Κλέβουν τα γαλλικά μανιτάρια
Ο Γκι Σαν στεναχωριέται με την κατάσταση της επιχείρησης συλλογής και πώλησης μανιταριών που διατηρεί εδώ και χρόνια. Συνήθως το φθινόπωρο οι εργάτες που είχε στη δουλειά του περισυνέλεγαν περί τους 60 τόνους άγρια μανιτάρια για να ικανοποιήσουν την πολυπληθή πελατεία. Φέτος η σοδειά δεν ξεπέρασε τους 16 τόνους. «Εχασα τόσα πολλά. Ισως να χρειαστεί να κλείσω», λέει ο κ. Σαν.
Ο κ. Σαν είναι επικεφαλής της Cevennes – Truffes, μιας εταιρείας που εμπορεύεται μανιτάρια στη Νότια Γαλλία. Ο ίδιος λέει ότι γνωρίζει ποιος φταίει για τη σημερινή του κατάντια: οι ξένοι, κυρίως από την Ανατολική Ευρώπη, που έρχονται με φορτηγά και μαζεύουν πολλούς τόνους μανιτάρια για Ισπανούς πωλητές. Μάλιστα, λόγω του λανθασμένου τρόπου με τον οποίο ξεριζώνουν τα μανιτάρια, είναι πολύ απίθανο αυτά να ξαναφυτρώσουν στα ίδια σημεία την επόμενη χρονιά.
Αν και οι ειδικοί αμφισβητούν αυτούς τους ισχυρισμούς, σίγουρα αποκαλύπτονται κάποια πράγματα βαθιά ριζωμένα στη γαλλική ψυχή, όπως παραδείγματος χάριν ότι τα μανιτάρια αποτελούν μέρος της γαλλικής εθνικής κληρονομιάς, ενώ υποδεικνύουν τα προβλήματα που εγκυμονεί για πολλούς η Ευρώπη χωρίς σύνορα καθώς ανοίγει τομείς οικονομικής δραστηριότητας σε νέους ανταγωνιστές.
Αυτός ο ανταγωνισμός έχει γίνει αιτία διακρίσεων εναντίον των νεότερων και φτωχότερων μελών της Ε.Ε., των πολιτών της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας και ιδιαίτερα εναντίον των Ρομά, οι οποίοι κατηγορούνται για παρά πολλά. Μόνο ένα μικρό ποσοστό των συλλεκτών μανιταριών είναι Ρομά και σε πολλές περιπτώσεις η συλλογή των μανιταριών δεν γίνεται παρανόμως.
Οι νεόφερτοι της Ανατολικής Ευρώπης, μεταξύ των οποίων πολλοί Ρομά, εργάζονται υπό πολύ αντίξοες συνθήκες, παραδέχεται ο Σαν, αλλά στερούν πολλά από τους Γάλλους σαν τον ίδιο που έχουν τα μανιτάρια ως βιοπορισμό.
Ομως όσοι λένε ότι τα μανιτάρια συγκεντρώνονται με λανθασμένο τρόπο έχουν ως κίνητρο τον ρατσισμό και την ξενοφοβία αλλά και τον θυμό καθώς βλέπουν την παρακμή των δικών τους επιχειρήσεων.
Για τους Γάλλους η συλλογή των μανιταριών είναι τελετουργία. Πολλοί κρατούν μυστικό το σημείο του δάσους όπου πηγαίνουν να μαζέψουν μανιτάρια. Και βέβαια όταν τους προφταίνουν αλλοδαποί συλλέκτες, νιώθουν ότι κάτι διαταράσσεται στη φυσική τάξη των πραγμάτων.
Οι Βούλγαροι και Ρουμάνοι πολίτες, ανάμεσα στους οποίους και πολλοί Ρομά, άρχισαν να μαζεύουν μανιτάρια για μια ισπανική εταιρεία, εξηγεί ο Ζαν-Λουί Τραβερσιέ, της γαλλικής δασικής υπηρεσίας. Η εισροή των ξένων ήταν κάτι αναμενόμενο αν κανείς λάβει υπόψη την κατάρρευση της ισπανικής οικονομίας. Η ισπανική εταιρεία καταβάλλει ένα ποσό για την απαραίτητη άδεια στην περιφέρεια αλλά τελικά οι εργάτες επιστρέφουν και μαζεύουν μανιτάρια για δικό τους λογαριασμό χωρίς να πληρώνουν ούτε σεντ. «Το φαινόμενο οξύνθηκε από τη στιγμή που άνοιξαν τα σύνορα της Ευρώπης», τονίζει ο Τραβερσιέ.
Φέτος περίπου χίλιοι εργάτες από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία κατέφθαναν στην περιοχή τα βράδια με φορτηγάκια γεμάτα με κενά κουτιά και επί τρεις εβδομάδες μαζεύαν μανιτάρια.
Κάποιοι έμποροι αρνούνται να πωλήσουν τα μανιτάρια των Ρομά, διότι παρά τις πολύ καλύτερες τιμές, φοβούνται ότι αν κάποιος από τους πελάτες τους αρρωστήσει, θα είναι αδύνατο να βρεθεί η προέλευση του μανιταριού διότι ο συλλέκτης θα έχει προχωρήσει σε άλλη περιοχή.Πολλοί υπέρμαχοι των δικαιωμάτων των Ρομά, ωστόσο, υποστηρίζουν ότι αυτοί οι άνθρωποι αδίκως βρίσκονται στο στόχαστρο.
Πηγή: Καθημερινή
