Μια ιστορική προδοσία έχει λάβει χώρα στην Ελλάδα, γράφει δηκτικά ο βετεράνος δημοσιογράφος και συγγραφέας από τη Βρετανία, Τζον Πίλτζερ, με δεκάδες ντοκιμαντέρ στο ενεργητικό του.
Από τα χρόνια που ξεκινούσε τη δημοσιογραφική του σταδιοδρομία σαν πολεμικός ανταποκριτής στο Βιετνάμ, ο Τζον Πίλτζερ δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί μέσα από τα άρθρα, βιβλία και ντοκιμαντέρ του έναν από τους πιο αιχμηρούς σχολιαστές της αδικίας.
Γράφει μεταξύ άλλων στο κείμενο που ανάρτησε:
Μια ιστορική προδοσία έχει λάβει χώρα στην Ελλάδα. Έχοντας αναιρέσει την εντολή του ελληνικού εκλογικού σώματος, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει εσκεμμένα αγνοήσει το σαρωτικό «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα και κρυφά συμφώνησε μια σειρά μέτρα εξαθλίωσης με αντάλλαγμα ένα “σχέδιο διάσωσης” που μεταφράζεται σε δυσβάσταχτο ξένο έλεγχο και αποτελεί μια απειλητική προειδοποίηση στο κόσμο.
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας προωθεί στη βουλή πρόταση για την περικοπή τουλάχιστον 13 δισ. από τα δημόσια ταμεία -4.000 εκατομμύρια περισσότερα από ό, τι η «λιτότητα» που απορρίφθηκε συντριπτικά από την πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού στο δημοψήφισμα στις 5 Ιουλίου.
Οι προτάσεις σύμφωνα με πληροφορίες περιλαμβάνουν, αύξησης κατά 50% στο κόστος υγειονομικής περίθαλψης για τους συνταξιούχους -το 40% των οποίων ζει στη φτώχεια- βαθιές περικοπές στους μισθούς του δημόσιου τομέα, την πλήρη ιδιωτικοποίηση των δημόσιων δικτύων, όπως τα αεροδρόμια και τα λιμάνια, αύξηση του ΦΠΑ στο 23%, με αιχμή τα ελληνικά νησιά, όπου οι άνθρωποι αγωνίζονται να συμπληρώνω τα προς το ζην. Και έρχονται κι άλλα.
«Το κόμμα ενάντια στη λιτότητα σαρώνει με εκπληκτική νίκη», έγραφε ο τίτλος του Guardian στις 25 Ιανουαρίου
“Αριστεροί ριζοσπάστες» αποκαλούσε η εφημερίδα τον Τσίπρα και τους μορφωμένους συντρόφους του. Αποδεικνύεται ότι δεν είναι «ριζοσπάστες» υπό οποιαδήποτε έννοια κουβαλά αυτή η στερεότυπη ετικέτα, ούτε είναι «ενάντια στη λιτότητα».
Γι ‘αυτούς, η έννοια της «τάξης» είναι ανομολόγητη, πόσο μάλλον μια διαρκής πάλη, σαν μην τους αφορά η πραγματικότητα της ζωής των περισσότερων ανθρώπων. Οι φωστήρες του ΣΥΡΙΖΑ, παραποιούν με τις πράξεις τους τις διαθέσεις του απλού κόσμου και αρνούνται να ηγηθούν της αντίστασης που ποθούντων οι συνηθισμένοι άνθρωποι, όπως απέδειξε τόσο γενναία το ελληνικό εκλογικό σώμα. Το μόνο που τους νοιάζει είναι οι “καλύτεροι όροι” της διατήρησης του στάτους κβο που τιμωρεί τους φτωχούς. Η δουλοπρέπεια δεν είναι αντίσταση, στη «mainstream» πολιτική ζωή της Βρετανίας αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό αν δει κάποιος το Labour Party αλλά κι άλλα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα.
Όμως αυτή η πορεία δεν είναι κάτι αναπόφευκτο, μια τελειωμένη υπόθεση, αν ξυπνήσουμε από τον μακρόσυρτο, μεταμοντέρνο κώμα και απορρίψουμε τους μύθους και τις πλάνες εκείνων που ισχυρίζονται ότι μας εκπροσωπούν και αγωνιστούμε.
Δείτε επίσης
Ρωμανιάς: Ένα τέτοιο ‘τερατούργημα’ δεν μπορεί να με κρατήσει στο υπουργείο Εργασίας – BINTEO
