Είναι δύσκολο να φανταστούμε μια απόφαση πιο παράλογη, από αυτή του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να προκηρύξει δημοψήφισμα αναφορικά με το αν η Ελλάδα θα αποδεχθεί τις τελευταίες προτάσεις των πιστωτών της, αναφέρει το Bloomberg View.
Ο Τσίπρας προσπαθεί να αποποιηθεί την ευθύνη αυτού που θα ήταν η πιο σκληρή απόφαση της καριέρας του. Το μόνο που μπορεί πλέον να ελπίζει κάποιος, είναι ο Ελληνικός λαός να αποδειχθεί πιο υπεύθυνος την 5η Ιουλίου, αν τελικά υλοποιηθεί το δημοψήφισμα.
Σε τηλεοπτικό του μήνυμα, ο Τσίπρας είπε στον Ελληνικό λαό ότι οι πιστωτές παρουσίασαν στην κυβέρνηση του ένα τελεσίγραφο, το οποίο “φόρτωνε τους Έλληνες με δυσβάσταχτα βάρη” και “θα υπονόμευε την ανάκαμψη της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας- όχι μόνο γιατί θα αναζωπύρωνε την αβεβαιότητα, αλλά γιατί πολύ περισσότερο θα μεγέθυνε τις κοινωνικές ανισότητες”.
Συνέχισε λέγοντας ότι “είμαστε αντιμέτωποι με την ιστορική ευθύνη να μην αφήσουμε τους αγώνες και τις θυσίες του Ελληνικού να πάνε χαμένες, καθώς και με αυτή του να ενισχύσουμε την Δημοκρατία και την εθνική κυριαρχία μας- και αυτή η ευθύνη βαραίνει εμάς. Είναι ευθύνη μας το μέλλον της χώρας μας. Αυτή η ευθύνη μας υποχρεώνει να απαντήσουμε στο τελεσίγραφο, βασιζόμενοι στην απόφαση του κυρίαρχου Ελληνικού λαού. Νωρίτερα απόψε, συγκλήθηκε το υπουργικό συμβούλιο και πρότεινα την διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος, έτσι ώστε να αποφασίσουν οι Έλληνες”.
Ο Τσίπρας μίλησε με αυτό τον τρόπο, ενώ ο ίδιος είχε καταθέσει μια πολύ όμοια πρόταση στους πιστωτές, μόλις τη ίδια ημέρα. Συγκρινόμενη με αυτή των πιστωτών είναι σαν κάποιος να κοιτά ένα μισοτελειωμένο παζλ: Αυτό το σημάδι είναι στον αριστερό ή τον δεξιό ώμο της πριγκίπισσας; Τα μάτια από το σκυλάκι είναι μπλε ή καφέ;
Είναι δύσκολο να υποστηρίξει κανείς ότι το ΦΠΑ 23% στα ξενοδοχεία, αντί του 13% που πρότειναν οι Έλληνες ή η “σταδιακή κατάργηση”, αντί της “αντικατάστασης” του ΕΚΑΣ θα αποτελούσε “ασήκωτο βάρος” για τον ελληνικό λαό. Πάρα ταύτα, αυτά ήταν μερικά από τα λίγα σημεία που κόλλησαν οι διαπραγματεύσεις και η Ελλάδα δεν κατέληξε σε συμφωνία με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Για να φτάσει σε αυτό το σημείο, η Ελλάδα έκανε απρόθυμους συμβιβασμούς, όπως ανάλογα έπραξαν και οι πιστωτές. Οι απαιτήσεις των πιστωτών για πρωτογενές πλεόνασμα, πλέον δεν θεωρούνται παράλογες: Ζήτησαν 1% του ΑΕΠ για εφέτος, 2% για το 2016- σε αντίθεση τα αντίστοιχα 3% και 4,5% της αρχικής συμφωνίας διάσωσης. Και η Ελλάδα συμφώνησε.
Καθώς ο Τσίπρας διεξήγαγε τις διαπραγματεύσεις, οδήγησε τους πιστωτές- καθώς επίσης και όποιον παρακολούθησε την βασανιστική διαδικασία, συμπεριλαμβανομένων και των Ελλήνων- να πιστέψουν ότι έκανε και δεχόταν να κάνει παραχωρήσεις, με καλή πίστη. Φάνταζε σαν να έπαιζε σκάκι. Τώρα απ’ ότι φάνηκε ή απλά υποκρινόταν ότι έκανε κινήσεις για να ροκανίσει τον χρόνο όλων των εμπλεκομένων ή πραγματικά δεν καταλάβαινε τι έκανε επάνω στην σκακιέρα. Σε κάθε περίπτωση, δυσαρεστημένος από το αποτέλεσμα, απλά πέταξε όλα τα πιόνια από το παιχνίδι.
Η πρόταση του για δημοψήφισμα είναι ομοίως ολέθρια. Μπορεί να σκεφτεί, όπως λέει και ο εταίρος του στην κυβέρνηση, Πάνος Καμμένος, ότι “θα τα κάνει Κούγκι”- θα ανατιναχθεί, όπως έκαναν οι υπερασπιστές ενός Ελληνικού οχυρού, αντί να πέσουν στα χέρια των Τούρκων το 1803. Στην πραγματικότητα ο Τσίπρας παίζει με τον όλεθρο της χώρας του και με τις πιθανότητες της οικονομικής της επιβίωσης.
“Το ερώτημα της ψήφου θα είναι αν η πρόταση των θεσμών θα γίνει αποδεκτή ή θα απορριφτεί”, δήλωσε ο Τσίπρας. Αυτό το ερώτημα έρχεται σε αντίθεση με το Ελληνικό Σύνταγμα, το οποίο στο άρθρο 44 αναφέρει ότι δεν μπορεί να διεξαχθεί δημοψήφισμα για δημοσιονομικά ζητήματα. Η πρόταση των πιστωτών αφορά αποκλειστικά, δημοσιονομικά ζητήματα. Δεν βγάζει νόημα το να ρωτήσει τον λαό του αν θέλει υψηλότερους φόρους, αφού το Σύνταγμα λέει το αντίθετο.
Η μπάλα…
Ακόμα και αν το δημοψήφισμα με τον τρόπο που το οραματίζεται ο Τσίπρας είναι νόμιμο, η ημερομηνία διεξαγωγής του, η 5η Ιουλίου, συνεπάγεται ότι το τρέχον πρόγραμμα θα πρέπει να παραταθεί πέραν της 30ης Ιουνίου, όπου λήγει η δόση της Ελλάδα προς το ΔΝΤ, ύψους 1,5 δισεκατομμυρίων ευρώ- λεφτά τα οποία η χώρα δεν τα έχει. Με δεδομένη την αιφνιδιαστική κίνηση του Τσίπρα, οι πιστωτές είναι απίθανο να παρέχουν την επιμήκυνση του προγράμματος. Ακόμα και αν το έκαναν, οι Έλληνες την εβδομάδα πριν τις κάλπες θα έτρεχαν για το τελικό bank run: Ο κίνδυνος της εξόδου από το ευρώ είναι πολύ ορατός για να αφήσει κάποιος τα τελευταία ευρώ του σε μια Ελληνική τράπεζα. Οι σαββατιάτικες ουρές στα ΑΤΜ το αποδεικνύουν. Μαζί με την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος, ο Τσίπρας παράλληλά θα έπρεπε να ανακοινώσει και τα capital controls. Με αυτή την κατάσταση, οι Έλληνες κλήθηκαν να ψηφίσουν μια συμφωνία που πιθανώς να μην υπάρχει στο τραπέζι, την ώρα που θα πάνε στις κάλπες.
Ακόμα και αν οι Έλληνες θα ήθελαν να βγουν από το ευρώ- που δεν το θέλουν, καθώς οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τάσσονται συντριπτικά υπέρ του κοινού νομίσματος. Αλλά σε αυτή την υποθετική περίπτωση- θα χρειαζόντουσαν κάποιον πολύ ικανό να διαχειριστεί την μετάβαση εκτός του ευρώ και πιθανώς εκτός της ΕΕ. Βέβαια, το να επιβίωνε στην συνέχεια σαν ένα ακόμη Βαλκανικό κράτος, θα ήταν σκληρό.
Οι επιδώσεις του ΣΥΡΙΖΑ τους πέντε τελευταίους μήνες, με αποκορύφωμα την αιφνιδιαστικό κίνηση του Τσίπρα, δείχνει ξεκάθαρα ότι η Ελλάδα έκανε λάθος επιλογή κόμματος στις εκλογές του Ιανουαρίου. Το δημοψήφισμα, εάν τελικά λάβει χώρα, δίνει στους Έλληνες μια ακόμη ευκαιρία. Εάν αρνηθούν την υποστήριξη τους στον ΣΥΡΙΖΑ, πιθανώς να προκληθούν πρόωρες εκλογές. Αυτό θα παράσχει την δυνατότητα να αρχίσουν από την αρχή οι διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές. Θα προτιμήσουν να έρθουν σε κάποια συμφωνία, παρά να αφήσουν την Ελλάδα να απομακρυνθεί από τα χρέη της. Θα ήταν καλό να μετακινηθεί η προθεσμία: Ο Ελληνικός λαός αξίζει μια ευκαιρία να πράξει το σωστό.
Πηγή: Bloomberg View, capital.gr
Δείτε επίσης
Τσίπρας σε Γιούνκερ: Αυτή είναι συμφωνία για τη Γερμανία, όχι για την Ελλάδα
