Της Ελένης Καραμήτσου
Τα 64 του χρόνια θα γιόρταζε σήμερα, 5 Νοεμβρίου, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, αν ήταν κοντά μας. Ο σπουδαίος αυτός δημιουργός έφυγε από τη ζωή τον Σεπτέμβριο του 2019 αφού τον πρόδωσε η καρδιά του, αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό στον κόσμο της μουσικής και σκορπώντας θλίψη σε οικογένεια, φίλους, θαυμαστές.
Ο γνωστός και αγαπητός καλλιτέχνης, Γιάννης Ζουγανέλης, μίλησε στο enikos.gr για τον καλό του φίλο Λαυρέντη και την πληθωρική του προσωπικότητα και μοιράζεται μαζί μας αναμνήσεις και στιγμές που τους ένωσαν.
“Ο Λαυρέντης είναι μια περίπτωση ιδιαίτερης προσωπικότητας, με τρομερό καλλιτεχνικό εκτόπισμα και έκφραση. Ήταν με ιδιαίτερη ευγένεια στη μελωδία και στο να κατανοεί τους στίχους και να τους περνάει. Ένας άνθρωπος σαφέστατα ιδεολογικά με το μέρος των αδικημένων, δεν ήταν καθόλου εμπαθής, και ήταν ανένταχτος. Για την επέτειο των γενεθλίων του, που είναι λίγο οξύμωρο σχήμα να γιορτάζει γενέθλια κάποιος που έχει “φύγει” κι εγώ δεν είμαι καθόλου της νεκρολαγνείας, όπως συμβαίνει τα νεότερα χρόνια στην Ελλάδα… υπάρχουν πολλοί που έφυγαν από τη ζωή και τα μεγέθη τους παρουσιάζονται πολύ μεγαλύτερα απ’ ό,τι στην ίδια τη ζωή. Ο Λαυρέντης δεν τέτοιος, δεν ήταν από αυτούς… Ήταν μια ιδιαίτερη περίπτωση ανθρώπου, φίλου, οικογενειάρχη, στοχαστή κι εκτός όλων των άλλων είχε μια ισορροπία ανάμεσα στη σκέψη και το χιούμορ. Το χιούμορ για εμένα όπως και η κωμικότητα είναι ό,τι πιο σοβαρό υπάρχει στη ζωή” είπε αναφορικά με την προσωπικότητα του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.
Όσο για τις αναμνήσεις που έχει μαζί του είπε: “Και πάλι έχω να θυμάμαι πάρα πολλά πράγματα. Γνωριστήκαμε το 1977 στην Πλάκα σ’ ένα μαγαζί που είχε ο αδελφός του ο Ατρείδης, μια κάβα. Εγώ εργαζόμουν σε μαγαζί στην Πλάκα τότε, στην “Πέμπτη Εποχή”. Πίναμε κάναν καφέ στη Μνησικλέους κι έτσι βρεθήκαμε στο μαγαζί. Από τότε ήμασταν αδιάσπαστα φίλοι. Υπήρχαν περίοδοι που δεν βρισκόμασταν… εγώ έφυγα, σπούδασα έξω, αλλά πάντοτε είχαμε επαφή. Το θέμα είναι ότι ο Λαυρέντης λείπει ως παρουσία, αλλά το έργο του είναι “παρών”. Και θα είναι “παρών” γιατί το έργο του είναι πραγματικά μέσα στον νεότερο πολιτισμό και στην παράδοσή μας πια. Ήταν από αυτούς που εισέπραξαν ό,τι του είχε παραδοθεί και το εξέλιξε”.
