Ένα διαφορετικό… eurogroup
Πώς βλέπει σήμερα ο ένας πολίτης τον άλλο στην Ευρώπη της κρίσης; Τι έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια; Το θέμα απασχόλησε συνάντηση νέων Γερμανών, Γάλλων και Ελλήνων στο Βερολίνο.
Το γαλλογερμανικό Δίκτυο Νεολαίας αποφάσισε να κινηθεί φέτος διαφορετικά. Αντί να προσκαλέσει, όπως συνήθως, φοιτητές από τη Γαλλία και τη Γερμανία προκειμένου να συζητήσουν την οικονομική κρίση που μαστίζει τη γηραιά ήπειρο, απηύθυναν αυτή τη φορά πρόσκληση και σε νέους από την Ελλάδα.
Οι οκτώ από κάθε χώρα σπουδαστές και διδακτορικοί φοιτητές της Πολιτικής Επιστήμης, της Ιστορίας και της Νομικής προσπάθησαν να απαντήσουν σε δυο βασικά ερωτήματα: σε ποια Ευρώπη ζούμε σήμερα και κυρίως, εάν και σε ποιο βαθμό έχει αλλάξει η εικόνα που έχει ο ένας για τον άλλο μεσούσης της κρίσης. Το διάλογο τροφοδότησαν σκίτσα που έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς σε έντυπα μέσα των τριών χωρών αλλά και οι παρεμβάσεις ειδικών.
Συμπάθεια για τους Έλληνες…
Η συζήτηση επικεντρώθηκε φυσικά περισσότερο στην εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό. Και όπως φάνηκε, οι νέοι Γάλλοι και Γερμανοί συνεχίζουν να βλέπουν με ιδιαίτερη συμπάθεια τους Έλληνες.
Ο Γερμανός φοιτητής Μάρτιν Γκόντερμαν: «Καταβάλεις προσπάθειες, πιέζεσαι, και στο τέλος έρχεται η Τρόικα και σου λέει και πάλι ότι δεν έκανες αρκετά. Εύκολα πέφτει κανείς σε κατάθλιψη και αναρωτιέται, προς τι όλα αυτά; Συχνά οι φίλοι μου με ρωτούν: ‘σπουδάζεις ιστορία; Και τι θα κάνεις μετά τις σπουδές;’ Εντούτοις οι προοπτικές μου δεν είναι τόσο κακές όσο ενός νεαρού Έλληνα που σπουδάζει μηχανολογία. Αυτός δεν έχει σχεδόν καμία προοπτική. Και πιστεύω ότι αυτό είναι ντροπή για την Ευρώπη».
Ο Γερμανός φοιτητής Μάρτιν Γκόντερμαν:
Η συμπάθεια αυτή όμως δεν μεταφράζεται απαραίτητα και σε κατανόηση για τη δεινή κατάσταση των Ελλήνων. Όπως εξηγεί ο Μιχάλης Καβουκλής, διδακτορικός φοιτητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου.
«Δυστυχώς υπάρχει γενικότερα μια αρνητική εικόνα. Δεν είναι ωστόσο τόσο ακραία όσο πιστεύαμε ότι θα βρούμε. Δίνουμε την εντύπωση μιας χώρας η οποία βρίσκεται σε μια πολύ ιδιαίτερη κοινωνική και πολιτική κρίση. Όχι ότι δεν βρισκόμαστε, αλλά απλά όχι απαραίτητα στο βαθμό που περιγράφουν ή θέλουν να περιγράφουν κάποιοι από τους εισηγητές και κάποιοι από τους συνοδεύοντες καθηγητές».
Φωτεινή Καλαντζή και Μιχάλης Καβουκλής :
Επιστημονικά κίνητρα;
Ο Μιχάλης Καβουκλής εκτιμά εξάλλου ότι το ενδιαφέρον των συμμετεχόντων φοιτητών από τη Γερμανία και τη Γαλλία, έχει κυρίως επιστημονικά κίνητρα: η Ελλάδα είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα για να ερευνήσει κανείς πώς οδηγείται μια χώρα σε μια κρίση χρέους και πώς μπορεί να εξέλθει από αυτή. Αυτό που λείπει ωστόσο είναι η πιο ανθρώπινη προσέγγιση, οι συνέπειες για τον πολίτη, τη ζωή και την καθημερινότητά του.
Την ίδια εντύπωση αποκόμισε από τους Γερμανούς και Γάλλους φοιτητές και η Φωτεινή Καλαντζή, διδακτορική φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας: «Πρέπει να γίνει βίωμα και στους άλλους για να καταλάβουν τι σημαίνει αυτό που περνάει ο ελληνικός λαός. Δεν μπορούμε να το μεταφέρουμε μόνο μέσα από ένα φόρουμ. Το βίωμα λείπει και αυτό φαίνεται σε όλες τις προτάσεις των ανθρώπων που έρχονται από άλλες χώρες».
Με την εκτίμηση αυτή διαφωνεί ο Γάλλος φοιτητής Πολιτικής Επιστήμης Άντονι Φουρνιέ. Οι παρεμβάσεις του ίδιου και των Γάλλων συμφοιτητών του συνέβαλαν στο να μην εξελιχθεί το σεμινάριο σε μια ελληνογερμανική εκδήλωση με αμοιβαίες κατηγορίες, όπως λέει. Η δε γαλλική ανάγνωση της κρίσης, επιτρέπει μια πιο λογική προσέγγιση του ζητήματος, σύμφωνα με τον ίδιο: «Δίνονται συνταγές που δεν ενδείκνυνται για την κατάσταση κάθε χώρας. Κάθε χώρα έχει τον πολιτισμό της και την ιστορία της. Το να χρησιμοποιείς αυστηρά το ίδιο κριτήριο για όλους οδηγεί σε παρεξηγήσεις. Το νιώσαμε αυτό στην αρχή του σεμιναρίου. Όσο εξελίσσονταν όμως, διαπιστώναμε ότι έχουμε περισσότερα κοινά παρά διαφορές».
Ο Γάλλος φοιτητής Άντονι Φουρνιέ:
Η ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών θα συνεχιστεί. Τον Μάρτιο η ομάδα των νέων θα συναντηθεί στο Γκρενόμπλ και στο Στρασβούργο και τον Απρίλιο στη Θεσσαλονίκη.
Πηγή: Deutsche Welle
