O Σαμαράς, πρόσωπο της ημέρας: Σωτήρας της πατρίδας ή ολετήρας;

O Σαμαράς, πρόσωπο της ημέρας: Σωτήρας της πατρίδας ή ολετήρας;

ΠΑΡΑ την εξαιρετικά επιτυχημένη έξοδο της Ελλάδας στις αγορές και τα… επιβεβλημένα συγχαρητήρια της καγκελαρίου Μέρκελ, ο Αντώνης Σαμαράς (που κλείνει 22 μήνες στην πρωθυπουργία και είναι, εντός και εκτός Ελλάδος, το «πρόσωπο της ημέρας») δεν μπορεί παρά να θεωρεί τη 13η Απριλίου πολύ τυχερή από τη μια μεριά αλλά και «γρουσούζικη» από την άλλη. Καθότι, σαν σήμερα, στις 13 Απριλίου του 1992, ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Μητσοτάκης τον είχε απολύσει, με μια μονοκονδυλιά, από υπουργό Εξωτερικών για την πεισματάρική επιμονή του στο θέμα των Σκοπίων!.. Του βγήκε, όμως, σε κακό ή μήπως όχι;

ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΗΣ όπως είναι, του «τη φύλαξε» του Μητσοτάκη και ίδρυσε δικό του κόμμα, την Πολιτική Ανοιξη, με πρωτοπαλίκαρα τον Κωστή Στεφανόπουλο, αργότερα Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά και τον Νικήτα Κακλαμάνη, αυτόν που μόλις προ ημερών διέγραψε ωσαύτως με… μια μονοκονδυλιά, επειδή έθεσε σε κίνδυνο την κυβερνητική πλειοψηφία. Οι πάντες θυμούνται, εξάλλου, ότι ο Σαμαράς είχε γίνει τον Σεπτέμβριο του 1993 αιτία να ανατραπεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη… Αραγε για καλό ή για κακό;

Ο ΠΑΝΔΑΜΑΤΩΡ χρόνος συνέβαλε ώστε τα μίση και τα πάθη να καταλαγιάσουν. Ο Αντώνης Σαμαράς διέλυσε το κάτισχνο κόμμα του, επανέκαμψε στο «μαντρί» και τον Νοέμβριο του 2009 νίκησε την Ντόρα και τον Ψωμιάδη (ο Αβραμόπουλος, προς χάριν του, είχε αποσυρθεί) και εξελέγη από τους οπαδούς της παράταξης πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Ετσι, μετά τις εκλογές του Ιουνίου 2012, έγινε πρωθυπουργός, αφού βεβαίως απεδέχθη τις περιβόητες δανειακές συμβάσεις, άρα και τα κατοχικά μνημόνια με όλες τις ολέθριες συνέπειες για τον λαό…

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ του Σαμαρά επί 40 χρόνια ως βουλευτή, υπουργού και ήδη πρωθυπουργού, φορτώνει ΚΑΙ αυτόν (δισέγγονο της γενναίας Πηνελόπης Δέλτα, που δεν ανέχθηκε ξένη κατοχή), με τις ευθύνες που του αναλογούν ως ενεργού εταίρου μιας φαύλης, διεφθαρμένης και ξενόδουλης πολιτικής ηγεσίας -έστω με τις λιγοστές εξαιρέσεις της- κατά τις τέσσερις μεταπολιτευτικές δεκαετίες. Οι πολίτες όμως που μονίμως τον «ψηφίζουν» στις δημοσκοπήσεις τον επαινούν ανεπιφύλακτα ως αυτοδημιούργητο, άριστα σπουδαγμένο με τρία πανεπιστημιακά πτυχία, φαινόμενο εργατικότητας, υποδειγματικό οικογενειάρχη και, προ παντός, ένθερμο πατριώτη…

ΤΑ ΓΚΑΛΟΠ τον φέρνουν μονίμως ως «καταλληλότερο πρωθυπουργό» έναντι του (προσφάτως λίαν εξαγριωμένου) Αλέξη Τσίπρα. Ηδη δε και ως μελλοντικό νικητή των βουλευτικών εκλογών! Τα πρόσφατα επιτεύγματα της οικονομίας, με τα πλεονάσματα, τους συμψηφισμούς και την έξοδο στις αγορές, καταγράφονται στα ΣΥΝ της κυβέρνησής του, με τον εξαγριωμένο όμως λαό μας να στενάζει και να φασκελώνει τα κόμματα εξουσίας. Και με τους αντιπάλους του -κουκουλοφόρους και μη- να αντιδρούν με τις υποκλοπές Κασιδιάρη και με τις ανατινάξεις στο κέντρο της Αθήνας. Ετσι και αλλιώς όμως, ο Σαμαράς έγινε το πρόσωπο των ημερών!.. Και κρίνεται σε κάθε βήμα του…

ΕΝΤΟΥΤΟΙΣ, οι απορίες που προβληματίζουν τους σκεπτόμενους πολίτες είναι: Γιατί άραγε η ξένη κατοχή τον «χαϊδεύει», και μάλιστα τόσο απροκάλυπτα; Αν την ενοχλούσε, δεν θα τον γκρέμιζε, όπως έκανε με τον Καραμανλή; Γιατί τον ραντίζει με καλοπιάσματά η Μέρκελ, που μας ξαναήλθε ως καλόκαρδο αφεντικό; Και γιατί αυτός δεν της θέτει επιτακτικά το μέγα θέμα του κατοχικού δανείου και των πολεμικών αποζημιώσεων; Γιατί οι πανίσχυροι δανειστές τον στηρίζουν προσφέροντας και νέο δάνειο, όχι όμως και «κούρεμα» του χρέους; Μήπως όλα αυτά για να προλάβουν να οικειοποιηθούν (διάβαζε «να αρπάξουν») αυτό το μοναδικό εξαπλό λαχείο της Ελλάδας που γράφει: «Τουρισμός – Ναυτιλία – Υπόγειος Πλούτος – Πολιτισμός – Στρατηγική Θέση – Πανέξυπνος Λαός (αλλά μόνιμα διχασμένος)»… Αρα για να καταβροχθίσουν εν καιρώ την πατρίδα προτού καταφέρει να αυτονομηθεί!..

ΑΡΚΕΤΟΙ σκεπτόμενοι πολίτες που αποδέχονται τον Σαμαρά ως «καταλληλότερο πρωθυπουργό», αλλά και τον ψυχογραφούν αντικειμενικά, αναρωτιούνται: ΠΟΥ μπορεί να τον οδηγήσουν αυτές οι ασυγκράτητες «παρορμήσεις» του, άλλοτε με θεαματικές διαγραφές και άλλοτε με θορυβώδεις απολύσεις; Οι δε πιο ακραίοι αναρωτιούνται μήπως κρύβει μέσα του γονίδια ανδρός αυταρχικού… Και, μια που το έφερε η ημερομηνία, θυμούνται ότι σαν σήμερα, στις 13 Απριλίου του 1936, πέθαινε ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Δεμερτζής, ο δε αντιπρόεδρός του Ιωάννης Μεταξάς γινόταν ισόβιος δικτάτορας. Επίσης ότι σαν σήμερα, πάλι στις 13 Απριλίου του 1924, ο λαός καλείτο από τον… αυθόρμητο Παπαναστασίου να ανατρέψει με δημοψήφισμα τη βασιλευόμενη δημοκρατία και να εγκαθιδρύσει την αβασίλευτη… Ημερομηνιακές συμπτώσεις, θα πείτε, έστω!.. Αλλά καλό είναι να τις θυμόμαστε…

ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ, ο Αντώνης Σαμαράς είναι, έτσι και αλλιώς, το «πρόσωπο της ημέρας». Και οι σκεπτόμενοι πολίτες προβληματίζονται, προκειμένου να καταλήξουν σε μια ψύχραιμη, αφανάτιστη, απάντηση, επάνω στο κρίσιμο ερώτημα: Τι από τα δύο θα αποδειχθεί τελικά ο σημερινός πρωθυπουργός; Σωτήρας η ολετήρας της πατρίδας;

ΘΑ ΦΑΝΕΙ στο πολύ κοντινό μέλλον… Αλλωστε από αυτόν εξαρτάται!..

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ