Βαϊόλα Ντέιβις: Από την απόλυτη φτώχεια στη λάμψη των Όσκαρ – Η πρώτη μαύρη ηθοποιός με τρεις υποψηφιότητες

Πολυβραβευμένη και πολυτάλαντη. Η Βαϊόλα Ντέιβις είναι η πρώτη μαύρη ηθοποιός που κατάφερε να είναι τρεις φορές υποψήφια για Όσκαρ, γράφοντας τη δική της σελίδα στον χώρο του κινηματογράφου. Ωστόσο, η Ντέιβις δεν είναι μόνο μία εξαιρετική ηθοποιός, αλλά είναι και μία δυνατή φωνή στο Χόλιγουντ, μία γυναίκα που δεν διστάζει να διαδηλώσει για τα δικαιώματα, τα θέλω, τις ανάγκες της.

Στις έντονα φορτισμένες συναισθηματικά μέρες που ακολούθησαν μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ στις 25 Μαΐου 2020, στη Μινεάπολη, η Βαϊόλα Ντέιβις ήθελε όσο τίποτα άλλο να βγει στους δρόμους του Λος Άντζελες, να φωνάξει, να διαμαρτυρηθεί, να κρατήσει πλακάτ με συνθήματα. Ήθελε να γίνει ένα με τους χιλιάδες ανθρώπους που συνέρρεαν στους δρόμους των αμερικανικών πόλεων αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο για να απαιτήσουν δικαιοσύνη για τον Φλόιντ αλλά και για όλους τους μαύρους άνδρες και γυναίκες που σκοτώθηκαν αναίτια από αστυνομικούς.

Η Οκτάβια Σπένσερ, στενή φίλη της Βαϊόλα, γειτόνισσα και επίσης μία από τις πιο επιτυχημένες Αφροαμερικανίδες ηθοποιούς, σε ηλεκτρονικό μήνυμα που έστειλε στο Vanity Fair, είπε “με κάλεσε και μου είπε ότι θα πήγαινε στις διαδηλώσεις. Αμέσως τη μετέπεισα”. Και οι δύο ανησυχούσαν μήπως θέσουν σε κίνδυνο τον εαυτό τους και τους αγαπημένους τους που αντιμετώπιζαν προβλήματα υγείας και γνώριζαν πολύ καλά ότι λόγω της ανισότητας στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, ο κορονοϊός είχε υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας ανάμεσα στους Αφροαμερικανούς. “Κλάψαμε και οι δύο. Αυτό ΗΤΑΝ το δικό μας κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα και παραμεριζόμασταν λόγω προβλημάτων υγείας. Νιώσαμε και οι δύο απομονωμένες από το κίνημα” πρόσθεσε η Οκτάβια Σπένσερ στο μήνυμά της.

Μετά είχαν μια ιδέα. Να διοργανώσουν μία διαδήλωση στη γειτονιά τους με φίλους και μέλη της οικογένειάς τους που έπρεπε να προσέχουν την υγεία τους. Ελάχιστοι άνθρωποι που συγκεντρώθηκαν τήρησαν όλα τα απαιτούμενα μέσα προστασίας κατά του κορονοϊού, όπως η χρήση μάσκας, και κρατώντας πλακάτ έδωσαν το δικό τους στίγμα. Μάλιστα, κάποιος τους έφερε πίτσα ως ένδειξη αλληλεγγύης. “Είπαμε ότι θα μείνουμε ελάχιστα λεπτά και τα ελάχιστα λεπτά έγιναν ώρες και ώρες” είπε η Ντέιβις σε συνέντευξή της στο Vanity Fair λίγες εβδομάδες μετά, τον Ιούλιο του 2020.

“Ήταν σαν ένα μεγάλο ξέσπασμα. Αρκετοί μας έβρισαν, άλλοι μας έδειξαν το μεσαίο δάχτυλο, αλλά ήταν η πρώτη φορά που τα μεσαία δάχτυλα δεν με ενόχλησαν” παραδέχτηκε η σταρ. Όσο για το αν είχε διαδηλώσει παλαιότερα, εκείνη με περηφάνια απάντησε: “Αισθάνομαι ότι ολόκληρη η ζωή μου έχει υπάρξει μία διαδήλωση. Το γεγονός ότι δεν φόρεσα περούκα στα Όσκαρ του 2012 ήταν η δική μου διαμαρτυρία. Είναι μέρος της φωνής μου, όπως όταν συστήνω τον εαυτό μου σ’ εσένα και λέω “γεια, το όνομά μου είναι Βαϊόλα Ντέιβις”.

Η λαμπερή καριέρα της Βαϊόλα Ντέιβις

Το 2015 έγινε η πρώτη μαύρη γυναίκα ηθοποιός που κέρδισε Emmy για τον πρωταγωνιστικό της ρόλο σε δραματική σειρά. Ήταν το “How to Get Away With Murder”. Το 2017 κέρδισε Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου για την ταινία Fences (ΕΜπόδια), ταινία όμως που της απέφερε και μία Χρυσή Σφαίρα και το BAFTA. Συμπεριελήφθη στη λίστα που εξέδωσε το περιοδικό Time για τα «Πρόσωπα με τη Μεγαλύτερη Επιρροή Παγκοσμίως» για το έτος 2012. Στη σειρά του Showtime για τις Πρώτες Κυρίες, θα υποδυθεί τη Μισέλ Ομπάμα. Άλλωστε, την παραγωγή κάνει η εταιρεία που έχει η ίδια με τον σύζυγό της. Η Ντέιβις δίνει εξαιρετική βαρύτητα στους ρόλους που υποδύεται. Η παρουσία της έχει βάρος αλλά ασκεί και μαγνητισμό. Η ερμηνεία της στην ταινία “The Help” (Οι Υπηρέτριες) συμβάλλει στην ανύψωση από μία απολογητική ιδέα σε μία ειλικρινή εξέταση ενός ψυχολογικού πολέμου του βαθύτατου ρατσισμού: Τα συναισθηματικά ρίσκα ολόκληρης της ταινίας συμβαίνουν στο πρόσωπό της.

Ποια είναι η Βαϊόλα ΝτέιβιςΓεννήθηκε στη φάρμα της γιαγιάς της στο Μάθιους στη Νότια Καρολίνα. Η μητέρα της, Μέι Άλις, ήταν υπηρέτρια, εργάτρια σε εργοστάσιο και νοικοκοιρά. Ο πατέρας της, Νταν Ντέιβις, ήταν προπονητής αλόγων. Η οικογένειά της μετακόμισε στο Σέντραλ Φολς του Ρόουντ Άιλαντ όταν η ίδια ήταν δύο μηνών. Ήταν το πέμπτο από έξι παιδιά. Ο πατέρας της ήταν αλκοολικός και αρκετά συχνά βίαιος. Η Βαϊόλα συχνά ερχόταν αντιμέτωπη με μπελάδες στο σχολείο, ήταν νηστική και άπλυτη. Η οικογένειά της δεν είχε χρήματα για σαπούνι και πλυντήριο, ούτε για πρωινό ή δείπνο. “Έβρεχε” το κρεβάτι της ως τα 14 της χρόνια και μερικές φορές πήγαινε στο σχολείο μυρίζοντας ούρα.

“Όταν ήμουν νεότερη, δεν μιλούσα γιατί πίστευα ότι δεν ήμουν άξια να έχω φωνή” είπε στο Vanity Fair. Η στήριξη και η τρυφερότητα ανθρώπων που ήξεραν ότι άξιζε την ανύψωσαν από αυτό που εκείνη αποκαλεί “την τρύπα”: Αυτές ήταν οι αδελφές της Ντελόρις, Νταϊάν και Ανίτα αλλά και η μητέρα τους Μέι Άλις.

“Με κοίταζαν και μου έλεγαν ότι είμαι όμορφη. Ποιος λέει σε ένα σκουρόχρωμο κορίτσι ότι είναι όμορφη; Κανείς δεν το λέει. Στο λέω εγώ, κανείς δεν το λέει! Η φωνή της μαύρης γυναίκας είναι τόσο εμποτισμένη με σκλαβιά και ιστορία. Αν μιλούσαμε μπορεί να κόστιζε τη ζωή μας. Κάπου στην κυτταρική μνήμη μου υπήρχε ακόμη αυτό το αίσθημα, ότι δεν έχω το δικαίωμα να μιλήσω για τη συμπεριφορά που δεχόμουν, ότι κατά έναν τρόπο μου άξιζε… Δεν έβρισκα από μόνη μου την αξία μου”

Όσον αφορά στη διδασκαλία της αμερικανικής ιστορία είπε ότι απέκτησε περισσότερες απορίες. “Διδάχτηκα τόσα πράγματα που δεν με περιλάμβαναν. Πού ήμουν εγώ. Πού ήταν άνθρωποι σαν εμένα;”

Ένα καλοκαίρι, όταν ήταν έφηβη, ένας σύμβουλος άκουσε την ίδια και την αδελφή της να επαναλαμβάνουν αυτά που είχαν μάθει: ότι οι σκλάβοι ήταν αναλφάβητοι. Τις έσυρε στην Κοινότητα Μαύρης Κληρονομιάς του Ρόουντ Άιλαντ στην Πρόβιντενς και τους έδειξε αφίσα των μαύρων που πολέμησαν για την κατάργηση της δουλείας ώστε να τις εμπνεύσει. “Καθίσαμε για ώρες και κλάψαμε. Κλάψαμε πολλές ώρες”.

Έχει διαβάσει και έχει επιρροές από τον Άρθουρ Μίλερ, τον Τζορτζ Σι. Γουλφ, τον ίρβιν Γιάλομ, τον Τόμας Μέρτον, τον Αριστοτέλη.

Αποφοίτησε από το Κολέγιο του Ρόουντ Άιλαντ το 1988 και φοίτησε στο Τζουλιάρντ, μία εμπειρία που δεν έμοιαζε με άλλων φοιτητών. Θεωρεί ότι η εκπαίδευσή τους ήταν πολύ ευρωκεντρική. “Ήταν ο τύπος του σχολείου που δεν αναγνώριζε την παρουσία μου στον κόσμο”. Το 1993, εποχή της αποφοίτησής της διάβαζε τα πάντα αλλά κυρίως Τζέιμς Μπόλντουιν. Κλοντ Μπράουν. Νίκι Τζιοβάνι και Malcolm X. “Ήμουν πολύ θυμωμένη” σημείωσε για εκείνη την εποχή και τότε άρχισε να μελετά τα θεατρικά του Όγκαστ Γουίλσον, μία φωνή που δεν ήταν αναγνωρισμένη στα σχολεία της. Η Ντέιβις κέρδισε βραβείο Tony για την ερμηνεία της στο θεατρικό έργο King Hedley II (2001) και αναγνωρίστηκε για το “Seven Guitars” στο Μπρόντγουεϊ. Ο ρόλος της στο “fences”(Eμπόδια) της έφερε το δεύτερο Tony της. Έχει επίσης εμφανιστεί σε αρκετές κινηματογραφικές ταινίες όπως Traffic (2000), Antwone Fisher (2002), Solaris (2002) και Αμφιβολία (Doubt, 2008). Το 2011 πρωταγωνίστησε στην καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία Υπηρέτριες (The Help) και βραβεύτηκε με Screen Actors Guild Award, ενώ έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ, Χρυσή Σφαίρα και BAFTA α’ γυναικείου ρόλου. Συμπεριελήφθη στη λίστα που εξέδωσε το περιοδικό Time για τα «Πρόσωπα με τη Μεγαλύτερη Επιρροή Παγκοσμίως» για το έτος 2012.

Ο Ντένζελ Ουάσινγκτον είπε για την Ντέβις ότι είναι μία από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς όλων των εποχών. “Αναγνωρίστηκε αργότερα από οποιονδήποτε άλλον. Κάποιοι άνθρωποι έχουν την ευκαιρία νωρίς και τελειώνουν πριν βγάλεις άχνα”.

Ο σκηνοθέτης Στιβ ΜακΚουίν είπε: “Πηγαίνει εκεί που άλλοι δεν τολμούν. Δεν φοβάται να είναι ανθρώπινη”. Η Οκτάβια Σπένσερ σημείωσε: “Σε ολόκληρο τον κόσμο είναι μία μαχήτρια. Δε εμάς που την αγαπάμε, είναι απλώς η αδελφή μας”.”Όταν ήμουν μικρότερη συνήθιζα να λέω ότι η υποκριτική δεν είναι αυτό που κάνω αλλά αυτό που είμαι. Κοιτάζω τον εαυτό μου στο παρελθόν και σκέφτομαι, τι στα κομμάτια έλεγες;” υπογραμμίζει η ίδια.

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ