Eνα e-mail!
Eνα e-mail της Τρόικας έφθασε σε ένα υπουργικό γραφείο κι έσκασε σαν βόμβα των Ταλιμπάν στη μέση του Ισλαμαμπάντ! Παταμπούμ πατράκ κι εγένετο πατατράκ.
Eνα e-mail, κυρίες και κύριοι! Κι εξερράγη σαν βρισιά του Σόιμπλε όταν του πατούν τον κάλο, και δεν έμεινε κολυμπηθρόξυλο όρθιο σε καμμιά δεκαριά υπουργεία, στο πρωθυπουργικό γραφείο και στο σπίτι που φυλάει ο Μπενύτο τα Σχέδια Εθνικής Αμύνης που πήρε μαζί του φεύγοντας απ’ το φερώνυμο Υπουργείο! Ενα e-mail κι έγινε
το μέγα μπάχαλο – μπαμ από ’δώ κι έφευγαν όροφοι, μπουμ από ’κεί κι άνοιγαν φωριαμοί όπως ο τάφος του να βγει ο Λάζαρος, μπαμ και μπουμ οι κουμπουριές, κουρνιαχτός και μπούρμπερη – ναι, με ένα e-mail!
Εφθασε, άρκεσε ένα e-mail που κατέφθασε απ’ την Τρόικα για να αποκαλυφθεί σε όλο της το ελεεινό κατάντιο η γυμνότης του ελληνικού -που πλέον ελληνικό δεν είναι- κράτους. Η θλιβερή μας υπόσταση
σε καθεστώς Σαμαροστουρναρέων – τίποτε άλλο δηλαδή παρά υπαλληλίσκων των υπαλλήλων της Τρόικας.
Ενα e-mail, κατακαημένη Αράχωβα, και πήραν φωτιά τα τόπια! Μπαμ και πάρ’ την κάτω τη ΛΑΡΚΟ! Μπουμ, σκόνη η ΕΑΣ! Μπαμ, πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμένοι η ΕΛΒΟ!
Αυτή είναι πια η Ελλάδα, ένα e-mail μιας πορδής – πλην όμως ιεράς και απαραβίαστης. Τόμσεν έφα και τα σκυλιά αμολημένα
να φάνε κι άλλο ανθρώπινο κρέας, να βρουν κι άλλες ζωές για να κατασπαράξουν. Μου αρέσει που κάναμε κριτική στα σοβαρά στον κ. Σαμαρά περί την άρση της Ασυλίας της χώρας ή την υπαγωγή στο αγγλικό δίκαιο των βρωμοδουλειών που προώρισται να την αλαλιάσουν, τρίχες – του ενός e-mail είμαστε,
ενός e–mail του κώλου, που θα τολμούσε να στείλει σε ένα κράτος (εν κράτει) μόνον μια μαϊμού εκπαιδευμένη από άγγλο αποικιοκράτη.
Και συνεκλήθη η Σύγκλητος. Συν ο Μπάμπης ο Σκάις. Και ίδεσθε, «εγγεγραμένοι πατέρες», το e-mail που λάβαμε. Και περιέφερε ο Ποντίφιξ το e-mail, έβλεπαν τι έγραφε οι πατέρες και έφριτταν. Και σκάγαν καταγής το σκουλαρίκια, σχίζονταν στα δύο οι σφραγιδόλιθοι, πάθαιναν κλακάζ τα σώβρακά τους.
Τι ’ν’ τούτο το κακό που μας ήβρε;
Mην είναι το e-mail τελεσίγραφο; Διακήρυξη, Μανιφέστο και Ντεκλαρασιόν; Πρωτόκολλο; Συνθήκη, Συμβόλαιο, Φετφάς; Οι γνώμες διίσταντο! Οχι! Είναι Εδικτο! Χρυσόβουλο, Διάταγμα, Φιρμάνι! Η διαθήκη του στρατηγού Τιλύ!
Εζύγιζαν οι πιο σοφοί το ιερό βάρος του χαρτιού και οι πιο τολμηροί το έξυναν,
μην είν’ κάνα παλίμψηστο και γράφει από κάτω πού να παν να εκδοθούν – μην αμελήσουν κι εκτεθούν.
Και τότε βγήκε μπροστά ο λιόντας ο πρωθυπουργός! «Φέρτε μου εδώ αυτό το χαρτί», βρυχήθηκε σε ρε μείζονα της κλίμακας των λεονταρισμών, «δεν μασάω εγώ από υποδείξεις, εκτός κι αν είναι διαταγές». Σοφόν το σαφές.
«Στο μεταξύ, ας τυπώσουν οι πρίντερ το e-mail σε περγαμηνές, πάρτε ο καθένας από ένα αντίγραφο να δούμε τι θα κάνουμε κι ελάτε πάλι αύριο να συσκεφθούμε», συμπλήρωσε τον λιόντα τον πρωθυπουργό ο λιονταροκέρβερος Στουρνάρας ο Οχις.
Συνεπώς, μην ανησυχείτε, πληβείοι και πληβείες μου, είμαστε σε καλά χέρια. Η κυβέρνησή μας θα αγωνισθεί τον καλόν αγώνα να αποζημιώνει όταν απολύει,
να δολοφονεί τους ανθρώπους εν λειτουργία κι όχι μετά το ξεχαρβάλωμά τους, είμαστε σε καλό δρόμο! Εσείς (κι εγώ) στους καναπέδες μας στο πάρκο με τα παπαγαλάκια,
κι αυτοί στο Πραιτώριο
με τον Αλάριχο να τους πηδά κι αυτοί να πηδάνε εσένα (κι εμένα). Τι συγκλονιστικός βίος! πλήθων ένδοξου παρελθόντος που πιάνει στην πιάτσα όσο ένα e-mail. Ενα e-mail που σου γράφει
πόσο ραγιάς είσαι και σκάει η ξεφτίλα μέσα στο μυαλό σου με πυροτεχνήματα της Πυρκάλ, ενώ χορεύουν πάνω στο συκώτι σου πρασινοφρουροί και γαλάζια παιδιά τον χορό των ματαιωμένων συμβολαίων λόγω ανωτέρας μίζας
και σκας. Σκας απ’ το κακό σου; σκας απ’ τη σιωπή των άλλων και τη δική σου; Σαράντα χιλιάδες σελίδες Μνημονίου σε ένα e-mail! Σκάσε, ρε, και πέθανε, χθες ο διπλανός σου (δεν μίλησες), αύριο εσύ (δεν θα μιλήσει ο άλλος διπλανός σου) κι έτσι
ένας – ένας θα λαμβάνει το δικό του e-mail, φύλλο πορείας χωρίς οδοιπορικά επιστροφής. Ενα e-mail που γράφει πάνω του το όνομά σου (μου).
Ομως, ας μη μας πνίγει η πίκρα, τοιούτοις Αρχιερεύσιν πειθόμεθα, στον Αδωνη Αδη Γεωργιάδη, στον άνθρωπο που έλεγε τον κ. Σαμαρά προδότη και τώρα είναι υπουργός του,
τέτοιο χάβαλο έχει γίνει η χώρα! ούτε τα λόγια να ’χουν αξία, ούτε τα έργα να μην είναι αισχρά.
Ναι, σε επίπεδο Αδη Γεωργιάδη κατάντησε η Ελλάδα, ενός υπουργού (υπουργώ: υπηρετώ, εν προκειμένω, τον λαό) που λέει κατάμουτρα του λαού ότι «εκπροσωπώ (εγώ ο υπουργός) τον ιδιωτικό τομέα»! – όντως «ιδιώτης», με την αρχαία έννοια, του βλακός! Για αυτό άλλωστε
και επαξίως κέρδισε «τα δύσκολα εύγε των σοφιστών» με την πανηγυρική ανακήρυξή του σε «ηλίθιο» από την κυρία Αρβελέρ.
Πλην όμως και συνελόντι ειπείν, συντρόφισσες και σύντροφοι, αν στη Δανιμαρκία μας οι θρόνοι των Καισάρων είναι σάπιοι, σάπιοι είναι και οι καναπέδες μας…
email: [email protected]
