Του Γιώργου Στεφανάκη
Το κακό στις μέρες μας επερίσσεψε. Οι κυβερνώνοντες τα’ χουν χαμένα. Έχασαν τη μπάλα, όπως λέει ο λαός. Το κακό πήρε το δρόμο της ασέβειας προς πάσα κατεύθυνση. Εκτροχιάστηκε.
Καρκινώθηκε, έδειξε πρόσωπο θρασύτατο, κοινωνικά ανάλγητο. Καταπάτησε νόμους, Σύνταγμα, περιφρόνησε θεσμούς και ταπείνωσε τον Έλληνα πολίτη με τον χειρότερο τρόπο. Δημιούργησε ανυπολόγιστες ζημιές που δεν έχουν καταγραφεί. Ρίχνει συνεχώς βαθιές αριστεροκαταβολάδες με αναφορές στο δικαστικό παρελθόν καλλιεργώντας με πλούσια εδέσματα διαπλοκής, το φθόνο.
Για την εδραίωση του Μύθου και της παραμυθολογίας χρειάζονται μηχανισμοί ενημέρωσης και ασφυκτικοί έλεγχοι στην ελευθερία του λόγου. Ο λόγος είναι το σήμαντρο της κοινωνικής αφύπνισης.
Η αόριστη επίκληση του δημοσίου συμφέροντος και του δημοσίου κινδύνου, δεν νομιμοποιεί νομικές αυθαιρεσίες και συνταγματικές εκτροπές, όπως η πρόσφατα κατατεθείσα λαϊκίστικη τροπολογία για την αδειοδότηση των καναλιών, όπου προσχηματικά και ανερυθρίαστα οι ιθύνοντες προβάλλουν στην αιτιολογική έκθεση της τροπολογίας μια παραμυθολογία “ανωτέρας βίας” που τους υποχρεώνει να προχωρήσουν σε ρυθμιστική παρέμβαση για την διεξαγωγή αδειοδοτικής διαδικασίας σ’ έναν πολιτικά και κοινωνικά ευαίσθητο χώρο, όπως αυτόν της ραδιοτηλεόρασης ο οποίος παρέμενε έως σήμερα προνομιακό πεδίο ιδιωτικής αυθαιρεσίας. Με δυο λόγια αντιστρέφει η κυβέρνηση την πραξικοπηματική νομική αντισυνταγματική παρέμβαση και δωρίζει κατά τρόπο απαράδεκτο, την αρμοδιότητα της αδειοδότησης και τον αριθμό των καναλιών στον Υπουργό (Ν. 4339/15) που είχαν ανατεθεί οι αρμοδιότητες της Γενικής Ενημέρωσης και Επικοινωνίας.
Η δήθεν ευρηματική τροπολογία πάσχει στη σύλληψη και στην εκτέλεσή της και ουδεμία τύχη μπορεί να έχει στο ΣτΕ και στα ευρωπαϊκά δικαστήρια για τους παρακάτω λόγους:
Α) Η παράγραφος 16 της απόφασης της Ολομέλειας του ΣτΕ 1901/2014 ερμηνεύοντας τη διάταξη του άρθρου 15 παρ. 2 του Συντάγματος αναφέρει ρητώς, ότι ο συνταγματικός νομοθέτης όρισε ότι η λειτουργία των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών υπόκειται στον άμεσο έλεγχο του κράτους. Ο έλεγχος αυτός περιλαμβάνει τόσο τη χορήγηση αδείας λειτουργίας, όσο και τη μέριμνα ώστε κατά τη λειτουργία τους να εξυπηρετούνται συγκεκριμένοι σκοποί δημοσίου ενδιαφέροντος. Οι σκοποί αυτοί είναι: η αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών, ειδήσεων, προϊόντων λόγου και τέχνης, η ποιοτική στάθμη των προγραμμάτων σε αντιστοιχία με την κοινωνική αποστολή των εν λόγω μέσων και την πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας, ο σεβασμός της αξίας του ανθρώπου και η προστασία της παιδικής ηλικίας και της νεότητας. Η χορήγηση των αδειών, ο έλεγχος της εξυπηρέτησης των ανωτέρω σκοπών δημοσίου συμφέροντος και η επιβολή κυρώσεων ανατίθεται σε ανεξάρτητη αρχή, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης.
Β) Η επίκληση της ανωτέρας βίας θεμελιώνεται σε πραγματικά περιστατικά, που απειλούν το δημόσιο συμφέρον. Η αδυναμία της διάσκεψης της Βουλής να επιλέξει νέα μέλη στο Ε.Σ.Ρ. οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην ενσυνείδητη εξαρχειώτικη τακτική να παυθούν αυτοδικαίως όλα τα μέλη των Ανεξάρτητων Δικαστικών Αρχών που έχουν συμπληρώσει τετραετία, ανεξαρτήτως αν η πρόβλεψη της σύμβασης ήταν οκταετία που δεν είχε λήξει. Μόνος του με το άρθρο 53 παρ. 10 του Ν. 4339/2015 ο Βουλευτής Επικρατείας κ. Παππάς δημιούργησε αποφρακτικό επεισόδιο λειτουργίας του Ε.Σ.Ρ. εκεί που δεν υπήρχε. Όπως εξάλλου είχε κριθεί από το ΣτΕ και το ΝΣΚ το Ε.Σ.Ρ. συνεδρίαζε τακτικά και η συγκρότησή του ήταν απολύτως νόμιμη και δικαιωμένη με αποφάσεις του ΣτΕ. Συνεπώς όλα έγιναν εκ του πονηρού για να παυθούν τα μέλη του παρακάμπτοντας σκόπιμα ότι οι κρατικοί θεσμοί δεν επιδέχονται τέτοιου είδους νομοθετικές παρεμβάσεις.
Γ) Τρίτος λόγος που ακυρώνει την τροπολογία, είναι η αντίθεσή της προς το άρθρο 10 παρ. 9 του Συντάγματος όπου διασφαλίζεται η διαφάνεια και πολυφωνία στην ενημέρωση. Μόνο έκτακτες ανάγκες εθνικού περιεχομένου ή λόγοι δημοσίου συμφέροντος δικαιολογούν περιορισμούς.
Δ) Τέταρτος λόγος, η τροπολογία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το άρθρο 10 παρ. 1,2 ΕΣΔΑ όπου περιορισμοί σε τηλεοπτικές άδειες στην ελευθερία έκφρασης και στην οικονομική ελευθερία επιτρέπονται μόνο για λόγους που αφορούν την ασφάλεια της χώρας.
Το κράτος δεν έχει κανένα δικαίωμα να κλείνει επιχειρήσεις ούτε ιατρικά και δικηγορικά γραφεία, πόσω μάλλον τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς. Η τροπολογία αποτελεί ένα παράνομο ακατάληπτο μολυσματικό γράπωμα στο ραδιοτηλεοπτικό σώμα, που δεν μπορεί ποτέ να γίνει δεκτό από ανεξάρτητους και έμπειρους δικαστές. Όσο για το ποιος ορίζει ότι το υπόλοιπο του ψηφιακού φάσματος αρκεί μόνο για 4 κανάλια μπορούμε να ρωτήσουμε και άλλες γειτονικές πόλεις της Φλωρεντίας όπως η Σιένα, η Πίζα κλπ. για να διατυπώσουν και αυτές την άποψή τους.
Η λύση είναι η επάνοδος στη συνταγματική νομιμότητα. Το Ε.Σ.Ρ. να λειτουργήσει με παλιά και νέα μέλη και οι αρμοδιότητες να παραμείνουν ως ορίζει το Σύνταγμα του κράτους στο Ε.Σ.Ρ. Διότι διαφορετικά τα παρανόμως παυθέντα μέλη του ΕΣΡ, όπως έχουν ήδη προαναγγείλει, θα προσφύγουν στη δικαιοσύνη και θα δικαιωθούν.
* Ο κ. Γιώργος Στεφανάκης είναι Δικηγόρος, μέλος του ΕΣΡ
Πηγή: capital.gr
Διαβάστε επίσης:
Πώς αλλάζο��ν οι καιροί…
