Οι προοπτικές της ανάπτυξης
«Δεν είναι ακόμα σίγουρο αν το 2014 θα είναι το πρώτο έτος ανάπτυξης, μετά από ένα κύκλο εξαετούς ύφεσης», αναφέρει σε άρθρο του ο καθηγητής Οικονομικών, Διονύσης Χιόνης, με τίτλο: «Οι προοπτικές της ανάπτυξης».
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο:
«Δεν είναι ακόμα σίγουρο αν το 2014 θα είναι το πρώτο έτος ανάπτυξης, μετά από ένα κύκλο εξαετούς ύφεσης. Σύμφωνα με τις πρόσφατες προβλέψεις, στην καλύτερη περίπτωση μπορούμε να περιμένουμε μία μηδενική μεταβολή του ΑΕΠ. Αυτό, όμως, που παραμένει βέβαιο είναι ότι συνεχίζει η ατζέντα της οικονομικής πολιτικής να είναι μονοθεματική και να αναφέρεται αποκλειστικά στη δημοσιονομική σταθεροποίηση.
Το δυστύχημα είναι ότι ακόμα σήμερα παρουσιάζεται μία αδυναμία της οικονομικής πολιτικής να εξειδικεύσει προτάσεις πολιτικής, μέτρα τρόπους και έναν οδικό χάρτη, προκειμένου να βγει η οικονομία από την κρίση. Ισως να μην έχει γίνει ακόμα κατανοητό ότι η ανάπτυξη δεν αποτελεί μία αυτονόητη διαδικασία ούτε είναι βέβαιο ότι, μετά από έναν πολυετή κύκλο ύφεσης, θα δούμε θετική μεταβολή του ΑΕΠ. Σε αντίθεση με τη δημοσιονομική σταθεροποίηση, η ανάπτυξη δεν προστάζεται ούτε νομοθετείται.
Για το 2014 τα πρώτα δείγματα δεν είναι ενθαρρυντικά. Οι επενδύσεις παγίου κεφαλαίου συνεχίζουν να μειώνονται, οι εξαγωγές έχουν χάσει τη δυναμική τους και δείχνουν ότι δεν μπορούν να προσθέσουν στην ανάπτυξη, το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων συνεχίζει να περικόπτεται και τέλος οι εισροές των ξένων άμεσων επενδύσεων αναβάλλονται. Το κυριότερο δε είναι ότι το παραγωγικό μοντέλο της χώρας δεν έχει αλλάξει παρόλη τη μακρά περίοδο μεταρρυθμίσεων. Σύμφωνα με την πρόσφατη έρευνα της Ε.Ε., οι Έλληνες συνεχίζουν να επενδύουν και να χρηματοδοτούν μη παραγωγικούς κλάδους.
Φαίνεται ότι δεν υπάρχει κάποιο επεξεργασμένο πρόγραμμα ανάπτυξης και έτσι η ανάπτυξη αναβάλλεται για το 2015. Το μεγάλο πρόβλημα από δώ και πέρα είναι ο χρόνος. Η ελληνική κοινωνία δεν φαίνεται να μπορεί να δώσει άλλη πίστωση χρόνου, διότι οι κοινωνικές αντοχές και ανοχές είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Η κόπωση που παρατηρούμε, μετά από τόσες διαψεύσεις για την ανάπτυξη και τόσα αποτυχημένα σχέδια το αμέσως επόμενο διάστημα θα διογκωθεί, κάνοντας εξαιρετικά δύσκολη τη σφυρηλάτηση της απαραίτητης κοινωνικής και πολιτικής συναίνεσης για τις δύσκολες αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν σχετικά με το χρέος και το νέο πρόγραμμα δημοσιονομικής σταθεροποίησης».
