Απόσπασμα από ένα βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη δημοσιεύει ο Guardian που δείχνει πόσο αδιέξοδη είναι η εμμονή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών στην Ενωμένη Ευρώπη, επικαιροποιώντας τα διλήμματα ενόψει των κρίσιμων συναντήσεων στις Βρυξέλλες Ελλάδας δανειστών μετά το «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα.
«Η αρχιτεκτονική της Ευρώπης δεν είναι τόσο ισχυρή για να αποκρούσει τα κύματα από τον επιθανάτιο ρόγχο του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού», γράφει ο Γ. Βαρουφάκης. «Ο Παγκόσμιος Μινώταυρος του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού με επίκεντρο τη Wall Street κρατά τον κόσμο σε ομηρία από το 1971 έως το 2008. Τώρα οι πλεονασματικές χώρες της Ευρώπης προσπαθούν να στηρίξουν το πτώμα τους».
Το απόσπασμα από το βιβλίο του 2011 «Ο Παγκόσμιος Μινώταυρος» αφηγείται τα πραγματικά αίτια που επέβαλαν την κρίση σε ολόκληρο τον πλανήτη και τα οποία, αν παραμείνουν κρυφά, ελαχιστοποιούν τις δυνατότητες να πάρουμε τις τύχες του τόπου στα χέρια μας αναφέρουν οι παρουσιάσεις.
Ο Guardian αναφέρεται στο σημείο με το κόκκινο και κίτρινο κουμπί που αφαιρετικά καλείται να επιλέξει η Μέρκελ:
Φανταστείτε την εξής σκηνή: μπαίνει στο γραφείο της Α. Μέρκελ ο υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε, φέροντας ένα μικρό ηλεκτρονικό πάνελ, στο οποίο κυριαρχούν δύο κουμπιά: ένα κόκκινο κι ένα κίτρινο.
Χωρίς χρονοτριβή, λέει στην κ. Μέρκελ, οι συνεργάτες μου κατασκεύασαν αυτό το πάνελ για να σας δώσουν μια μοναδική ευκαιρία να αποφασίσετε τι θα γίνει με την ευρωζώνη. Μόνο που απαιτείται να λάβετε μια απόφαση άμεσα. Το πάνελ αυτό θα πάψει να λειτουργεί εντός μερικών μόνο λεπτών. Πρέπει να πατήσετε ένα από τα δύο κουμπιά όσο γίνεται πιο γρήγορα, το κίτρινο ή το κόκκινο. Διαλέξτε, παρακαλώ.
Όσο λέει τα λόγια αυτά, της παραδίδει τις οδηγίες χρήστη του πάνελ, οι οποίες αναγράφουν τα εξής:
Κόκκινο κουμπί: Αν πατήσετε αυτό το κουμπί, η Κρίση του Ευρώ λήγει αυτόματα. Η ανάπτυξη επιστρέφει αργά, αλλά άμεσα, σε ολόκληρη την Ευρώπη και το δημόσιο χρέος συρρικνώνεται σε κάθε χώρα-μέλος, πλησιάζοντας σταδιακά τα επίπεδα που προέβλεπε το Μάαστριχτ (ακόμα και στην Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιρλανδία).
Η ανάκαμψη έρχεται χωρίς να αυξηθεί η λιτότητα που πλήττει τους ασθενέστερους Έλληνες, Πορτογάλους, Ισπανούς, Ιρλανδούς, Ιταλούς κ.λπ., ενώ παράλληλα δεν απαιτείται από τους Γερμανούς, Ολλανδούς, Αυστριακούς και Φινλανδούς φορολογούμενους να εγγυηθούν νέα δάνεια για την Περιφέρεια (ούτε ένα ευρώ για τις τράπεζες και τα κράτη της). Παράλληλα, τα spreads των χωρών που σήμερα αδυνατούν να αναχρηματοδοτούν το χρέος τους συρρικνώνονται, τα εμπορικά ισοζύγια εντός της ευρωζώνης εξισορροπούνται και οι επενδύσεις αυξάνονται σε όλο το μήκος και εύρος της.
Το κίτρινο κουμπί: Αν επιλέξετε αυτό το κουμπί, η κατάσταση στην ευρωζώνη θα παραμείνει λίγο-πολύ ως έχει σήμερα.
Η Κρίση του Ευρώ θα συνεχίσει να «σέρνεται» με συνεχείς αυξομειώσεις, που όμως παραμένουν ελεγχόμενες μέσω νέων δανείων και νέων κινήσεων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Αν και η πιθανότητα αποδόμησης (η οποία θα πλήξει άσχημα τη δυνατότητα της Γερμανίας να διατηρήσει τα εξαγωγικά της πλεονάσματα, ιδίως με την Κίνα) θα παραμείνει σημαντική, είναι πιο πιθανόν ότι, αν πατήσετε το κίτρινο κουμπί, η ευρωζώνη δεν θα διαλυθεί, τουλάχιστον όχι τον επόμενο.
Τα γερμανικά επιτόκια θα παραμείνουν σε εξευτελιστικά χαμηλά επίπεδα, το ευρώ θα διατηρηθεί σε σχετικά χαμηλά επίπεδα, τα spread των χωρών της Περιφέρειας θα κυμαίνονται σε μη βιώσιμα επίπεδα, η Ισπανία και η Ιταλία θα «χωθούν» ακόμα πιο βαθειά στην τριπλή κρίση χρέους-ύφεσης-αρνητικών επενδύσεων, η Γαλλία σύντομα θα νιώσει την ανάσα μιας αντίστοιχης καθίζησης να την πλησιάζει, το εθνικό εισόδημα της Γερμανίας θα κολλήσει, οι χώρες που πτώχευσαν πρώτες (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία) θα θυμίζουν «καμένες γαίες».
Γενικότερα, αν επιλέξετε το κίτρινο κουμπί, η ανεργία στο σύνολο της ευρωζώνης θα παραμείνει για μια δεκαετία υψηλότερη από εκείνη των ΗΠΑ και της Βρετανίας, την ώρα που οι επενδύσεις θα υπολείπονται του υπόλοιπου κόσμου και η φτώχια θα ενισχύεται.
Δείτε επίσης
