Η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Καρλσρούης
Του Διονύση Χιόνη
Καμιά φορά περισσότερο από την απόφαση αυτό που έχει σημασία είναι το σκεπτικό που οδήγησε σ’ αυτή την απόφαση. Διότι το σκεπτικό και η επιχειρηματολογία είναι αποκαλυπτική των προθέσεων σκέψεων και μελλοντικών πολιτικών. Όταν όλοι ψάχνουμε να ερμηνεύσουμε τους οιωνούς σχετικά με το μέλλον της Ε.Ε. ή πολύ περισσότερο για το κούρεμα του δημόσιου χρέος νομίζω ότι είναι αποκαλυπτικό το σκεπτικό του δικαστηρίου της Καρλσρούης σχετικά με την νομιμότητα του προγράμματος στήριξης ομολόγων που υλοποιείται από την ΕΚΤ.
Στο σκεπτικό της απόφασης ότι με την αγορά των ομολόγων των χωρών του νότου από την ΕΚΤ παραβιάζεται το βασικό άρθρο 123 της Συνθήκης της Ε.Ε. περί μη νομισματικής χρηματοδότησης των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και επιπλέον εκθέτει τους γερμανούς φορολογούμενους σε ένα μεγάλο κίνδυνο. Μάλιστα προτρέπει και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να επαναφέρει την ΕΚΤ στην τάξη περιορίζοντας το πρόγραμμα στήριξης των ομολόγων και εξασφαλίζοντας ότι η ΕΚΤ δεν θα υποστεί ζημίες από οποιοδήποτε κούρεμα των ομολόγων που αγοράζει. Στο ίδιο σκεπτικό το Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρλσρούης εκφράζει την ανησυχία του διότι με την επαναγορά των ομολόγων των χωρών του νότου είναι πιθανό να δημιουργηθεί μια αναδιανομή του πλούτου στην Ε.Ε. μεταξύ βορρά και νότου. Η αγορά ομολόγων υπερβαίνει την αρμοδιότητα της ΕΚΤ εφόσον η κεντρική τράπεζα δεν όταν προβαίνει στην επαναφορά ομολόγων του νότου δεν αγοράζει ομόλογα της Ε.Ε. αλλά μεμονωμένων χωρών. Αναφέρει στο σκεπτικό του το δικαστήριο ότι η FED δεν αγόρασε ποτέ ομόλογα της πολιτείας του Ιλινόις ή της Καλιφόρνια αλλά τοθ ομοσπονδιακού κράτους των ΗΠΑ. Συνεχίζει διατυπώνοντας την άποψη ότι είναι λάθος ο ισχυρισμός της ΕΚΤ ότι με αυτό τον τρόπο πετυχαίνει μείωση των επιτοκίων δανεισμού για τις χώρες του νότου εφόσον τα υψηλά επιτόκια στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι η ποινή που επιβάλλεται λόγω της δημοσιονομικής αταξίας.
Τα παραπάνω επιχειρήματα αποτελούν την καλύτερη απάντηση σε όσους ονειρεύονται ευρωομόλογο ή αμοιβαιοποίηση του χρέους ή πολύ περισσότερο κούρεμα του ελληνικού χρέους.
