Ιράν: Λάθος του Μόρσι η επίσκεψη;

Ένα από τα πρώτα ταξίδια του νέου προέδρου της Αιγύπτου Μοχάμεντ Μόρσι έγινε στην Τεχεράνη, για τη Σύνοδο των Αδεσμεύτων.Ο αρθρογράφος των New York Times Τόμας Φρίντμαν το βρίσκει πολύ ενοχλητικό, καθώς ο μόνος λόγος που το ιρανικό καθεστώς θέλει να φιλοξενήσει αυτή τη σύνοδο είναι για να δείξει στον υπόλοιπο κόσμο ότι έχει ισχυρούς συμμάχους – και άρα ότι δεν υπάρχει κανείς λόγος να ανεχθεί ένα κίνημα υπέρ της δημοκρατίας.Το 2009, τονίζει ο Φρίντμαν, το καθεστώς αυτό σκότωσε κυριολεκτικά την Πράσινη Επανάσταση. Έστειλε στον τάφο εκατοντάδες και στη φυλακή χιλιάδες Ιρανούς που ήθελαν αυτό ακριβώς που απέσπασαν οι Αιγύπτιοι: να καταμετρηθούν τίμια οι ψήφοι τους και να γίνει σεβαστό το αποτέλεσμα των εκλογών. Ο Μόρσι, που ήρθε στην εξουσία χάρις σε μια θαρραλέα δημοκρατική επανάσταση την οποία δεν ξεκίνησε ούτε ο ίδιος, ούτε η Μουσουλμανική Αδελφότητα, νομιμοποιεί τώρα ένα ιρανικό καθεστώς που συνέτριψε ακριβώς ένα τέτοιο κίνημα στην Τεχεράνη. Αυτό δεν αποτελεί καλό οιωνό για την προεδρία του Μόρσι.«Το ιρανικό καθεστώς πρόσφερε στον Μόρσι μια αποστειρωμένη επίσκεψη στις πυρηνικές εγκαταστάσεις της χώρας», επισημαίνει ο Καρίμ Σατζαντπούρ, ειδικός για το Ιράν στο Ίδρυμα Κάρνεγκι. «Ως ένας πρώην πολιτικός κρατούμενος στην Αίγυπτο του Μουμπάρακ, ο Μόρσι έπρεπε να ζητήσει να επισκεφθεί και τις διαβόητες φυλακές Εβίν. Θα του θύμιζαν το δικό του παρελθόν και θα του έδιναν μια εικόνα για το μέλλον του Ιράν».Αιγύπτιοι αξιωματούχοι λένε ότι ο Μόρσι θα κάνει μόνο μια στάση λίγων ωρών στην Τεχεράνη για να παραδώσει στο Ιράν την προεδρία του Κινήματος των Αδεσμεύτων. Κάτι τέτοιο, όμως, θα μπορούσε να το κάνει και με το ταχυδρομείο. Και θα αποτελούσε αυτή η κίνηση ένα ισχυρό μήνυμα υπέρ της δημοκρατίας.Τι είναι όμως αλήθεια σήμερα το Κίνημα των Αδεσμεύτων; Όταν ιδρύθηκε, το 1955, ο κόσμος ήταν διαιρεμένος ανάμεσα στους καπιταλιστές της Δύσης και τους κομμουνιστές της Ανατολής, και αναπτυσσόμενες χώρες όπως η Αίγυπτος, η Γιουγκοσλαβία και η Ινδονησία δήλωσαν ότι δεν «δεσμεύονται» με κανένα από τα δύο αυτά στρατόπεδα. Όμως σήμερα δεν υπάρχει πλέον ένα κομμουνιστικό στρατόπεδο. Όπως επισημαίνει ο Μάικλ Μάντελμπομ, ειδικός επί της εξωτερικής πολιτικής στο ίδρυμα Τζονς Χόπκινς, «η βασική διαίρεση σήμερα είναι ανάμεσα στις δημοκρατικές και τις μη δημοκρατικές χώρες».Ο Μόρσι δεν έχει πάρει άραγε θέση απέναντι σ’ αυτή τη διαίρεση; Δεν έχει αποφασίσει αν συντάσσεται με τις δημοκρατίες ή τις δικτατορίες σαν το Ιράν, που βοηθά τη Δαμασκό να συντρίψει τη δική της εξέγερση; Παρεμπιπτόντως, τα ίδια ερωτήματα θα έπρεπε να απευθύνει κανείς και στον ΓΓ του ΟΗΕ, τον Μπαν Κι-μουν, που επισκέπτεται κι αυτός την Τεχεράνη. Όλα αυτά είναι πολύ θλιβερά για τους ιρανούς δημοκράτες.Αυτό που χρειάζεται περισσότερο η Αίγυπτος δεν θα το βρει στην Τεχεράνη, σημειώνει ο Τόμας Φρίντμαν. Το πρώτο ταξίδι του Μόρσι δεν θα έπρεπε να είναι στην Κίνα ή στο Ιράν, αλλά στην Ευρώπη και την Ασία, για να διαβεβαιώσει τους επενδυτές και τους τουρίστες ότι η Αίγυπτος είναι και πάλι μια ανοιχτή χώρα. Ύστερα θα έπρεπε να μεταβεί στη Σίλικον Βάλεϊ και το Καλτέκ, να συναντήσει τον νομπελίστα αιγύπτιο χημικό Άχμεντ Ζεουάιλ και να τον διαβεβαιώσει πως θα κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει την εκπαίδευση στη χώρα του.Αντί γι’ αυτό, ο πρόεδρος της Αιγύπτου θα πάει στο Ιράν. Ας διαβάσει τουλάχιστον την επιστολή που του έστειλε μια δημοκρατική οργάνωση της χώρας, οι Πράσινοι Ταχυδρόμοι της Ελπίδας, με την οποία του ζητούν να θυμίσει στην ιρανική ηγεσία τι παθαίνουν, όσοι γυρίζουν την πλάτη στις ψήφους του λαού. Και να της ζητήσει να κυβερνήσει τη χώρα με τη βοήθεια του ιρανικού λαού και όχι των ενόπλων δυνάμεων.  ΠΗΓΗ: ΑΜΠΕ