Γράφει ο Χρήστος Πασαλάρης
Οι χρυσοί έφηβοι του ελληνικού μπάσκετ έδωσαν την περασμένη Κυριακή ένα σπάνιο μάθημα στους ανθρώπους της εξουσίας. Εκεί που όλα τους πήγαιναν στραβά το θαύμα έγινε το τελευταίο λεπτό του αγώνα! Δεν ήταν από καλή τους τύχη. Δεν ήταν από αναποδιά των αντιπάλων. Ηταν η δύναμη της πίστης στη νίκη. Ηταν το πάθος για την κορυφαία διάκριση. Ηταν το ξέσπασμα της ελληνικής ψυχής. Μέσα σε ένα λεπτό πέντε Ελληνες έφηβοι άλλαξαν την ιστορία της αθλητικής Ευρώπης!.. Σας λέει κάτι, «σύντροφοι» του Μεγάρου Μαξίμου;
ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ όμως μια αναδρομή. Επί πέντε χρόνια όσοι κατείχαν την εξουσία δέχονταν επαίσχυντα «τρίποντα» από τους δανειστές. Κατάπιναν αδιάβαστα τα μνημόνιά τους. Υπέγραφαν τη λιτότητα, έτσι όπως την είχαν σχεδιάσει στο Βερολίνο οι εγκέφαλοι του τρίτου παγκοσμίου (οικονομικού) πολέμου. Λιτότητα με βόμβες μνημονίων και με στόχο την υποταγή της Ευρώπης στο Βερολίνο της Μέρκελ και του Σόιμπλε. Η πατρίδα έφτασε στο χείλος του γκρεμού.
ΕΛΑ ΟΜΩΣ που αυτό το «κακό μπάσκετ» της πενταετίας παίχτηκε, λίγο έως πολύ, και επί των ημερών μας. Ελα που συνεχίζεται και σήμερα – ένα λεπτό πριν από τη λήξη του αγώνα. Με άλλα λόγια, ελάχιστες ημέρες πριν από την υπογραφή της συμφωνίας για το τρίτο μνημόνιο…
ΣΕ ΑΥΤΟ το «κρίσιμο λεπτό» θα περίμενε κανείς από την «αριστερή» κυβέρνηση να είναι μια σφιγμένη γροθιά. Να έχει τα νεύρα της τεντωμένα και τα μάτια της καρφωμένα στον υπέρτατο στόχο: στην έξοδο από την κρίση. Στη λύτρωση της πατρίδας. Στη σωτηρία του λαού. Αντί αυτού οι πολίτες βλέπουν μια κυβέρνηση χαλαρωμένη, πελαγωμένη, νυσταγμένη. Με κάποιους από τους κορυφαίους της εξουσίας να τρώγονται μεταξύ τους στα κανάλια και στο διαδίκτυο. Να σπαταλάνε τον χρόνο τους σε αυτάρεσκες εμφανίσεις και σε οργισμένες αλληλογραφίες. Αλλά και να συλλαμβάνονται αγνοούντες κορυφαία προβλήματα του τομέα ευθύνης τους…
ΕΙΝΑΙ ΔΕ απορίας άξιον πως οι σφυγμομετρητές της κοινής γνώμης στο Μέγαρο Μαξίμου δεν σπεύδουν να ενημερώσουν τον πρωθυπουργό για τον αργό κατήφορο στη δημοτικότητα της κυβέρνησης, όσο και αν ο ίδιος κάνει περισσότερα από τις αντοχές του για να την κρατήσει ψηλά. Και ενώ καυτά προβλήματα, άσχετα με τις διαπραγματεύσεις, όπως η ξέφρενη ακρίβεια, η μαύρη εργασία, η καλπάζουσα φοροδιαφυγή, η εκτεταμένη διαφθορά, ο κατακλυσμός λαθρομεταναστών και η ιλιγγιώδης εγκληματικότητα, απαιτούν υπουργούς με πρακτικό μυαλό ώστε να κόβουν γόρδιους δεσμούς, ο πρωθυπουργός δυναστεύεται από… «καπεταναίους» που σφάζονται μεταξύ τους, από «πρωτάρηδες» υπουργούς που μαθαίνουν στου κασίδη το κεφάλι ή από προφέσορες που συνεχώς καυχώνται αντί να μονολογούν, όπως ο Φάουστ, «…και να ’μαι εδώ με τόσα φώτα εγώ μωρός όσο και πρώτα»!..
ΑΝ, ΟΠΩΣ όλα δείχνουν, υπογραφεί η συμφωνία με τους «θεσμούς» πριν από τις 20 Αυγούστου, τότε ο Αλέξης Τσίπρας, εν όψει σημαντικών αποφάσεών του, χρήσιμο είναι να ανατρέξει στον παλιό Καραμανλή: Εκείνον τον πρακτικό, τετράγωνο, κεραυνοβόλο και «πρωτάρη πρωθυπουργό» του 1955. Πρώτη του δουλειά ήταν να στήσει κυβέρνηση με υπουργούς, πάνω από όλα, ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΥΣ ( όπως π.χ. Τσάτσος, Αβέρωφ, Ράλλης, Παπαληγούρας κ.ά.). Να βαφτίσει με νέο όνομα το ίδιο του το κόμμα . Και να ορμήσει σε εκλογές, βέβαιος εκ των προτέρων για τη νίκη του.
ΠΟΣΟ ΘΑ ταίριαζε, αλήθεια, μια ανάλογα διαδικασία και σήμερα!.. Το άρθρο της περασμένης Κυριακής, που είχαν την ευγένεια να σχολιάσουν θετικά και οι τρεις κορυφαίοι της εξουσίας, σημείωνε πως αυτή η μονοιασμένη τριανδρία Παυλόπουλου, Τσίπρα, Μεϊμαράκη (μοναδική στη Νεότερη Ιστορία μας) είναι η μεγάλη ευκαιρία για την πατρίδα να πορευτεί προς την ανάστασή της μέσα στα έξι προσεχή χρόνια. Ισχύει λοιπόν και σήμερα η ίδια κατάληξη:
«ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ παρά αυτή η τυχερή τριανδρία να σφιχταγκαλιαστεί με τον λαό. Και δεν μένει παρά όλοι οι Ελληνες να αντισταθούμε σθεναρά στους ξένους δυνάστες. Με την κυβέρνηση να μάχεται ακόμη και μέσα στο κάστρο τους. Ισως κουραστήκαμε. Σίγουρα πονάμε. Αλλά, θέλουμε δεν θέλουμε, είμαστε πάλι ενταγμένοι σε μια πανεθνική αντίσταση, περίπου σαν εκείνη της Κατοχής. Σε έναν (ειρηνικό προς το παρόν) ξεσηκωμό που τον γλεντάμε, τον χορεύουμε, τον χαιρόμαστε, σαν άλλοι Ζορμπάδες. Γιατί ξέρουμε ότι δεν θα πεθάνουμε, θα κερδίσουμε…».
ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ, έστω και στο τελευταίο λεπτό, όπως οι χρυσοί έφηβοι την περασμένη Κυριακή!
