Το νέο αναπτυξιακό πρότυπο
Γράφει ο Πέτρος Δημ. Σελέκος, Γενικός Γραμματέας Στρατηγικών & Ιδιωτικών Επενδύσεων
Το εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο για την ελληνική οικονομία την Άνοιξη του 2014, δηλ. μετά τα έξι τελευταία χρόνια της πρωτοφανούς ύφεσης, θα πρέπει να προτάξει την άμεση αποκατάσταση των κοινωνικών αδικιών που δημιούργησε η κρίση και την εξασφάλιση περιβάλλοντος κοινωνικής ειρήνης.
Λόγω της αυστηρής περιοριστικής οικονομικής πολιτικής και των μέτρων λιτότητας που εφαρμόσθηκαν για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης, εδραιώθηκε στη συλλογική συνείδηση η πεποίθηση της άδικης κατανομής των βαρών και δημιουργήθηκαν προϋποθέσεις πολιτικής αστάθειας. Το γεγονός ότι, μέχρι σήμερα, ο ελληνικός λαός επιδεικνύει εντυπωσιακή ανοχή και αντοχή καθώς και το γεγονός ότι δεν εμφανίσθηκαν περιστατικά έκτακτης κινηματικής πολιτικής δράσης που θα προκαλούσαν αποσταθεροποίηση δεν επιτρέπουν τον ελάχιστο εφησυχασμό.
Ο όποιος εθνικός αναπτυξιακός σχεδιασμός προϋποθέτει, ως αυτονόητα δεδομένα, τόσο την κοινωνική ειρήνη όσο και την πολιτική σταθερότητα.
Για να εξασφαλισθούν και να διατηρηθούν αυτές οι δύο αναπτυξιακές προϋποθέσεις, είναι απαραίτητη η άμεση αλλαγή του μοντέλου παραγωγής και η άμεση ολοκλήρωση των απαιτούμενων δομικών μεταβολών, στο κράτος και στην αγορά. Η δραματική αλλαγή του αναπτυξιακού μοντέλου, ως αλλαγή παραδείγματος, εφαρμόζεται ήδη. Κρίσιμη επιδίωξη είναι να δημιουργεί, την ίδια στιγμή, κοινωνικό μέρισμα για τους πολίτες που δοκιμάζονται από την κρίση.
Η ταχύτητα και η πληρότητα στην εφαρμογή των μεγάλων αλλαγών του νέου αναπτυξιακού προτύπου, συνοδευόμενο πάντοτε από μέτρα αποκατάστασης κοινωνικών αδικιών, θα καθορίσουν την επιτυχία, την επικράτησή του και την οριστική έξοδο από την κρίση.
Για να περάσουμε, συντεταγμένα και χωρίς επώδυνες παλινωδίες, στην επόμενη αναπτυξιακή φάση της οικονομικής μας ιστορίας, πρέπει, αμέσως, σήμερα να διανείμουμε το κοινωνικό μέρισμα από την εφαρμογή των επώδυνων αλλαγών. Αλλά και να αποδείξουμε ότι οι μεγάλες αλλαγές στο κράτος και στην αγορά θα συνοδεύονται πάντοτε στο μέλλον από, ταυτόχρονες και αποτελεσματικές, πολιτικές κοινωνικής δικαιοσύνης.
Το νέο αναπτυξιακό πρότυπο θα πρέπει, ήδη κατά την πρώτη εφαρμογή του, να δημιουργεί ταχύτατα νέες θέσεις εργασίας, να αντισταθμίζει τις απώλειες από τον περιορισμό του κοινωνικού κράτους και να εγγυάται την ευημερία των πολιτών που δοκιμάσθηκαν από την κρίση.
Στην παρούσα συγκυρία της χρηματοοικονομικής κρίσης, το πρόβλημα της διανομής του πλούτου, όσο κι αν μοιάζει, οικονομικά, παράδοξο, είναι, πολιτικά, σημαντικότερο από το πρόβλημα της δημιουργίας του. Μόνο με πολιτικές εγγυήσεις δίκαιης διανομής στο μέλλον το νέο αναπτυξιακό μοντέλο θα παράξει πλούτο. Μόνο με την πάνδημη υποστήριξη της αναπτυξιακής προσπάθειας και την ευρύτατη κοινωνική αποδοχή του νέου παραγωγικού προτύπου θα αναπτυχθεί η εθνική μας οικονομία.
Πολιτική συναίνεση συγκεντρώνει σήμερα το αναπτυξιακό πρότυπο που προτάσσει το αντιγραφειοκρατικό επενδυτικό περιβάλλον για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, εστιάζει στην εξασφάλιση υγιών ανταγωνιστικών όρων για τη δραστηριότητά τους, επιμένει στην αποτελεσματική αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και επιφυλάσσει επαρκές και δίκαιο κοινωνικό μέρισμα.
Η κυβερνητική πολιτική για τη διαμόρφωση φιλικού επενδυτικού περιβάλλοντος, κατά τα προηγούμενα πέτρινα χρόνια, εξειδικεύεται ως εξής:
Aφενός στην κατάργηση των περιττών διοικητικών αδειοδοτικών διαδικασιών που πνίγουν την επιχειρηματική πρωτοβουλία.
Αφετέρου στη δημιουργία μιας (εθνικής) κεντρικής αδειοδοτικής αρχής για τις διοικητικές αδειοδοτήσεις των στρατηγικών επενδύσεων.
Και, εκ τρίτου, στην εναρμόνιση του επενδυτικού δικαίου με τα ρυθμιστικά πρότυπα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Συγκεκριμένα, το Υπουργείο Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας δημοσιοποίησε για διαβούλευση Σχέδιο Νόμου που καταργεί πλήρως την περιττή διοικητική σύμπραξη του Κράτους στην οικονομική δραστηριότητα. Υποκαθιστά, στο σύνολό της, την προηγούμενη διοικητική αδειοδότηση της επιχειρηματικότητας, όταν ο έλεγχος της σύννομης ανάπτυξής της μπορεί να γίνει, εκ των υστέρων, ως κατασταλτικός. Συνεπώς, καταργούνται αμέσως εκατοντάδες διοικητικές άδειες που αδικαιολόγητα παρεμποδίζουν την επιχειρηματική πρωτοβουλία με άσκοπους προληπτικούς διοικητικούς ελέγχους.
Επίσης, ο νέος Επενδυτικός Νόμος (4146/2013) θέσπισε για τις στρατηγικές επενδύσεις την κεντρική αδειοδότησή τους από τη Γενική Γραμματεία Στρατηγικών Επενδύσεων, με μία πολυάδεια και σε προκαθορισμένη σύντομη διοικητική προθεσμία, κατ’ εφαρμογήν της οργανωτικής αρχής του one stopshop.
Ακόμη, η κατάργηση ξεπερασμένων και άσκοπων ή γραφειοκρατικών διοικητικών ρυθμίσεων σε πολλές κρίσιμες σχετικές αγορές (όπως του γάλακτος, των μεταφορών, κ.λπ), οι οποίες αποτελούσαν τροχοπέδη για τους επιχειρηματίες και στρέβλωναν τον μεταξύ τους ανταγωνισμό, προσαρμόζει την εθνική μας νομοθεσία στο πρότυπο του ενωσιακού οικονομικού δικαίου.
Η εξασφάλιση περιβάλλοντος υγιούς και ανόθευτου ανταγωνισμού στην αγορά αποτελεί σήμερα πρώτη δικαιοπολιτική προτεραιότητα.
Ο ελεύθερος ανταγωνισμός είναι θεμελιώδης προϋπόθεση της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, η οποία εξακολουθεί να παρουσιάζει ακραίες στρεβλώσεις σε πολύ κρίσιμες, για την αναπτυξιακή διαδικασία, σχετικές αγορές. Οι νομοθετικές πρωτοβουλίες για την άμεση άρση των περιορισμών του ανταγωνισμού είναι σε πλήρη εξέλιξη. Ενώ καθοριστική είναι και η παρέμβαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού στη διαμόρφωση ανταγωνιστικού περιβάλλοντος σε αγορές με ολιγοπωλιακά χαρακτηριστικά ή με καταχρήσεις από δεσπόζουσες επιχειρήσεις.
Τέλος, η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και η αποτελεσματική προώθηση της διαδικασίας των αποκρατικοποιήσεων από το ΤΑΙΠΕΔ, άρχισαν ήδη να δημιουργούν αναπτυξιακές νησίδες με εξαιρετική προοπτική και ικανοποιητική δυναμική. Η, επί δεκαετίες, αναξιοποίητη και υποβαθμισμένη περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου αποδίδει τις πραγματικές της οικονομικές αξίες και συμβάλει στην ανάπτυξη της εθνικής μας οικονομίας.
Τα, προαναφερόμενα, συστατικά του νέου παραγωγικού προτύπου είναι απαραίτητα για την επανεκκίνηση της ανάπτυξης στη χώρα μας. Αλλά δεν είναι και ικανά, δηλ. δεν είναι επαρκή.
Το νέο αναπτυξιακό πρότυπο πρέπει να περιλάβει και κοινωνικές πολιτικές, πολιτικές πρόνοιας και φορολογικής αναδιανεμητικής δικαιοσύνης, οι οποίες θα αντισταθμίσουν τη δραματική επιδείνωση της οικονομικής θέσης της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Και ιδίως των εργαζομένων.
Είναι άλλωστε αυτονόητο, ότι η επιτυχία του, όποιου, παραγωγικού προτύπου εξαρτάται, κυρίως, από αυτούς που καλούνται να το εφαρμόσουν.
