«Ενάντια σε τι; Ενάντια σε ποιον;»

«Ενάντια σε τι; Ενάντια σε ποιον;»

Το αντιμιλιταριστικό βλέμμα του πολυσχιδούς πρωτοπόρου δημιουργού Χαρούν Φαρόκι, πάνω σ’ έναν κόσμο παραδομένο στη βία, που όμως συνεχίζει να πιστεύει στη μεγάλη αλλαγή, φέρνει η πρώτη έκθεση του καλλιτέχνη στην Αθήνα, που εγκαινιάστηκε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ), παρουσία του καλλιτέχνη.

«Ενάντια σε τι; Ενάντια σε ποιον;» είναι ο τίτλος της, με επτά βιντεο-εγκαταστάσεις, ρεαλιστικές όσο και το αρχειακό υλικό που χρησιμοποιεί στα έργα του, ο λιγότερο γνωστός στην Ελλάδα Γερμανός (από πατέρα Ινδό ) -αλλά διάσημος στη διεθνή σκηνή- σκηνοθέτης, βίντεο-αρτιστ, εκδότης, πανεπιστημιακός, Χαρούν Φαρόκι .

Ο «Σκορτσέζε της αβαν γκαρντ», όπως τον έχουν αποκαλέσει, επιλέγει και διερευνά εικόνες από ιστορικά, κινηματογραφικά, στρατιωτικά εκπαιδευτικά αρχεία, έως και από κάμερες παρακολούθησης σε δημόσιους χώρους και φυλακές και τις χρησιμοποιεί ειδικά μονταρισμένες για να αμφισβητήσει κάθε μορφή καταστολής και εξουσίας.

Οι πολλαπλές μεγάλες οθόνες και πολύπλοκες εγκαταστάσεις του, αναδεικνύονται επιβλητικά στην αίθουσα «Νίκος Κεσσανλής» της ΑΣΚΤ.

Οι τέσσερις βιντεο-εγκαταστάσεις του, «Σοβαρά παιχνίδια», δείχνουν σκηνές από προσομοιωμένα στον υπολογιστή σενάρια αποστολών στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, με τα οποία εκπαιδεύονται οι Αμερικανοί στρατιώτες.

Στην εγκατάσταση «Νόμιζα πως έβλεπα καταδίκους», χρησιμοποιεί τις κάμερες παρακολούθησης από την υψίστης ασφαλείας φυλακή στο Κορκόναν του Κολοράντο. Δείχνει εικόνες από την τσιμεντένια αυλή, όπου οι φυλακισμένοι περνούν μισή ώρα κάθε μέρα τις περισσότερες φορές χωρίς να φορούν τα πουκάμισά τους. Η κάμερα ζουμάρει αυτόματα, κάθε φορά που φαίνεται να γίνεται καβγάς. Αν η προειδοποίηση δεν σταματά τον καβγά, οι υπόλοιποι φυλακισμένοι οριζοντιώνονται, καθώς έπονται πλαστικές σφαίρες.

Στη βιντεο- εγκατάσταση « Εργάτες που αποχωρούν από το εργοστάσιο», χρησιμοποιεί 12 οθόνες για να φτιάξει ένα ντοκιμαντέρ -δοκίμιο, με σκηνές από εργάτες που αποχωρούν από το εργοστάσιο, δείχνοντας σκηνές από τη γένεση του κινηματογράφου έως σήμερα. Mε αφετηρία τους αδελφούς Λυμιέρ, οι εργάτες που σχολούν γίνονται αντιληπτοί ως κοινωνική ομάδα.

Τέλος, η εγκατάσταση «Ιnterface» (Διεπαφή) παρουσιάζει τον τρόπο δουλειάς του. Τον χώρο εργασίας του Φαρόκι -τη μονταζιέρα- αλλά και την «διεπαφή» ανθρώπου-μηχανής, όπου ένας άνθρωπος χειρίζεται έναν υπολογιστή.

Το οπτικοακουστικό σύμπαν του Χαρούν Φαρόκι, είναι βαθιά πολιτικό. Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος, μέσα από ένα αφιέρωμα στο 7ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου, σύστησε στο ευρύ κοινό το μη αφηγηματικό σινεμά – δοκίμιο του πρωτοπόρου Χαρούν Φαρόκι. Η έκθεση με τις βιντεο-εγκαταστάσεις του «μας φέρνει κοντά στους σύγχρονους προβληματισμούς της τέχνης και στην τολμηρή σκέψη και τις ριζοσπαστικές θέσεις του Χαρούν Φαρόκι» λέει η γλύπτρια Αφροδίτη Λίτη, που επιμελήθηκε την έκθεση μαζί με την επίσης καλλιτέχνιδα και σύντροφο του Φαρόκι, Αντγε Εμάν.

Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 21 Δεκεμβρίου.

Πηγή:  ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ