Ως τον τρελό του χωριού παρουσιάζει τον Αλέξη Τσίπρα η Telegraph, στα ανώτατα κλιμάκια της ευρωπαϊκής ελίτ, μετά την ανακοίνωση για δημοψήφισμα απέναντι στην πρόταση των δανειστών.
Ο αρθρογράφος Ιαν Μάρτιν λαμβάνοντας θέση υπέρ του «ναι» με τον τρόπο του, ισχυρίζεται πως ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να κερδίσει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αλλά οι Έλληνες όχι, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα. Σαν να μην έφτανε αυτό σημειώνει ότι ο Ντέιβιντ Κάμερον αποφάσισε να βάλει το μέλλον της Βρετανίας στην ΕΕ στα χέρια των ψηφοφόρων. Αλλά είχε στείλει προειδοποιητικά σημάδια τα προηγούμενα χρόνια, σε αντίθεση με τον Αλέξη Τσίπρα που αποφάσισε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος στις 5 Ιουλίου.
Στα μάτια της ευρωπαϊκής ελίτ, αυτή η βαρυσήμαντη απόφαση έκανε τον κ. Τσίπρα αυτόματα νικητή του διαγωνισμού «τρελός Ευρωπαίος της χρονιάς», γράφει ο Μάρτιν.
«Ο Τσίπρας θέλει το δικό του δημοψήφισμα. Τι νομίζει ότι κάνει; Συνειδητοποιεί ότι δεν λειτουργεί έτσι η ευρωζώνη και η ΕΕ; Ποιος ξέρει τι θα γίνει αν οι Ελληνες ψηφοφόροι κληθούν να απαντήσουν αν εγκρίνουν την τελευταία πρόταση των δανειστών. Θεέ μου, οι ψηφοφόροι μπορεί να πουν όχι», γράφει.
Ο φόβος των ηγετών και των αξιωματούχων της ΕΕ για τα δημοψηφίσματα προέρχεται από την πικρή εμπειρία στις αρχές του ’90. Οι ψηφοφόροι μερικές φορές δεν κάνουν αυτό που τους λένε οι ηγέτες και οι αξιωματούχοι που κάνουν τις συμφωνίες. Γιατί να το ρισκάρεις.
«Αλλά σίγουρα δεν είναι τρελός ο κ. Τσίπρας… υπάρχει κάτι μάλλον συναρπαστικό στον πονηρό τρόπο με τον οποίο έχει χειριστεί αυτή την κρίση και αρνήθηκε να τον καθοδηγήσουν οι συντεχνιακές δυνάμεις της ΕΕ, ακόμη κι αν έχει φάει χαστούκι (κυριολεκτικά την προηγούμενη εβδομάδα) από τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Για να μην πούμε για την αναποτελεσματική συμπεριφορά της υπερτιμημένης Ανγκελα Μέρκελ, που δεν έχει να επιδείξει ούτε ένα σημαντικό επίτευγμα ή μία πειστική πράξη ηγεσίας στην καριέρα της, πέρα από το «μαχαίρωμα» του μέντορά της, Χέλμουτ Κολ», συνεχίζει το άρθρο της Telegraph.
Οι φόβοι της ευρωζώνης
Αλλά σίγουρα «οι πραγματικοί τρελοί δεν είναι οι Έλληνες μαρξιστές», γράφει ο Μάρτιν, αλλά «είναι εκείνοι που δημιούργησαν το ευρώ… δημιουργώντας μία νομισματική ένωση σε μία μεγάλη ήπειρο χωρίς τις απαραίτητες διασφαλίσεις», καθώς την εβδομάδα οι αγορές αγκαλιάζουν την πιθανότητα ενός Grexit και μίας χρεοκοπίας-μαμούθ.
Το άρθρο προσπαθεί να εμφανίζει τον Τσίπρα ως έναν ηγέτη που δείχνει τάχα ότι πασχίζει για μία συμφωνία, «να δημιουργήσει τη ψευδαίσθηση της καλής πίστης, οπότε να μπορεί να πει στους Έλληνες ψηφοφόρους ότι παρότι έδωσε τον καλύτερο εαυτό του, οι κακοί αρχιτέκτονες της λιτότητας- οι κεντρικοί τραπεζίτες και οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ- δεν έβλεπαν νόημα».
Τώρα, ο κ. Τσίπρας μπορεί να κερδίσει έτσι κι αλλιώς. Γράφει ο Μάρτιν. Είτε οι δανειστές υποχωρήσουν τις επόμενες ημέρες, γιατί οι ευρωπαϊκοί χρηματοπιστωτικοί θεσμοί είναι εκτεθειμένοι και το ΔΝΤ κοιτάζει μία τεράστια τρύπα στα βιβλία του, επιτρέποντας στον ΣΥΡΙΖΑ να διακηρύξει τη νίκη του. Ή, πιο πιθανό, η Ελλάδα να χρεοκοπήσει, να επιστρέψει στη δραχμή σε ένα πλαίσιο αδικίας και αντι-γερμανικού αισθήματος που θα υπηρετήσουν καλά την ελληνική Αριστερά για τις επόμενες γενιές.
«Ο ελληνικός λαός σίγουρα δεν θα είναι νικητής, τουλάχιστον όχι βραχυπρόθεσμα. Το Σάββατο έτρεχαν να σηκώσουν τις καταθέσεις τους υπό το φόβο ότι μπορεί η κυβέρνηση να αναγκαστεί να επιβάλει ελέγχους κεφαλαίων. Αν δεν το κάνει, οι τράπεζες θα πρέπει να κλείσουν τις πόρτες τους. Την Τρίτη η Ελλάδα θα αρχίσει να αθετεί στο πρώτο μέρος των 9,7 δισεκατομμυρίων που οφείλει στο ΔΝΤ για φέτος. Και αυτό πριν από το δημοψήφισμα της Κυριακής, για την ψήφο σε μία συμφωνία που οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης χαρακτηρίζουν άκυρη ήδη. Τι χάλι».
Η έξοδος δεν θα είναι εύκολη, τουλάχιστον όχι απευθείας, τονίζει ο αρθρογράφος. Η εμπειρία από προηγούμενες χρεοκοπίες συνιστά ότι θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να συγκρατηθεί ο πληθωρισμός.
«Επίσης είναι απίθανο ότι ο σοσιαλιστής κ. Τσίπρας θα εισάγει καπιταλιστικές πολιτικές και μεταρρυθμίσεις που προσελκύσουν επενδύσεις και θα βοηθήσουν την οικονομία να αναπτυχθεί», σημειώνει ακόμη.
Δείτε επίσης:
Σφάζει με το… βαμβάκι η Λαγκάρντ στο CNBC
Μινχάου (FT): Το “όχι” και το κόστος Grexit τρομάζει την ευρωζώνη
