Με τη συνθήκη Μπρεστ-Λιτόφσκ που έκλεισαν οι Μπολσεβίκοι για να σταματήσει οριστικά ο πόλεμος του Τσάρου με τη Γερμανία στην επαναστατημένη Ρωσία το Μάρτιο του 1918 παραλληλίζουν οι Financial Times τις διαπραγματεύσεις για συμφωνία Ελλάδας – δανειστών, με μπόλικη ειρωνική διάθεση φυσικά απέναντι στην κυβέρνηση Τσίπρα.
Ως μια εκδοχή του Μπρεστ-Λιτόφσκ στον 21ο αιώνα, μοιάζουν όσα αντιμετωπίζει η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, εφόσον επιθυμεί να κλείσει μια συμφωνία με τους πιστωτές της Ελλάδας και να αποφύγει μια χρεοκοπία και μια πιθανή έξοδο από το ευρώ, αναφέρει το δημοσίευμα.
«Υπό τους σκληρούς όρους της συνθήκης αυτής, ο Βλαντιμίρ Λένιν και οι Μπολσεβίκοι, οι οποίοι είχαν πάρει την εξουσία τον Νοέμβριο του 1917 στην Αγία Πετρούπολη, συνθηκολόγησαν στην Γερμανία, παραχωρώντας σχεδόν τα μισά εδάφη της ρωσικής αυτοκρατορίας – συμπεριλαμβανομένων των Βαλτικών κρατών και της Ουκρανίας – και το ένα τέταρτο του ρωσικού πληθυσμού», αναφέρει.
«Οι Μπολσεβίκοι εκχώρησαν τον έλεγχο των περισσότερων ανθρακωρυχείων της Ρωσίας, το μισό των υπόλοιπων βιομηχανιών και πάνω από το ένα τρίτο των πιο εύφορων αγροτικών εδαφών τους. Ο Λένιν αποδέχτηκε αυτή την Καρχηδόνια ειρήνη για έναν απλό λόγο, για να επιβιώσει στην εξουσία και να μπορέσει να κάνει μια επανάσταση μέσα στην χώρα του».
Βέβαια το δημοσίευμα ξεχνά πως η συνθήκη αυτή για τον τερματισμό του πολέμου και της εκατόμβης νεκρών επί χρόνια, πήγαινε πακέτο με το δεύτερο βασικό στοιχείο: τη διαγραφή του τεράστιου χρέους του τσαρικού καθεστώτος που έπνιγε στη φτώχεια εκατομμύρια του πληθυσμού στις πόλεις και στην ύπαιθρο, όπως σήμερα, μαζί με τις βόμβες του πολέμου.
«Οι όροι που επιβάλλουν στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις της Ε.Ε και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι πολύ λιγότερο επαχθείς. Περιλαμβάνουν μεταρρυθμίσεις στις συντάξεις, στην αγορά εργασίας και στο φορολογικό σύστημα και απαιτούν δέσμευση σε μια μακροπρόθεσμη δημοσιονομική πειθαρχία με αντάλλαγμα χρηματοδοτική βοήθεια που θα κρατήσει την χώρα εντός της ευρωζώνης», συνεχίζει το δημοσίευμα των FT.
«Aλλά στα μάτια του ΣΥΡΙΖΑ οι όροι αυτοί δεν είναι λιγότερο εξευτελιστικοί, γιατί απαιτούν μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση να αθετήσει καίριες υποσχέσεις προς τους οπαδούς της και ουσιαστικά να παραδοθεί με όρους που υπαγορεύουν οι ξένοι».
Υπάρχουν μεγάλες ομοιότητες ανάμεσα στην συμπεριφορά του Τρότσκι στις συνομιλίες Μπολσεβικών- Γερμανών που προηγήθηκαν της συνθήκης και της συμπεριφοράς του ΣΥΡΙΖΑ με τους πιστωτές της Ελλάδας από τότε που το κόμμα ανέλαβε την εξουσία τον Ιανουάριο, αναφέρουν οι FT.
«Ο Τρότσκι χρησιμοποίησε τις συνομιλίες στο Μπρεστ-Λιτόφσκ ως ένα φόρουμ για να προπαγανδίσει το μήνυμα του για την επανάσταση στους εργάτες και τους στρατιώτες στην Ευρώπη, που είχαν εξαντληθεί από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Έτσι και ο Γιάνης Βαρουφάκης, ο υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας και άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, χρησιμοποίησαν τους τελευταίους πέντε μήνες για να κάνουν κήρυγμα στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη για την ανάγκη να μπει τέλος στην «λιτότητα». Ένας άλλος παραλληλισμός είναι ότι ο κ. Τσίπρας και άλλοι πολιτικοί του ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκαν στην εξουσία χωρίς να έχουν καμία εμπειρία από κυβερνητικά πόστα και χωρίς καμία διάθεση να βασιστούν στις συμβουλές των κατά την γνώμη τους σάπιων δομών εξουσίας του παλιού καθεστώτος».
Το δημοσίευμα προσπαθεί να πάει και πιο πίσω για να δει την κληρονομιά που έχουν αφήσει αλλεπάλληλες συγκρούσεις που πόλωσαν επι χρόνια το πολιτικό σκηνικό μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς.
«Η απροθυμία του ΣΥΡΙΖΑ να συμβιβαστεί απορρέει και από παράγοντες που έχουν να κάνουν αποκλειστικά με την Ελλάδα. Η μαχητική νοοτροπία του κόμματος αντανακλά έναν αιώνα πολωμένων ελληνικών πολιτικών συγκρούσεων, από τον Εθνικό Διχασμό του πρώτου παγκοσμίου πολέμου ως τον εμφύλιο πόλεμο και την σύγκρουση ανάμεσα στην στρατιωτική χούντα και των αριστερών φοιτητών», υπενθυμίζει .
«Την ίδια στιγμή, όπως ανακάλυψαν με μεγάλη απογοήτευση οι πιστωτές της Ελλάδας μετά την πρώτη διάσωση το 2010, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις – είτε κεντροαριστερές, κεντροδεξιές, τεχνοκρατικές ή αριστερές σαν τον ΣΥΡΙΖΑ – αδυνατούν να καθαρίσουν το δημόσιο από τις πελατειακές σχέσεις, να διαλύσουν τις επιχειρηματικές ολιγαρχίες και να εξυγιάνουν το πολιτικό σώμα από τα εγκατεστημένα συμφέροντα που αντιστέκονται στις μεταρρυθμίσεις», επισημαίνει.
«Στις συνομιλίες της Ελλάδας με τους πιστωτές, οι αδυναμίες αυτές μεταφράζονται σε περιφρόνηση και σε αδιέξοδο σε μεταρρυθμίσεις όπως αυτή του ασφαλιστικού, ένα ζήτημα στο οποίο ο Αντώνης Σαμαράς, ο κεντροδεξιός πρωθυπουργός από τον Ιούνιο του 2012 ως τον περασμένο Ιανουάριο, κωλυσιεργούσε όσο περίπου και ο κ. Τσίπρας σήμερα», καταλήγει.
«Για τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και για τους Μπολσεβίκους το 1918, η ώρα της αλήθειας πλησιάζει. Μόνο ο κ. Τσίπρας γνωρίζει τι τίμημα είναι διατεθειμένος να πληρώσει για να κρατήσει ζωντανό ένα αριστερό όραμα για την Ελλάδα».
Δείτε επίσης
