες (σσ: οι «διαπραγματευτές» μας απέναντι στην τρόικα) προσθέτουν νέα βάρη ύψους τουλάχιστον 5,5 δις. ευρώ στις πλάτες του λαού για το 2014.

Ας βάλουμε λοιπόν δίπλα – δίπλα από τη μια τις κορώνες τους για «αλληλεγγύη» και από την άλλη την μαύρη αλήθεια των συνεπειών που προκαλεί η πολιτική τους. Και έτσι θα έχουμε ένα ασφαλές συμπέρασμα για το τι κρύβεται πίσω από τις κάθε φορά «διαπραγματεύσεις» τους. Από τις παραινέσεις τους να «σφίξουμε κι άλλο τα δόντια». Από τις υποσχέσεις τους για «τελευταία μέτρα». Από το σλόγκαν τους περί… «κόκκινων γραμμών»!

Ας θυμηθούμε: Πήγαν με «κόκκινη διαπραγματευτική γραμμή» για τους μισθούς. Πήγαν με «κόκκινη διαπραγματευτική γραμμή» για τις συντάξεις. Πήγαν με «κόκκινη διαπραγματευτική γραμμή» για τις απολύσεις. Πήγαν με  «κόκκινη διαπραγματευτική γραμμή» για τα χαράτσια. Πήγαν με «κόκκινη διαπραγματευτική γραμμή» για τη φοροληστεία. ««Κόκκινες διαπραγματευτικές γραμμές» που υποτίθεται ότι δεν επρόκειτο να ξεπεραστούν!

Και φυσικά δεν υπάρχει «κόκκινη» για «κόκκινη γραμμή», από όλες αυτές που κάθε τρεις και λίγο φλομώνουν τον ελληνικό λαό ότι τις θέτουν δήθεν στα νιτερέσα τους με την τρόικα, που να μη μετατράπηκε σε ένα απέραντο καραγκιοζιλίκι. Σε ανερυθρίαστη υποκρισία. Σε ουράνιο τόξο του χαμερπούς χαμαιλεοντισμού. Σε μαύρο φόντο μιας κατάμαυρης πολιτικής για να πετούν γαλάζια, πράσινα (και εσχάτως 58 κεντροαριστερά) άλογα.

Τώρα, βέβαια, βρισκόμαστε σε ένα ιδιαίτερο σημείο. Και τούτο διότι ο πρωθυπουργός «τσαντίστηκε». Απόδειξη ότι πήρε τηλέφωνο τη Λαγκάρντ την οποία και «κατσάδιασε» απαιτώντας να «μαζέψει» τον Τόμσεν. Ελπίζουμε όταν θα συναντηθεί από κοντά με τη Λαγκάρντ, ο κ.Σαμαράς να μην βρεθεί στην ανάγκη να πει και σ’ εκείνην το «ουδείς αναμάρτητος» που είπε ενώπιον της Μέρκελ. Προς το παρόν, ας διασκεδάσουμε με τους «παπαγάλους» που διατυμπανίζουν ότι το τηλεφώνημά του συνιστά ένα θαυμάσιο μήνυμα εθνικής ανάτασης. Και πόσο ωραία ταιριάζει με την ερχόμενη επέτειο της 28ης Οκτωβρίου… 

Αυτή η φωτογραφία είναι από προηγούμενη… διαπραγμάτευση.

 

Από πλευράς μας νομίζουμε – και λόγω της επερχόμενης επετείου – για όσο θα παίζεται (σε χιλιοστή επανέκδοση) το έργο «η καλή κυβέρνηση διαπραγματεύεται με την κακή τρόικα», ότι υπάρχει ένα πιο επίκαιρο μήνυμα. Είναι η υπόμνηση του Βάρναλη προς τον «δεμένο» λαό :

«Τις φορές, που ο δεμένος πετάχτηκε απάνου/ με τα δόντια να κόψει του ξένου τυράννου/ το λυτάρι, δεμένος βρισκότανε πάλι./ Τόνε δένανε τρίδιπλα οι ντόπιοι μεγάλοι (…)».    

 

Υστερόγραφο:

 «Κάτω από τα 65 κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει σύνταξη», απεφάνθη πρόσφατα ο – «θα έπρεπε να σας έχουμε απολύσει για να δείτε τι εστί βερίκοκο» – κύριος Α.Γεωργιάδης.

 Εμείς λέμε ότι «κανονικά» ο – «θα έπρεπε να σας έχουμε απολύσει για να δείτε τι εστί βερίκοκο» – υπουργός Υγείας κ.Γεωργιάδης θα έπρεπε να πάει να δουλέψει (όχι για πολύ, για καμιά βδομάδα) σε καμιά οικοδομή. Σε κανένα μεταλλουργείο. Σε καμιά ειδικότητα εναεριτών. Σε κανένα καμίνι χάλυβα. Σε κανένα ορυχείο. Σε κανένα συνεργείο αποκομιδής απορριμμάτων κλπ. Έτσι, για να μάθει τι θα πει δουλειά. Και αφού θα μάθαινε τι σημαίνει δουλειά, μετά θα τα λέγαμε και για το χρόνο συνταξιοδότησης.

 

 

Exit mobile version