“Δεν υπάρχει στην Ευρώπη τάση προς ακροδεξιά κόμματα”
Αδικαιολόγητη χαρακτηρίζει την ανησυχία για μια “τρομερή άνοδο” των ακροδεξιών κομμάτων στις επικείμενες εκλογές του Μαΐου για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο Ολλανδός καθηγητής πολιτικών επιστημών Cas Mudde, του Πανεπιστημίου της Τζώρτζια στις ΗΠΑ, σε σημερινή εκτενή συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα “Ντερ Στάνταρντ”, θεωρώντας πως αύξηση της δύναμής τους θα εμφανίσουν μόνον ήδη ισχυρά ακροδεξιά κόμματα και μάλιστα από χώρες που δεν έχουν πληγεί τόσο πολύ από την οικονομική κρίση.
Πρόκειται, όπως διευκρινίζει, για κατεστημένα κόμματα, όπως το Κόμμα των Ελευθέρων στην Αυστρία ή το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία που ήταν ήδη ισχυρά, αλλά δεν υπάρχουν νέα κόμματα που να ιδρύθηκαν εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και να είχαν εκλογικές επιτυχίες, ενώ ο ισχυρισμός πως η οικονομική κρίση οδηγεί σε μία γιγάντωση της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη θα επιβεβαιωνόταν μόνον αν αυτή η αύξηση της δύναμής της δεν περιοριζόταν σε μερικές ποσοστιαίες μονάδες.
Ο ίδιος αμφισβητεί τον ισχυρισμό ότι σε περιόδους αβεβαιότητας υπάρχει ρεύμα προς ακροδεξιές δυνάμεις, και επισημαίνει πως στη διάρκεια μιας κρίσης οι ψηφοφόροι δεν θέλουν να διακινδυνεύσουν, αλλά τουναντίον θέλουν σταθεροποίηση της κατάστασης, συνεχίζοντας να πιστεύουν στο σύστημα, και παρόλο που είναι απογοητευμένοι από τα κυβερνώντα κόμματα, στρέφονται βραχυπρόθεσμα προς μια κατεστημένη επιλογή η οποία σταθεροποιεί την κατάσταση.
Κατά την άποψή του, όταν περάσει η κρίση, τα κόμματα διαμαρτυρίας στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων και των ακροδεξιών, θα αποσπάσουν περισσότερες ψήφους από ό,τι τώρα, διότι οι άνθρωποι θα έχουν το συναίσθημα πως η κατάσταση είναι υπό έλεγχο, διότι πλέον δεν θα ανησυχούν και θα ψηφίσουν μάλλον ένα κόμμα που θεωρούν ότι αποτελεί τιμωρία για τους κυβερνώντες και ότι θα ασχοληθεί με κοινωνικοπολιτιστικά θέματα.
Σύμφωνα με τον Ολλανδό καθηγητή πολιτικών επιστημών – ειδικό σε θέματα εξτρεμισμού και λαϊκισμού στην Ευρώπη – οι ψηφοφόροι δεν επιλέγουν την Ακροδεξιά επειδή αυτή έχει την καλύτερη οικονομική πολιτική, αλλά λόγω των υποτιθέμενων θέσεών της για καλύτερη πολιτική μετανάστευσης, ταυτότητας και πάταξης της διαφθοράς.
Την πλατιά διαδεδομένη αντίθετη γνώμη, ο ίδιος ανάγει στην εποχή της Δημοκρατίας της Βαιμάρης, όταν, όπως λέει, είχε επικρατήσει η άποψη πως η άνοδος του Χίτλερ και γενικά του φασισμού, υπήρξε συνέπεια της κατάρρευσης του χρηματιστηρίου, κάτι που μέχρι πρόσφατα δεν αμφισβητούνταν, ωστόσο έχει διαπιστωθεί ότι εκείνη την περίοδο σχεδόν κανένα φασιστικό κόμμα δεν είχε αυξήσει τη δύναμή του, με εξαίρεση στη Γερμανία, η οποία όμως είχε μια σειρά άλλων προβλημάτων.
Ο Cas Mudde θεωρεί πως στην εποχή μας υπάρχει επίσης μια εξαίρεση και αυτή είναι η Ελλάδα, καθώς, κατά την άποψή του, «είναι η μοναδική χώρα στην οποία ανανεώθηκε ολόκληρο το κομματικό σύστημα και επίσης εμφανίστηκαν νέα κόμματα, με το δικομματικό σύστημα από το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ και τη συντηρικο-φιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία να έχει πλήρως καταρρεύσει».
Προσθέτει δε, πως η κατάσταση στην Ελλάδα δεν μπορεί να συγκριθεί με εκείνη σε Ισπανία, Πορτογαλία ή Ιρλανδία, όχι μόνον γιατί έχει πληγεί περισσότερο από την οικονομική κρίση, αλλά γιατί, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, «είναι ασθενής η θέση της δημοκρατίας και με αυτό τον τρόπο εξηγείται και η επιτυχία της Χρυσής Αυγής».
Στη συνέντευξή του ο Ολλανδός καθηγητής εκφράζει αμφιβολίες για το εάν τα ακροδεξιά κόμματα θα μπορέσουν να σχηματίσουν μετά τις Ευρωεκλογές μια ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, επισημαίνοντας ότι σε πολλές περιπτώσεις δεν υπάρχουν σχέσεις μεταξύ τους ή πως πολλά ακροδεξιά κόμματα δυτικών χωρών δεν θέλουν να συνεργαστούν με το ουγγρικό ακροδεξιό κόμμα “Γιόμπικ” ή το βουλγαρικό “Ατάκ”.
Ο ίδιος σημειώνει ότι, εξαιτίας των πολλών παραγόντων που επηρεάζουν, δεν μπορεί να υπολογιστεί επακριβώς το εκλογικό δυναμικό της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη, το οποίο διαφέρει από χώρα σε χώρα, ωστόσο όχι τόσο σημαντικά, καθώς δυναμικό βρίσκεται τόσο στην Πορτογαλία ή στη Γερμανία αλλά δεν υπάρχουν εκεί ακροδεξιά κόμματα.
Η πρόβλεψή του είναι πως τα ακροδεξιά κόμματα στις Ευρωεκλογές θα σημειώσουν μια ελαφρά αύξηση της δύναμής τους καταλαμβάνοντας ένα 6% των εδρών στο Ευρωπαικό Κοινοβούλιο, ανάλογα βέβαια με το ποιά κόμματα συγκαταλέγει κανείς στην Ακροδεξιά, πάντως γενικά, κατά την άποψή του, εκείνοι που από την “ελίτ” της Ευρωπαϊκής Ένωσης χαρακτηρίζονται “αριστεροί και δεξιοί αντιευρωπαίοι λαϊκιστές”, θα αποσπάσουν στις Ευρωεκλογές ένα ποσοστό 15% των εδρών.
ΠΗΓΗ: ΑΜΠΕ
