Σερβετάλης: Η σημερινή βία είναι ψυχολογική
Αυτή την περίοδο βρίσκεται στο θέατρο Αποθήκη κρατώντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο
“Κουρδιστό Πορτοκάλι” του Κιούμπρικ. Ο γνωστός ηθοποιός, Άρης Σερβετάλης, μιλά στο ELLE για το χαρακτήρα που υποδύεται και εξηγεί γιατί σήμερα είναι πιο επίκαιρος από ποτέ. Λίγες ταινίες έχουν υπάρξει πραγματικά έργα τέχνης. Το “Κουρδιστό Πορτοκάλι” του Στάνλεϊ Κιούμπρικ παραμένει, τέσσερις δεκαετίες μετά, επίκαιρο. Μια επιτομή της βίας, σε όλες της τις εκδοχές: από εκείνη μίας συμμορίας νέων μέχρι την κρατική καταστολή.
Στη σκηνή του Θεάτρου Αποθήκη, ο Άρης Σερβετάλης γίνεται, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιάννη Κακλέα, ο δεκαπεντάχρονος Άλεξ, που απολαμβάνει τους βιασμούς, τα ναρκωτικά και την Ενάτη του Μπετόβεν. Φαντάζει τεράστιο το άλμα για εκείνους που ξέρουν τον Άρη Σερβετάλη από τον κωμικό ρόλο του Λάζαρου στη σειρά “Είσαι το Ταίρι μου”. Αποτελεί μια φυσική συνέχεια για όσους τον έχουν δει να γίνεται εργαλείο ακριβείας στα χέρια σκηνοθετών όπως ο Δημήτρης Παπαϊωάννου και ο Γιώργος Λάνθιμος.
ELLE: Το Κουρδιστό Πορτοκάλι δεν φαίνεται τυχαία επιλογή σε σχέση με την εποχή που διανύουμε.
ΑΡΗΣ ΣΕΡΒΕΤΑΛΗΣ: Καθόλου, γιατί περιγράφει μια κοινωνία στην οποία επικρατεί η βία σε όλα τα επίπεδα, από τη σωματική μέχρι την ψυχολογική. Σήμερα η βία που ασκείται είναι περισσότερο ψυχολογική, εγώ πρόλαβα όμως, νεαρός, την εποχή των συμμοριών στο Κουκάκι, όπου μεγάλωσα.
ELLE: Ήσασταν μέλος τέτοιας συμμορίας;
Α.Σ.: Όχι με ενεργό ρόλο. Στα μετόπισθεν. Ένα παιδί στα 17 του συχνά αναγκάζεται να είναι μέλος μιας παρέας για να αποκτήσει μια ταυτότητα, να νιώσει σημαντικός. Αργότερα καταλαβαίνεις πόσο κενά είναι όλα αυτά.
ELLE: Έχετε περάσει από καταχρήσεις;
Α.Σ.: Ως ένα βαθμό έχω περάσει από πολύπλοκους δρόμους. Κάποιοι άνθρωποι χρειάζεται πρώτα να παρασυρθούν για να βρουν την ταυτότητά τους.
ELLE: Είπατε πριν ότι η βία είναι περισσότερο ψυχολογική. Η Χρυσή Αυγή είναι η απόλυτη σωματοποίηση της βίας;
Α.Σ.: Ναι, αλλά η Χρυσή Αυγή είναι ορατή. Βλέπεις ότι είναι ένας κάφρος που έρχεται και σου δίνει μια μπουνιά. Την ψυχολογική βία που ασκεί η κρατική εξουσία δεν μπορείς να τη δεις.
ELLE: Ασκεί βία η πανεπιστημιακός που αρθρογραφεί χαρακτηρίζοντας “τζαμπατζή” τον επιβάτη τρόλεϊ ο οποίος πληρώνει ένα εισιτήριο με τη ζωή του;
Α.Σ.: Είναι πολύ παράξενη η εποχή που ζούμε. Η οικονομική κρίση έβγαλε το πέπλο από τους ανθρώπους και αποκάλυψε τα πρόσωπά τους. Όλοι παίρνουν θέση εν θερμώ, προσπαθούν να εξουδετερώσουν τη βία με βία.
ELLE: Άρα δεν πιστεύετε στο “βία στη βία”;
Α.Σ.: Με τίποτα. Είναι αυτό που σχολιάζει το Κουρδιστό Πορτοκάλι. Οι νέοι μιλούν για ελευθερία αλλά επιτίθενται στην τρίτη ηλικία. Δεν θυμίζει αυτό που ζούμε σήμερα; Οι ηλικιωμένοι είναι παρκαρισμένοι σε οίκους ευγηρίας, όχι μέσα στο σπίτι με τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Προσπαθούμε να ξορκίσουμε τη φθορά και το θάνατο εξορίζοντάς τα.
ELLE: Υπάρχει και η άλλη πλευρά: οι ηλικιωμένοι ψηφίζουν το ακριβώς αντίθετο από τον ενεργό πληθυσμό.
Α.Σ.: Ο ηλικιωμένος δεν είναι απαραίτητα ώριμος. Δυστυχώς η ωριμότητα δεν συμβαδίζει με τη βιολογική ηλικία.
ELLE: Είστε υπέρ ή κατά του Μνημονίου;
Α.Σ.: Κατά. Μπορεί στην αρχή να είμαστε χειρότερα χωρίς το Μνημόνιο, το προτιμώ όμως από αυτό τον επιθανάτιο ρόγχο που ζούμε. Είναι ψυχοβγαλτικό. Κάθε τόσο έρχεται η τρόικα κι εμείς είμαστε κάθιδροι αν θα πάρουμε τη δόση σαν πρεζάκια. Είναι μια μιντιακή παράσταση. Όπως στις σαπουνόπερες. Όλα τα επεισόδια είναι ίδια, αλλά πρέπει να δημιουργηθεί σασπένς ώστε ο τηλεθεατής να δει και το επόμενο.
ELLE: Μου δίνετε την εντύπωση ενός ήπιου ανθρώπου. Είστε;
Α.Σ.: Όλοι μπορούμε να γίνουμε οι καλύτεροι και οι χειρότεροι. Το καλό και το κακό μέσα μας ρυθμίζονται με ένα ντίμερ. Σημασία έχει προς ποια πλευρά το γυρίζεις.
ELLE: Η αναγνωρισιμότητα ύστερα από το ρόλο του Λάζαρου στο Είσαι το Ταίρι μου σας προκάλεσε αγοραφοβία. Στην πράξη πώς είναι;
Α.Σ.: Δεν εξηγείται με λόγια το να χάνεις την ιδιωτικότητά σου. Για να την ξανακερδίσω, χρειάστηκε να απέχω από την τηλεόραση αλλά και από το θέατρο για ένα διάστημα.
ELLE: Και τι κάνατε;
Α.Σ.: Ασχολήθηκα με κατασκευές επίπλων. Μαραγκός, όπως ο πατέρας μου. Την ήξερα τη δουλειά.
ELLE: Για πολλούς το ζητούμενο είναι η αναγνωρισιμότητα…
Α.Σ.: Ο καθένας έχει τη μούρλα του. Άλλος τρελαίνεται για τη διασημότητα, εγώ έφυγα από το επάγγελμα εξαιτίας της για δύο χρόνια. Όποτε λέω να φύγω οριστικά, κάτι γίνεται και επιστρέφω. Έχει κάτι που με έλκει αυτό το επάγγελμα, αλλά και κάτι που με απωθεί τελείως.
ELLE: Είναι επάγγελμα ή τέχνη;
Α.Σ.: Η τέχνη υπάρχει στην καθημερινότητά σου, δεν χρειάζεται ακροατήριο.
ELLE: Όταν κληθήκατε να παίξετε στο 2 του Δημήτρη Παπαϊωάννου, τι ξέρατε από κίνηση;
Α.Σ.: Ήμουν ήδη σε ομάδες χορού, από τα χρόνια της δραματικής σχολής. Έτσι ξεκίνησα.
ELLE: Τι μπορείς να πεις με την κίνηση;
Α.Σ.: Τα περισσότερα. Αυτό που αισθάνεσαι, πριν το εκφράσεις με το λόγο, έχει αποτυπωθεί στο σώμα σου.
ELLE: Σημαντικοί σκηνοθέτες -Παπαϊωάννου, Λάνθιμος, Κακλέας- σας χρησιμοποιούν ξανά και ξανά. Δεδομένου ότι μπήκατε στο χώρο τυχαία, όλα αυτά έγιναν ερήμην σας;
Α.Σ.: Ηθοποιός δεν γεννήθηκα, έγινα. Με πολλή δουλειά και πολύ αγώνα. Μικρός δεν έβλεπα καν θέατρο, δεν είχα τα ερεθίσματα. Δεν είχα καν τη φιλοδοξία.
ELLE: Μικρός πως ήσασταν;
Α.Σ.: Εσωστρεφής. Όπως και τώρα.
ELLE: Κι όμως κάνετε την πιο επικοινωνιακή δουλειά του κόσμου;
Α.Σ.: Θαυμάζω τους ανθρώπους που έχουν το επικοινωνιακό χάρισμα στις παρέες. Εγώ δεν το έχω.
ELLE: Έχετε μιλήσει για τη σχέση σας με το Θεό. Μπορεί να είναι κανείς θρήσκος και αριστερός;
Α.Σ.: Βεβαίως. Ο κομμουνισμός ως ιδεο��ογία έχει τόσα κοινά με το χριστιανισμό.
ELLE: Η πίστη είναι κάτι που είχατε από μικρός μέσα σας;
Α.Σ.: Όχι. Το συνάντησα. Ήρθαν έτσι τα πράγματα που το χρειάστηκα.
ELLE: Το χρήμα βοηθάει;
Α.Σ.: Δεν είμαι ικανός να έχω πολλά χρήματα. Και να έχω, θα τα ξοδέψω με το χειρότερο τρόπο. Καλύτερα να μην έχω λοιπόν.
ELLE: Και ο γάμος; Πώς τον αποφασίσατε;
Α.Σ.: Αν έχεις βρει τον άνθρωπό σου, ο γάμος σε βάζει κάτω από τον ίδιο ζυγό. Η ζωή είναι ένας αγώνας. Με το γάμο αποκτάς ένα συμπολεμιστή.
Το Κουρδιστό Πορτοκάλι παρουσιάζεται στο Θέατρο Αποθήκη.
Πηγή: pressmixer.blogspot.gr
