Του Σάββα Ρομπόλη – Βασίλη Μπέτση,
Είναι πλέον προφανές ότι στα τέλη της τρέχουσας δεκαετίας, κυρίαρχα χαρακτηριστικά, μεταξύ των άλλων, που σηματοδοτούν την πορεία της σταδιακής κοινωνικής αποσύνθεσης στην Ευρώπη, είναι η διεύρυνση των ανισοτήτων, της φτωχοποίησης του πληθυσμού και η εγκαθίδρυση διαφόρων κατηγοριών δυϊσμού (π.χ. οικονομικός-κοινωνικός δυϊσμός, δυϊσμός ευρωπαϊκών-περιφερειακών ανισοτήτων, διεύρυνση του εισοδηματικού χάσματος πλουσίων-φτωχών κρατών-μελών καθώς και τμημάτων του πληθυσμού, κ.λ.π.).
Έτσι, στην πορεία αυτή απέκτησε δυναμική, όπως προκύπτει εκ του αποτελέσματος, η θεσμοποίηση της Ευρώπης των πολλαπλών ταχυτήτων, του κοινωνικού dumping και του αθέμιτου ανταγωνισμού, καθώς και η πλήρης αποδυνάμωση, της πολιτικά, δημοκρατικά και κοινωνικά ισχυρής και ενιαίας Ευρώπης. Στις συνθήκες αυτές, ο ισχυρισμός της Συνόδου Κορυφής στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας (17/11/2017) ότι η υιοθέτηση του «ευρωπαϊκού πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων» θα συμβάλλει στον περιορισμό του ανησυχητικού πλέον, για την συνεκτική προοπτική της Ε.Ε, διευρυμένου κοινωνικού ελλείμματος, καθίσταται, ουτοπικός και παραπλανητικός.
Διαβάστε περισσότερα στο slpress.gr
