Μπορεί η πανδημία να άλλαξε τα δεδομένα αναστατώνοντας τη ζωή τους, αλλά τους έδωσε και την ευκαιρία να δημιουργήσουν μία παράδοξη φιλία. Ο λόγος για τη Ζακλίν Τολού, μια 98χρονη Γαλλίδα, και τον Έλιοτ Μπέλμαν, έναν 20χρονο φοιτητή που ζει στο σπίτι των γονιών του στην Αγγλία.
Σύμφωνα με το Reuters, η Τολού ζει απομονωμένοι στον οίκο ευγηρίας στο Παρίσι λόγω του περιορισμού των επισκέψεων εξαιτίας της πανδημίας. Παράλληλα, ο νεαρός Μέλμαν είδε τα σχέδιά του να βρίσκεται φέτος στο Παρίσι για σπουδές στη γαλλική γλώσσα να γκρεμίζονται εξαιτίας του κορονοϊού.
Ωστόσο, χάρη σε ένα σχέδιο που ονομάζεται Shareami και φέρνει σε επαφή ηλικιωμένους με φοιτητές γλωσσών, οι δυο τους έχουν εβδομαδιαίες συνομιλίες μέσω Skype τους τελευταίους έξι μήνες.
Η Τολού έχει τώρα κάποιον να μιλάει και να ανακουφίζεται από τη μοναξιά της και ο Μπέλμαν έχει μια ευκαιρία να εξασκεί τα γαλλικά του με κάποιον του οποίου είναι η μητρική γλώσσα. Πέραν αυτού όμως, τα πάνε και καλά.
“Είχα άγχος που θα γνώριζα ένα νέο πρόσωπο, μιας εντελώς διαφορετικής γενιάς, διαφορετικής κουλτούρας, διαφορετικής γλώσσας. Όμως μόλις άρχισα να της μιλάω, ήταν πολύ καλή συνομιλήτρια, είναι πολύ αστεία, πάντα ρέει άνετα η κουβέντα μαζί της. Δημιουργήσαμε μια φιλία”, λέει ο Μπέλμαν, ο οποίος βρίσκεται στο τρίτο έτος των σπουδών του στη Γαλλική, Ισπανική και Ιαπωνική Γλώσσα στο Πανεπιστήμιο Γουόργουϊκ της Βρετανίας, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Τη Δευτέρα, ο Μπέλμαν την κάλεσε για την εβδομαδιαία κουβέντα που έχουν από το δωμάτιό του στο σπίτι των γονιών του στο Κεντ, στη νότια Αγγλία, όπου περνάει την περίοδο της πανδημίας. Η Τολού του απάντησε από το γηροκομείο στο Μπονέιγ-σιρ-Μαρν, καθισμένη σε μια αναπηρική καρέκλα.
Ο Μπέλμαν έδειξε στην Τολού μια οριγκάμι χήνα που έχει φτιάξει, εκείνη τον ρώτησε πώς πάνε οι σπουδές του στα ιαπωνικά και διηγήθηκε αναμνήσεις από την Απόβαση της Νορμανδίας το 1944, την οποία έζησε από κοντά στις νορμανδικές ακτές, όταν ήταν μικρή. Η Τολού λέει ότι οι συνομιλίες τους της επιτρέπουν, τουλάχιστον στο μυαλό της, να ξεφύγει από τους περιορισμούς του γηροκομείου για λίγο κάθε εβδομάδα. “Μου δίνει μεγάλη χαρά”, πρόσθεσε.
