Ο Χρήστος Κάλοου έδωσε συνέντευξη στην On Time και στην Σίσσυ Μενεγάτου και αναφέρθηκε στη σχέση του με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, αλλά και για το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε.
Αληθεύει ότι τα είχατε «σπάσει» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη;
Η Αλίκη ήταν γλυκός άνθρωπος. Όταν ετοίμαζε την «Εβίτα» πήγαινα στη Στησιχόρου και κάναμε πρόβα. Είχαμε πολύ καλή, φιλική σχέση. Μου λέει τότε «εσύ δεν χρειάζεται να έρθεις στην οντισιόν, γιατί θα κάνεις τον Μαγκάλντι» κι εγώ, ξέρεις, έχοντας το θράσος του πιτσιρικά ο οποίος νιώθει ότι είναι ταλαντούχος, της λέω «καλά, ποιος θα παίξει τον Τσε;» και μου λέει «δεν σε απασχολεί εσένα, θα κάνω οντισιόν».
Πήγα στην οντισιόν και το ρόλο του Τσε τον διεκδικούσαμε εγώ, ο Γιάννης Σαμψιάρης και ο Βλάσης Μπονάτσος. Θεώρησα ότι τα πήγα καλύτερα από τους άλλους, είδα και την ανταπόκριση όσων με είδαν εκεί στην οντισιόν και μου ανακοίνωσε η Αλίκη ότι θα παίξω τον Μαγκάλντι και θα είμαι ντουμπλίρ του Βλάση Μπονάτσου στον Τσε. Ήξερα ότι είχα μεγάλες δυνατότητες στο μιούζικαλ. Έτσι, αν και πιτσιρικάς, είχα τσαμπουκά και πούλησα τρέλα. Σηκώθηκα κι έφυγα. Την έκανα έξαλλη.
Το θεώρησες λάθος σου όταν το ξανασκέφτηκες;
Ναι, αλλά μου βγήκε σε καλό. Με το που γύρισα σπίτι και συνειδητοποίησα τι είχα κάνει, με έπιασε απελπισία. Όχι για πολύ, γιατί χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν ο Γιώργος Μαρίνος. «Χρηστάρα, σε περιμένω. Αύριο έχεις πρόβα στη Μέδουσα. Καλά της έκανες», μου είπε. Ο Γιώργος είχε τότε μια κόντρα με την Αλίκη κι εγώ αναρωτιόμουν πώς μαθεύτηκε μέσα σε μισή ώρα.
Τελικά όμως, το 10.000 δραχμές μισθός στο «Αλίκη» έγινε 25.000 δραχμές στη Μέδουσα. Κι έκανα και κάτι άλλο που την εξόργισε την Αλίκη. Με φώναξε ο Βαγγέλης Λιβαδάς κι έπαιξα στο «Σμαρούλα», απέναντι από το «Αλίκη» και πήρα κι εκεί διπλάσιο μισθό. Έτσι δεν μου το συγχώρεσε ποτέ. Μέχρι που «έφυγε» μου το κράτησε μανιάτικο.
Είσαι πολύ δυνατός χαρακτήρας. Πέρασες μια μεγάλη περιπέτεια με την υγεία σου.
Ναι. Αλλά βγήκα πιο δυνατός από αυτό. Το 2005 γυρνούσα από την Επίδαυρο, όπου έπαιζα στον «Προμηθέα Δεσμώτη» που παρουσίαζε το Θεσσαλικό Θέατρο με τον Κώστα Καζάκο κι υποδυόμουν το Κράτος. Ξαφνικά από θρόμβωση έπαθα εγκεφαλικό κι έμεινα παράλυτος. Πέρασα για ένα χρόνο πολύ δύσκολα. Εξαφανίστηκα από το χώρο. Όταν προσπάθησα να επανέλθω, όλες οι πόρτες ήταν κλειστές. Έπαθα σοκ. Πέρασα 11 μαρτυρικά χρόνια ξεχασμένος. Άντε να έκανα καμια συναυλία με το ζόρι, καμία παραστασούλα. Δεν με έπαιρνε κανείς.
Έτσι αποφάσισα το 2016 να πάω στην Αγγλία και να περάσω οντισιόν. Με πήραν αμέσως στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας, όπου είναι σπουδαίοι ηθοποιοί. Στην Αγγλία όταν ένας άνθρωπος έχει μια διαφορετικότητα, του ανοίγεις την πόρτα γιατί έκρινες ότι είναι πολύ καλός τραγουδιστής, ηθοποιός, όταν σηκώνεται ένα θέατρο και τον χειροκροτεί και σου λένε «Κύριε Κάλοου υπογράψτε το συμβόλαιό μας. Εδώ δυστυχώς υπάρχει μια νοοτροπία πως όταν ένας άνθρωπος έχει μια αναπηρία είναι «δεύτερος».
Στην Αγγλία με πήρε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Ρούφους Νόρις- ο οποίος είναι 21 χρόνια στη θέση του που δεν εξαρτάται από το ποιο κόμμα θα βγει και μου λέει «Χρήστο έλα να σου δείξω που παίζουμε στο Λόρενς Ολιβιέ την Όπερα της Πεντάρας. Και βλέπω έναν τύπο που τον κρατούσαν δύο για να βγει στη σκηνή. Λέω «τι γίνεται;» Και μου απαντά: «Εμείς δεν έχουμε καμία σχέση με την Ελλάδα. Εδώ βάσει νόμου είμαστε υποχρεωμένοι να παίρνουμε κι άτομα με αναπηρία κι αυτός ο ηθοποιός μας είναι τυφλός!»
Οι συνάδελφοι εκείνα τα 11 χρόνια που υπέφερες, όλοι εκείνοι κι όλες εκείνοι που ήταν δίπλα σου στις δόξες σου, σε θυμήθηκαν, σε βοήθησαν;
Εκεί συνειδητοποίησα την αδιαφορία των Ελλήνων ηθοποιών συναδέλφων για τους οποίους πάλευα από την πρώτη μέρα που μπήκα μέσα στο ΣΕΗ. Οι μόνες που ενδιαφέρθηκαν ήταν η Άννα Φόνσου κι η Μαρία Αλιφέρη. Κι έλεγα «είμαι τόσα χρόνια στο θέατρο, έχω δουλέψει με τόσους ανθρώπους κι ούτε ένα τηλέφωνο;» Αυτή είναι η απαράδεκτη νοοτροπία των Ελλήνων ηθοποιών.
