Για την Sara Toscano ο χορός είναι μια γλώσσα που «μιλάει» με όλες της ηλικίες και δεν σε αφήνει ποτέ να βαριέσαι.
Η Sara Toscano είναι χορεύτρια και χορογράφος με έδρα την Αθήνα. Με καταγωγή από τη Λισαβόνα, η Sara ειδικεύεται στον χορό της κοιλιάς, στον αρχαίο ελληνικό χορό και στο θέατρο για μωρά. Πιστοποιημένη δασκάλα χορού από το Ίδρυμα Τεχνών του Ρότερνταμ στην Ολλανδία και με δίπλωμα παιδαγωγικών δεξιοτήτων από το Ινστιτούτο εκπαίδευσης και επαγγελματικής κατάρτισης στην Πορτογαλία, προσεγγίζει διαφορετικά στυλ χορού, ενώ ο ρόλος της στο Συμβούλιο της UNESCO την κρατά πάντα σε εγρήγορση.
Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την τέχνη του χορού;
Η απόφασή μου να γίνω χορεύτρια ήταν απροσδόκητη. Σπούδασα διαφήμιση και το χόμπι μου ήταν το θέατρο. Μια μέρα ένα κορίτσι από το μάθημα του θεάτρου μου ανέφερε ότι σπούδαζε Oriental Dance. Εκείνη την εποχή, αυτό το είδος χορού ήταν κάτι εντελώς νέο στην Πορτογαλία. Ήμουν πολύ περίεργη και αποφάσισα να δοκιμάσω ένα μάθημα. Το ερωτεύτηκα αμέσως και νομίζω ότι ήταν η στιγμή που αποφάσισα να γίνω χορεύτρια. Από τότε δεν έχω σταματήσει να χορεύω.
Ένα ιδιαίτερο σας project είναι οι performances που κάνετε σε μωρά. Πώς αντιλαμβάνεται ένα μωρό το χορό και ποιες είναι οι αντιδράσεις τους;
Έχω συν-δημιουργήσει και έπαιξα σε τρεις παραστάσεις για μωρά και ανεξάρτητα από το πόσες φορές παίζω για αυτά, πάντα εκπλήσσομαι με τις αντιδράσεις τους. Τα μωρά απολαμβάνουν το θέατρο όπως και οι ενήλικες. Τους αρέσει να βλέπουν νέα πράγματα, να ενθουσιάζονται και να αισθάνονται διαφορετικά συναισθήματα.
Γενικά, τα περισσότερα μωρά παρακολουθούν προσεκτικά την παράσταση. Γελούν, χειροκροτούν και κινούνται στον ήχο της μουσικής. Μια μεγάλη διαφορά μεταξύ μωρών και ενηλίκων είναι ότι οι ενήλικες επικεντρώνονται στο τι συμβαίνει στη σκηνή, ενώ τα μωρά δίνουν προσοχή σε ολόκληρο το χώρο: κοιτάζουν τα φώτα στην οροφή, αγγίζουν το χαλί κάτω από τα πόδια τους και προσπαθούν να βρουν από που προέρχεται η μουσική. Για αυτά, η παρακολούθηση μιας θεατρικής παράστασης είναι μια πολύ ολοκληρωμένη εμπειρία.
Πώς προέκυψε η διδασκαλία του αρχαίου ελληνικού χορού;
Κατά τον 20ο αιώνα πολλοί χορευτές αναζήτησαν έμπνευση στην αρχαία Ελλάδα. Μερικά παραδείγματα είναι οι Isadora Duncan, Nijinsky και Ruby Ginner, αλλά υπήρχαν και πολλοί άλλοι. Η αλήθεια είναι ότι η αρχαία Ελλάδα δεν σταμάτησε ποτέ να είναι πηγή έμπνευσης για τους χορευτές. Σήμερα υπάρχουν αρκετοί χορευτές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό που ερευνούν και ερμηνεύουν τους συγκεκριμένους χορούς.
Συνεργάζονται με ιστορικούς, αρχαιολόγους, μουσικούς και ακαδημαϊκούς για να μάθουν περισσότερα για τους χορούς του παρελθόντος. Εκτός από τη δημιουργία χορογραφιών, θέλουν επίσης να μεταδώσουν τις γνώσεις τους σε έναν αυξανόμενο αριθμό μαθητών που ενδιαφέρονται για τους αρχαίους ελληνικούς χορούς. Έτσι ξεκίνησα και εγώ να διδάσκω αρχαίο ελληνικό χορό.
Τι θα λέγατε σε κάποιον που δεν του αρέσει ο χορός;
Σε πολλούς ανθρώπους δεν τους αρέσει να χορεύουν επειδή αισθάνονται ότι δεν είναι ταλαντούχοι ή επειδή βρίσκουν τα βήματα πολύ δύσκολα. Αυτό που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν είναι ότι η εκμάθηση του χορού είναι κάτι παραπάνω από το απλά να μαθαίνεις τα βήματα. Ο χορός είναι μια γλώσσα. Μας διδάσκει να σκεφτόμαστε, να εκφραζόμαστε και να επικοινωνούμε διαφορετικά.
Ο χορός μπορεί να είναι διασκεδαστικός, δημιουργικός και χαλαρωτικός. Προσωπικά, πιστεύω ότι ο χορός πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία παράλληλα με τα παραδοσιακά μαθήματα όπως τα μαθηματικά ή η επιστήμη. Θεωρώ ότι κάθε άτομο μπορεί να επωφεληθεί από τα μαθήματα χορού και ότι τελικά όλοι μπορούν να βρουν το στυλ χορού που τους ταιριάζει περισσότερο.
Μιλήστε μας για τον ρόλο σας ως Αναπληρώτρια Γενική Γραμματέας του Διεθνούς Συμβουλίου Χορού της UNESCO.
Το Διεθνές Συμβούλιο Χορού της UNESCO είναι τα Ηνωμένα Έθνη του Χορού. Είναι ένας οργανισμός που αγκαλιάζει όλα τα στυλ χορού από όλες τις γωνιές του κόσμου. Λειτουργεί επίσης ως πλατφόρμα για τη σύνδεση χορευτών, χορογράφων, δασκάλων και μαθητών χορού.
Ο ρόλος μου είναι να υποστηρίξω τις δραστηριότητες του οργανισμού προωθώντας το έργο τους, έτσι ώστε περισσότεροι χορευτές να μπορούν να επωφεληθούν από το γεγονός ότι είναι μέλη του. Ενημερώνω τους χορευτές και το κοινό γενικά για το έργο μας και χτίζω γέφυρες μεταξύ των χορευτών και του οργανισμού. Τον τελευταίο χρόνο κάναμε μια αξιοσημείωτη δουλειά βοηθώντας τους επαγγελματίες του χορού να παραμείνουν ενεργοί στην εποχή της πανδημίας.
Ποια ήταν η καλύτερη στιγμή σας μέχρι τώρα ως χορεύτρια;
Είχα πολλές αξέχαστες στιγμές ως χορεύτρια. Ήμουν τυχερή που έπαιξα σε ιδιαίτερα μέρη όπως σε μια κρυφή εκκλησία στο Άμστερνταμ που είναι πλέον μουσείο ή σε ένα αρχαίο ρωμαϊκό θέατρο. Χορεύω επίσης σε ειδικές περιπτώσεις, όπως όταν ήμουν έξι μηνών έγκυος και χόρεψα σόλο σε ένα μεγάλο φεστιβάλ στη Λισαβόνα.
Μια παράσταση που δεν θα ξεχάσω είναι η τελευταία μου, ακριβώς πριν από το lockdown. Τον Νοέμβριο, προτού κλείσουν όλα τα θέατρα λόγω πανδημίας, είχα την ευκαιρία να κάνω πρεμιέρα στην παράσταση για μωρά «H βασίλισσα των πάντων» στη Μουσική Βιβλιοθήκη Λίλιαν Βουδούρη. Κάναμε πρόβες για αρκετούς μήνες και ήμασταν έτοιμοι να παίξουμε τελικά για το κοινό. Μια ημέρα πριν από την παράσταση, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι σε τρεις ημέρες όλα τα θέατρα πρέπει να κλείσουν. Μέχρι το τελευταίο λεπτό πριν από την πρεμιέρα, ανυπομονούσαμε να μάθουμε αν θα είχαμε κοινό. Τελικά ήρθαν αρκετές οικογένειες. Αν και ήταν η πρεμιέρα μας, παίξαμε σαν να ήταν η τελευταία μας παράσταση. Ήταν μια υπέροχη στιγμή που δεν θα ξεχάσω.
Περιγράψτε μας την καθημερινότητα σας ως επαγγελματίας χορεύτρια; Έχετε κάποια beauty routines;
Δεν έχω δύο ίδιες ημέρες. Ανάλογα με τα projects στα οποία εργάζομαι μπορώ να περάσω όλη την ημέρα με πρόβες ή να καθίσω ατελείωτες ώρες μπροστά στον υπολογιστή. Μια θετική πτυχή του να μην έχω ρουτίνα στην καθημερινότητά μου είναι ότι ποτέ δεν βαριέμαι.
Ωστόσο, έχω μια ρουτίνα ομορφιάς. Το πρωί και το βράδυ χρησιμοποιώ ένα προϊόν καθαρισμού και στην συνέχεια ένα serum και μια ενυδατική κρέμα. Πάντα επιλέγω φυσικά προϊόντα, κατά προτίμηση κατασκευασμένα στην Ελλάδα. Μετά την κρέμα κάνω ασκήσεις για να τονώσω τους μυς του προσώπου. Πιστεύω ότι κάθε ρουτίνα ομορφιάς πρέπει να είναι ολιστική και να αποτελεί μέρος ενός υγιούς τρόπου ζωής.
Υπάρχει διαφορά στο πως βλέπουν τον χορό οι Έλληνες και οι Πορτογάλοι;
Ναι. Οι Έλληνες λατρεύουν να χορεύουν και το κάνουν συχνά. Στην Ελλάδα ο χορός δεν είναι απλώς ένας τρόπος διασκέδασης, αλλά είναι επίσης μια μορφή έκφρασης και σύνδεσης με την ιστορία σας. Το ζεμπέκικο και το τσιφτετέλι είναι εξαιρετικά παραδείγματα σχετικά με όλα τα παραπάνω. Οι ελληνικοί χοροί έχουν μια υπέροχη κληρονομιά. Οι Πορτογάλοι δεν χορεύουν τόσο αυθόρμητα, ειδικά στις πόλεις. Η πορτογαλική μουσική Fado που μοιάζει με το ρεμπέτικο ή τα blues πρέπει να εκτιμηθεί… σιωπηλά. Σε ένα μαγαζί, πριν τραγουδήσουν οι μουσικοί, ακούγεται συχνά η φράση «Σιωπή! Τώρα θα ακούσουμε Fado». Αυτό δεν θα συνέβαινε ποτέ στην Ελλάδα!
Πηγή: Instyle.gr
Φωτογραφίες: Alexandre Cabrita, Nuno Santos, Luis Conde
