Πείνα για 8 εκατ. Ιταλούς
Γεμάτο από απεργίες και δυναμικές διαδηλώσεις είναι το φετινό φθινόπωρο στην Ιταλία, όπου περισσότερα από 8 εκατ. άτομα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Ανάμεσά τους και πολλοί Ιταλοί που εξακολουθούν να έχουν δουλειά.
Την ίδια ώρα, μία στις δύο ιταλικές επιχειρήσεις πληρώνουν τους υπαλλήλους τους σε… δόσεις και τρεις στις πέντε χρειάζονται εσπευσμένα ρευστό αφενός για να είναι συνεπείς στις φορολογικές τους υποχρεώσεις, αφετέρου για να μη βαρέσουν… κανόνι!
Οι τράπεζες, όμως, έχουν κλείσει ασφυκτικά τη στρόφιγγα του δανεισμού, με αποτέλεσμα οι ιδιοκτήτες μικρομεσαίων κυρίως επιχειρήσεων να έχουν περιέλθει σε δεινή θέση, προκαλώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις στην αγορά, αλλά και στα νοικοκυριά που δίνουν τη δική τους μάχη επιβίωσης.
Τα συνδικάτα, μετά και το «πράσινο φως» που έδωσε η κυβέρνηση Λέτα στον προϋπολογισμό του 2014, βρίσκονται επί ποδός. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις Uil και Cgil θεωρούν αρνητικά για τους εργαζομένους κυρίως τα μέτρα εκείνα που προβλέπουν «πάγωμα» των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων το 2014, αναστολή κάθε νέας πρόσληψης και περαιτέρω περιορισμό των υπερωριών.
Οπως προκύπτει από μαρτυρίες ανθρώπων που βιώνουν την κρίση που επέφεραν τα σκληρά μέτρα λιτότητας και η ύφεση, η ελπίδα στη χώρα με την 3η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης έχει… ξεθωριάσει ιδιαίτερα για τους νέους που ατενίζουν ένα μέλλον χωρίς προοπτική και σκοπό.
Παρότι ο πρωθυπουργός της χώρας Ενρίκο Λέτα έχει επανειλημμένα επιχειρήσει να πείσει τόσο τον ιταλικό λαό όσο και τις Βρυξέλλες ότι οι δημοσιονομικοί στόχοι θα επιτευχθούν και η οικονομία θα επιστρέψει σε μονοπάτι ανάπτυξης έως τα τέλη του τρέχοντος έτους, οι αριθμοί είναι αμείλικτοι:
Σύμφωνα με τις πλέον δυσοίωνες εκτιμήσεις, το δημόσιο χρέος της χώρας θα μπορούσε να εκτιναχθεί από το 133% του ΑΕΠ το 2012 στο 140% το 2015, έναντι κυβερνητικού στόχου για υποχώρηση στο 126%. Το έλλειμμα αναμένεται να διαμορφωθεί φέτος στο 3,1%, πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να ληφθούν νέα μέτρα.
Εξάλλου, οι αναθεωρημένες προβλέψεις της ιταλικής κυβέρνησης κάνουν λόγο για συρρίκνωση του ΑΕΠ φέτος κατά 1,7%, έναντι αρχικής πρόβλεψης για 1,3%. Βραδύτερη θα είναι η ανάπτυξη και το 2014, με το ΑΕΠ να αυξάνεται 1% και όχι 1,3% που προβλεπόταν προηγουμένως. Ομως, ακόμα και αυτή η εκτίμηση είναι μάλλον υπεραισιόδοξη, καθώς το ΔΝΤ κάνει λόγο για ανάπτυξη 0,7% το 2014.
Παράλληλα, καλπάζουν φοροδιαφυγή και ανεργία. Από την αρχή του έτους υπολογίζεται ότι οδηγήθηκαν στο ταμείο ανεργίας 550.000 Ιταλοί. Την τελευταία τριετία έχει επίσης σημειωθεί «έκρηξη» της ανεργίας των νέων ηλικίας 25 έως 34 ετών: στο διάστημα αυτό ο αριθμός των εργαζόμενων νέων μειώθηκε κατά ένα εκατομμύριο άτομα.
Ερευνα της εμπορικής ένωσης Confesercenti καταγράφει την απώλεια 1,6 εκατ. θέσεων εργασίας και τη συρρίκνωση των εσόδων των ιταλικών οικογενειών κατά 98 δισ. ευρώ από το 2008 μέχρι σήμερα. Σε ό,τι αφορά τη φετινή χρονιά, υπολογίζεται ότι κάθε οικογένεια θα χάσει άλλα 4.000 ευρώ.
Κάθε ημέρα χρεοκοπούν ή πτωχεύουν 36 επιχειρήσεις
Με ανησυχητικό ρυθμό «σκάνε» στην Ιταλία οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες αποτελούσαν μέχρι πρότινος τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας.
Οι μεγάλες τράπεζες της χώρας έχουν κόψει τις πιστώσεις, ενώ οι απολύσεις και οι πρόωρες και υποχρεωτικές συνταξιοδοτήσεις εργαζομένων του κλάδου πρόκειται να αγγίξουν το ένα εκατομμύριο μέχρι το τέλος του έτους.
Σύμφωνα με τα στοιχεία των εμπορικών επιμελητηρίων, κάθε ημέρα στην Ιταλία χρεοκοπούν ή κηρύσσουν πτώχευση κατά μέσον όρο 36 επιχειρήσεις.
6.500 «λουκέτα»
Το πρώτο εξάμηνο του 2013 συνολικά 6.500 μικρομεσαίοι έβαλαν λουκέτο, κάνοντας αίτηση πτώχευσης. Ο αριθμός είναι αυξημένος κατά 5,9% έναντι του αντίστοιχου διαστήματος του 2012. Ο ιταλικός Νότος είναι η περιοχή όπου σημειώνονται τα περισσότερα κλεισίματα.
Από το 2011 μέχρι σήμερα υπολογίζεται ότι έχουν κατεβάσει οριστικά ρολά περί τις 60.000 μικρές επιχειρήσεις. Την ίδια περίοδο οι πιστώσεις των τραπεζών προς τους επιχειρηματίες συρρικνώθηκαν κατά 65 δισ. ευρώ.
Σε άδεια δημόσια κτίρια ζουν φτωχοί πολίτες
«Μπορεί οι μισθοί και οι συντάξεις να μην έχουν κατέβει δραματικά, ωστόσο γίνονται περικοπές παντού. Τα κονδύλια για την παιδεία έχουν ”ψαλιδιστεί”.
Τα ταμεία των ιταλικών σχολείων άδειασαν» επισημαίνει η Καίτη Γιαννοπούλου, μόνιμη κάτοικος Νάπολης, σημειώνοντας ότι «αν σπάσει ένα παράθυρο στο σχολείο, καλούνται να το πληρώσουν οι γονείς, όπως επίσης και το χαρτί υγείας…».
Αυτό όμως που πραγματικά προκαλεί τεράστια εντύπωση στους Ιταλούς και ιδιαίτερα στον Φαμπρίτσιο είναι το γεγονός ότι τα πολλά άδεια δημόσια κτίρια έχουν καταληφθεί από φτωχούς πολίτες υπό την ανοχή μάλιστα της Αστυνομίας!
Τραγικές όμως ώρες ζουν οι ιδιοκτήτες μικρομεσαίων που αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα ρευστότητας με αποτέλεσμα να κατεβάζουν ρολά. «Δυστυχώς ένας μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων υποφέρει.
Η εργασιακή ανασφάλεια έχει χτυπήσει… κόκκινο. Κανείς δεν είναι πλέον σίγουρος ότι θα έχει και αύριο δουλειά» σημειώνει ο Μάσιμο Ντισέντζα, δημοσιογράφος στο Skysport. Προσθέτει ωστόσο ότι, εκτός από τους απολυμένους και όσους έχουν υπέρογκα στεγαστικά ή επιχειρηματικά δάνεια, οι Ιταλοί προσπαθούν ακόμη να ζουν καλά. Εχουν σταματήσει βέβαια να αποταμιεύουν, καθώς βάζουν στη τσέπη τους λιγότερα χρήματα, αλλά με τα υπόλοιπα προσπαθούν να μην αλλάξουν συνήθειες.
Ούτε για εξέταση αίματος
Για να επισκεφθούν τον γιατρό οι Ιταλοί το σκέφτονται πλέον… διπλά, καθώς τα χρήματα δεν επαρκούν. Ακόμη και για μια απλή εξέταση αίματος πρέπει πλέον να πληρώσουν, ενώ μέχρι πρόσφατα γινόταν δωρεάν.
«Δεν εμπιστευόμαστε πλέον τους πολιτικούς»
«Η οικονομική κατάσταση στην Ιταλία είναι πολύ δύσκολη και οι ισορροπίες εξαιρετικά εύθραυστες. Μας λένε ότι βγαίνουμε από την κρίση, αλλά εμείς δεν εμπιστευόμαστε πλέον τους πολιτικούς» δηλώνει στο «Εθνος» ο Ντάριο Ρίτσι, δημοσιογράφος στο Radio 24 Ore. Οπως εξηγεί: «Οι Ιταλοί νιώθουν ότι εργάζονται χωρίς σκοπό και πως οι θυσίες τους δεν αποδίδουν καρπούς».
«Ζω σε μια χώρα που οι επενδύσεις έχουν ”παγώσει” και ο κόσμος μένει κλεισμένος στο σπίτι, ψωνίζει με μέτρο, δεν διασκεδάζει, δεν ταξιδεύει, οι νέοι περιμένουν καιρό μέχρι να βρουν δουλειά. Εχω βαρεθεί να ακούω τις υποσχέσεις των πολιτικών. Δεν με νοιάζει γι’ αυτούς. Το μόνο που με νοιάζει είναι το μέλλον μου» τονίζει από την πλευρά του με αγανάκτηση ο Τζόρτζιο Σιγκόν, δημοσιογράφος στο Radio Capital που ζει στο Μιλάνο.
Την ανησυχία τους για το μέλλον του παιδιού τους εκφράζουν η κυρία Δάφνη Σούλη, που διδάσκει ιστορία της τέχνης σε σχολεία της μέσης εκπαίδευσης, και ο Ιταλός σύζυγός της Φαμπρίτσιο, συνταξιούχος της Alitalia.
«Η προοπτική να μη βρει δουλειά η κόρη μας, που σπουδάζει πολιτικός μηχανικός, μας απασχολεί έντονα» σημειώνει το ζευγάρι, επισημαίνοντας ότι πολλοί νέοι Ιταλοί πτυχιούχοι αναγκάζονται να ξενιτευτούν στην Αγγλία, τη Γαλλία ακόμη και την Αυστραλία επειδή δεν βρίσκουν στον τόπο τους εργασία.
Πηγή: ΕΘΝΟΣ
