Ρόδα, τσάντα και Γαρδέλης…

 Μιλώντας στο ένθετο “People” της εφημερίδας “Πρώτο Θέμα”, ο ηθοποιός θυμήθηκε το μεγάλο πάρτι των ’80’s και το παρασκήνιο μιας κινηματογραφικής εποχής που θα μπορούσε να έχει τίτλο “Με λένε Αλέξη, σε λένε Σοφία”…“Oλα έγιναν πολύ γρήγορα άλλωστε και με έναν τρόπο φυσικό, αφού ουσιαστικά υποδυόμασταν αυτό που ήμαστε, μια τρελοπαρέα που έκανε την τρέλα της. Ζούσα τα πάντα στην απολυτότητά τους: διάβαζα Μπακούνιν, ονειρευόμουν μια ιδανική κοινωνία, αυτοδιαχείριση κ.λπ. Ήταν η εποχή, βλέπεις. Με ενδιέφερε πάντα η αυθεντικότητα, γι’ αυτό, ίσως, δεν έδωσα σημασία στα χρήματα. Κυκλοφορούσα με ένα ντεσεβό και ένα χαλασμένο παπί – μεγάλη μηχανή απέκτησα μόλις πρόσφατα. Όπως λέγαμε τότε, “παγκάκι και παπάκι”.Αυτή την τρελή μας καθημερινότητα είχε την ευφυϊα να κοπιάρει ο Δαλιανίδης και να γυρίσει τις ταινίες που γύρισε.Ερχόταν, θυμάμαι, μαζί μας στα στέκια μας, στη “Βarbarella” και στην παραλιακή και κατέγραφε τις ατάκες, τις συζητήσεις μας. Κι αυτά, τα χρησιμοποίησε στις ταινίες του. Είχε μια αθωότητα αυτή η εποχή : οι βάτες, οι καμπάνες που φορούσαμε και οι καρδιές μας. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τη λησμονώ. Το αντίθετο”. 

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ