Την λένε Αϊμέ και τον άντρα της Ομέρ και έχουν δύο παιδιά. «Δεν υπάρχει η πόλη μας πια» λέει η Αϊμέ με τέλεια Αγγλικά. «Δεν υπάρχει πια και η πατρίδα μας η Συρία…» συμπληρώνει ο άντρας της.

Βρίσκονται στο λιμάνι της Μυτιλήνης, ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους μετανάστες και πρόσφυγες. Αυτή, αυτός, τα δυο τους παιδιά και... το αναπηρικό καροτσάκι της Αϊμέ!

Η Αϊμέ λόγω μιας προϊούσας μυοπάθειας είναι ανάπηρη από τη μέση και κάτω. Δεν την εμποδίζει αυτό να φροντίζει τα δυο της παιδιά. Δεν εμποδίζει και τον Ομέρ να την αγαπά και να την προσέχει.

Έφυγαν από τη Συρία κυνηγημένοι από τον πόλεμο. Πέρασαν τα σύνορα της Τουρκίας μέσα από αντλίες με νερό και συρματοπλέγματα. Κάποια στιγμή ο Ομέρ σήκωνε στην αγκαλιά του την Αίμε, τα παιδιά και το καροτσάκι... «Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς...».

Από την Τουρκία στη Μυτιλήνη. «Όλοι μαζί σε μια βάρκα, 1.500 δολάρια ο ένας μας, 750 δολάρια το κάθε παιδί, 1.000 δολάρια το αναπηρικό καροτσάκι» είναι η περιγραφή του κόστους μεταφοράς από τη μαφία των Τούρκων δουλεμπόρων. Χρεώνουν 1.000 ευρώ για να μεταφέρουν το αναπηρικό καροτσάκι!

«Προορισμός;» τους ρωτάμε.

«Πάμε στη Γερμανία» απαντάνε.

«Τι θα κάνετε εκεί;» τους ξαναρωτάμε.

«Θα ζήσουμε...» λένε. Απλά να ζήσουν θέλουν.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Διαβάστε επίσης:

Ρέντσι: Η ΕΕ ρίχνει τείχη… δεν τα υψώνει

Τουσκ: Έκτακτη Σύνοδος Κορυφής για το προσφυγικό