Ο παλαιότερος πολιτικός συντάκτης του ΑΠΕ-ΜΠΕ, Βασίλης Μούρτης, αναπαύεται από σήμερα το απόγευμα στο Κοιμητήριο των Αγίων Αναργύρων, στη συνοικία όπου έζησε για χρόνια.
Στην εξόδιο ακολουθία και στην τελετή της ταφής του, τον συνόδευσαν συντετριμμένοι φίλοι, συνάδελφοί του δημοσιογράφοι και εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου.
Εκ μέρους της οικογένειας του, αποχαιρέτισαν τον αγαπημένο αδελφό και θείο, η αδελφή του και η ανιψιά του.
Ο Νίκος Λιονάκης, από την νέα γενιά των πολιτικών συντακτών του ΑΠΕ-ΜΠΕ, αποχαιρέτισε τον Βασίλη Μούρτη εκ μέρους των συναδέλφων του Πρακτορείου:
«Ο Βασίλης Μούρτης ήταν ένας έντιμος και καλός δημοσιογράφος. Ήταν ένας ωραίος τύπος. Ήταν για πολλούς ιδιόρρυθμος. Κατά βάση όμως αυτό σημαίνει ότι είχε ιδιαίτερο χαρακτήρα και ότι ήταν ευθύς. Περισσότερο ευθύς, κατά περιπτώσεις, από ό,τι ίσως επιτάσσει τα τελευταία χρόνια η δημοσιογραφική λειτουργία στο πλαίσιο του ρεπορτάζ και των άτυπων κανόνων του.
Σε καμία περίπτωση δεν ήταν βαρετός. Χρειαζόταν να τον συναναστραφείς κάμποσες φορές προτού να το συνηθίσεις. Με τα καλά του και τα κακά του, όπως όλοι. Και τελικά χρειάζονταν κάμποσα χρόνια συναναστροφής και μακρόσυρτων συζητήσεων μαζί του -κάποιες φορές σχεδόν εξομολογητικών- προτού καταλάβεις ότι αυτό που εξέπεμπε και γινόταν αντιληπτό για κάποιους ως “ιδιορρυθμία”, δεν ήταν παρά ένας τρόπος ζωής. Μια προσωπική φιλοσοφία του για το πώς πρέπει να ζεις και να λειτουργείς. Μια στάση καθημερινής λειτουργίας στην οποία είχε καταλήξει μέσα από την εμπειρία του (και στη ζωή και στο ρεπορτάζ), μέσα από διαρκή σκαμπανεβάσματα που είχε και εκείνος στην πορεία του».
Ο Βασίλης Μούρτης μετέφερε τις πολιτικές απόψεις του με πάθος και πάντα στη βάση στοιχείων, είτε επρόκειτο για τετ α τετ με μια “πηγή” είτε επρόκειτο για μια πολιτική συζήτηση με συναδέλφους. Δεν το ‘χε σε τίποτα ν’ ανοίξει καβγά. Δεν το ‘χε και σε τίποτα να τον κλείσει. Αν δεν είχε τα στοιχεία για να στηρίξει το επιχείρημα του, τα αναζητούσε. Αν δεν τα έβρισκε, δεν είχε πρόβλημα να αλλάξει γνώμη και να παραδεχτεί ότι μπορεί να ισχύει ο αντίλογος. Αναγνώριζε εύκολα την ορθότητα σε κάποιον που αντιπαθούσε πολιτικά, αλλά και το λάθος σε κάποιον που συμπαθούσε πολιτικά. Παρά τις προτιμήσεις του (όπως έχει ο καθένας δημοσιογράφος), στα δύσκολα και ουσιαστικά θέματα το ρεπορτάζ που θα έγραφε, θα ήταν δίκαιο. Και θα το έκανε καλά. Και το έκανε καλά.
Όταν κάποιος συνάδελφος τον αποκαλούσε χαϊδευτικά “πατριάρχη του ρεπορτάζ”, χαμογελούσε, χαιρόταν, καμάρωνε.
Άνθρωπος του γέλιου, των αστείων, της πλάκας, του ποτού, της παρέας. Η κουβέντα μπορούσε να μεταπηδήσει ακαριαία από την πολιτική ανάλυση, στα ποδοσφαιρικά πειράγματα, στον θαυμασμό για τα γυναικεία κάλλη, στις αναλύσεις για τον Ολυμπιακό -που λάτρευε και που τον ξεκούραζε (όταν δεν έχανε βέβαια)- και εξίσου ακαριαία μπορούσε να επιστρέψει στην κουβέντα για την πολιτική. Και τη ζωή.
Ως παλιός, αναγνώριζε στον εαυτό του (άτυπα) δικαιώματα-δυνατότητες και ελευθερίες απέναντι στο αντικείμενο του ρεπορτάζ και μέσα στο πλαίσιο αυτού. Τα δικαιούταν. Τα είχε κερδίσει. Δεν τα καταχράστηκε και δεν πούλησε μούρη. Τα υπενθύμιζε όταν έπρεπε σε όσους έπρεπε. Άλλοι, νεότεροι, μπορεί και να τα “εξαντλούσαν” ακόμα κι αν δεν είχαν την ίδια διαδρομή με εκείνον» πρόσθεσε.
Ο Βασίλης Μούρτης δεν επέτρεπε στον εαυτό του να ασχοληθεί παραπάνω με κάτι που δεν άξιζε να ασχοληθεί κανείς περαιτέρω. Αυτό είναι μια στάση σοφή. Μια στάση που στην καθημερινότητα του αγχώδους και καταιγιστικού πολιτικού ρεπορτάζ μπορεί να ήταν παρεξηγήσιμη από “όσους ασχολούνται με χαζομάρες”. Διαχώριζε εύκολα την πολιτική από την παραπολιτική. Δεν χανόταν στον κυκεώνα της περιττής πληροφορίας. Έδινε βάρος εκεί που έπρεπε και την αρμόζουσα σημασία στο καθετί. Τόσο στο ρεπορτάζ, μα κυρίως στη ζωή. Μεγάλη κατάκτηση Βασίλη…».
Ο Βασίλης Μούρτης γεννήθηκε το 1953 στην Αμφιλοχία, μπήκε από νωρίς στον επαγγελματικό στίβο, έχοντας χάσει στην εφηβεία τον πατέρα του. Σπούδασε στη Σιβιτανίδειο και εργάστηκε αρχικά ως δημοσιογράφος στις εφημερίδες «Αγωνιστής» και «Εξόρμηση». Το 1982 εντάχθηκε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων και έως σήμερα ήταν εκ των κεντρικών πολιτικών συντακτών του. Αργότερα συνεργάστηκε και με την ΕΡΤ3, ενώ τα τελευταία χρόνια δημιούργησε τη δική του ενημερωτική πύλη, παλεύοντας μέσω αυτής να τα λέει «όπως είναι». Αφήνει πίσω του δύο παιδιά, τον Θοδωρή και τη Νεφέλη.
Διαβάστε επίσης:
Αύριο το “ύστατο χαίρε” στον Βασίλη Μούρτη
O Σακελλαρίδης για τον ξαφνικό θάνατο του Βασίλη Μούρτη
Πηγή φωτο: ΑΠΕ – ΜΠΕ
