Καταπέλτης ήταν για άλλη μια φορά η Χρύσα Ρώπα στη συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή “Το Πρωινό”. Η γνωστή ηθοποιός αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στις καταιγιστικές εξελίξεις στον χώρο του θεάτρου με το τσουνάμι καταγγελιών.
“Δεν μπορώ να ορίσω το μυαλό μου”
“Δεν έφυγε η Γη από τα πόδια μου, αλλά σταμάτησε. Περπατώ στον δρόμο και όταν βλέπω έναν κύριο με ένα παιδί, νομίζω ότι αυτός ο κύριος κακοποιεί το παιδί. Δεν είμαι σε μια ψύχραιμη κατάσταση, δεν μπορώ να ορίσω το μυαλό μου. Ξέραμε ότι οι ηθοποιοί είναι ένα πολύ μεγάλο κρεβάτι. Η θεία μου από την Καβάλα μου έλεγε πάνω από δύο είναι μεγάλο κρεβάτι. Ξέραμε ότι ζούμε σε μια συντηρητική κοινωνία, φοβική. Υπάρχουν αυτή τη στιγμή άνθρωποι που βλέπουν και δεν μιλάνε; Η κοινωνία μας δεν κουκουλώνει ένα σωρό πράγματα; Οι ηθοποιοί δεν μιλούσαν, γιατί μιλούν οι δημοσιογράφοι; Ποιος ξέρει τι σημαίνει ηθοποιός; Ένας άνθρωπος που ονειρεύεται να κάνει αυτή τη δουλειά. Το θέατρο δεν είμαστε εμείς που ζούμε από αυτό, είμαστε εμείς και το κοινό.
Το κοινό που πάει και βλέπει κωμωδίες και γελάει είτε γιατί ο άλλος κατεβάζει τα βρακιά του είτε γιατί ο άλλος κοροϊδεύει τους ομοφυλόφιλους, τους κοντούς είτε γιατί ο άλλος βαράει έναν ηθοποιό. Δεν είναι κοινό αυτό; Που γελάει; Τι δεν καταλαβαίνει; Παίζεται το ξύλο στη σκηνή και το κοινό γελάει.
Αυτό που ζούμε τώρα με τον κορονοϊό, εμείς το ζούμε μια ζωή. Σαν τα μαγαζιά, εγώ είμαι το μαγαζί χρόνια. Αν δεν έχω δουλειά είναι κλειστό το μαγαζί μου. Τι θα πει είσαι μεγάλος ηθοποιός; Οι άλλοι τι είναι; Αυτοί οι μεγάλοι δεν έχουν θέατρα έχουν επιχειρήσεις. Πριν πέντε χρόνια, με απέκλεισε ένας παραγωγός που έχει όλα τα θέατρα από τη δουλειά με το επιχείρημα “μη την παίρνετε αυτή δεν μαθαίνει λόγια”. Δεν είναι ότι δεν μαθαίνω λόγια. Πράγματι σε μια παράσταση που έπαιζα ένα νούμερο, ήμουν σε μια πάρα πολύ άσχημη στιγμή της ζωής μου.
Μετά από αυτό έφυγα τρέχοντας στο Παρίσι. Γύρισα μετά από ενάμιση χρόνο να ζητήσω τα εργατικά και μου είπε «τόσο». Του λέω «δεν είναι τόσο» και είχα τα χαρτιά. Την που…σες! Συγγνώμη! Συγγνώμη! Συγγνώμη! Τελείωσε! Και το λέω εγώ, φαντάσου ένα παιδί που ξεκινάει τώρα. Φαντάσου ένα παιδί που αμφισβητείται.
Ζητώ συγγνώμη από τα κορίτσια. Αν το ήξερα δεν θα πήγαινα. Ζητώ συγγνώμη γιατί εμείς τους στηρίξαμε όλους αυτούς… Δεν ήξερα ποτέ τίποτα. Μπροστά μου δεν έτυχε τίποτα. Έχει γίνει σε μένα όμως. Είπα «με προσβάλλει αυτό, γεια σας»! Κανείς δεν με υπερασπίστηκε τότε, κανείς!», είπε η Χρύσα Ρώπα φανερά εκνευρισμένη.
