Η χθεσινή έκθεση του ΔΝΤ προσθέτει την πολιτική στην οικονομία, σχολιάζει ο Πολ Μέισον, μέσα σε ένα περιβάλλον κατήφειας, απελπισίας και απογοήτευσης στην ελληνικής κρίσης.
Η έκθεση λέει εν ολίγοις πως το χρέος στην Ελλάδα έχει καταστεί μη βιώσιμο. Η Ελλάδα χρειάζεται επιπλέον ένα πακέτο 50 δισ. ευρώ τώρα, είκοσι χρόνια διακοπές από την αποπληρωμή του χρέους της και μια ουσιαστική διαγραφή.
Δεν είναι ακριβώς ένα «mea culpa», επειδή το ΔΝΤ αναφέρει ότι εάν η Ελλάδα είχε ακολουθήσει την πορεία που υπαγόρευε η τρόικα το χρέος θα ήταν βιώσιμο. Αλλά πλησιάζει.
Μόλις πρόσθεσε την πολιτική στην οικονομία. Στην πράξη το έγγραφο του ΔΝΤ διαβάζεται ως μια πρώιμη αυτοψία σχετικά με την πολιτική της λιτότητας, την ελάφρυνση του χρέους ίσως.
Και περιέχει ένα φρικτό καρφί για οποιαδήποτε κυβέρνηση – δεξιά, τεχνοκρατική ή εθνική- που μπορεί να διαδεχθεί το ΣΥΡΙΖΑ εάν χάσει το δημοψήφισμα της Κυριακής.
Το κρίσιμο σημείο είναι εκέι που το ΔΝΤ γράφει πως για να συνεχίσει η Ελλάδα να χρησιμοποιεί το 15% του ΑΕΠ για να πληρώσει το χρέος των 320 δισ. ευρώ μέχρι το 2045 “θα απαιτούσε πρωτογενή πλεονάσματα της 4% του ΑΕΠ ετησίως και αποφασιστική και πλήρη εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων με σταθερή ανάπτυξη 25 ανά έτος (με την καλύτερη αύξηση της παραγωγικότητας στη ζώνη του ευρώ) και ιδιωτικοποιήσεις».
Αυτό «είναι αδύνατο» λέει το ΔΝΤ.
Δείτε επίσης
