Ένα άρθρο του Ηλία Τζιώρα, καθηγητή πληροφορικής, δημιουργού ιστοσελίδων και της σελίδας “Γειτονιές και Αναμνήσεις της Αλεξανδρούπολης (που αλλάζει..)” στο FB.
Κάθε χώρα έχει τις ιστορίες και τους θρύλους που συμβάλουν στη δημιουργία συλλογικής εθνικής συνείδησης του λαού της. Μερικές χώρες, βέβαια, όπως η Ελλάδα μας είναι ευλογημένη να έχει τόση ΕΝΔΟΞΗ ιστορία, ήρωες και θρύλους που θα μπορούσε να γεμίσει τα ιστορικά βιβλία 20 άλλων χωρών. Πολλές βέβαια από τις ένδοξες σελίδες της ιστορίας μας (δυστυχώς οι περισσότερες) έχουν γραφτεί τόσο παλιά που έχουν υποχωρήσει στα βάθη των αιώνων και διατηρούνται στη ζωή μόνο μέσα από μνημεία ή αγάλματα. Οι άσχημες καταστάσεις που βιώνουμε ως Έλληνες και χώρα μας έχουν οδηγήσει σε εθνική απογοήτευση και αυτοκριτική, άρνηση για το πώς ως Έλληνες, ως παραγωγικές γενιές εν καιρώ ειρήνης οδηγήσαμε (με την ψήφο μας ή τις πράξεις μας) την Ελλάδα σε δύσκολα μονοπάτια. Έρχονται όμως κάποιες τέτοιες ιστορικές στιγμές, κάποια λεπτά (90’ ή 120’ ανάλογα..) που μπορεί να γίνουν μικρά θαύματα. Μπορεί να γίνουν νέες όμορφες στιγμές της Ιστορίας μας και όχι μόνο της αθλητικής. Ένας ποδοσφαιρικός αγώνας, 1,5 ώρα του πιο όμορφου, δίκαιου, ίσου παιχνιδιού στον κόσμο μπορούν να δώσουν στο Ελληνικό λαό την δικιά του ανάταση έστω για λίγο ή μια καλή αρχή να πάρουμε τα πάνω μας. Ο μύθος του Δαυίδ Ελλάδας και του Γολιάθ Γερμανίας έχει πάντα ευτυχή κατάληξη για τον Δαυίδ! Πόσο τραγική ειρωνεία η πιο σύγχρονη εκδοχή του μύθου είναι γραμμένη το 1954 με τους Γερμανούς στο ρόλο του Δαυίδ, καθώς ζούσαν τα αποτελέσματα των δικών τους (ασύγκριτα πολύ μεγαλύτερων) λαθών και πήγαν να παίξουν στο Μουντιάλ κόντρα στα μεγαθήρια της εποχής του Ούγγρους του Πούσκας!
Μετά το Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο, η χώρα της Γερμανίας ουσιαστικά έπαψε να υπάρχει. Καταλήφθηκε και χωρίστηκε σε 4 ζώνες. Πέρα από αυτό και μεταξύ τους οι Γερμανοί ήταν χωρισμένοι σε αυτούς που υποστήριξαν το ναζιστικό κόμμα και σε εκείνους που ήταν εναντίον. Ακόμα χειρότερα οι άνθρωποι δεν ήταν πλέον πρόθυμοι να ταυτίζεται με την γερμανική ιδέα, σημαία… Ντρεπόταν.. Ενώ εμείς οι Έλληνες είμαστε πάντα περήφανοι. Μέχρι το βράδυ της 4ης Ιουλίου του 1954, στην Βέρνη στο μουντιάλ όταν το τελικό σφύριγμα βρήκε τη Γερμανία να κατακτά τη νίκη με 3-2 απέναντι στην Ουγγαρία, που εκείνη την εποχή, ήταν ακριβώς όπως η Βραζιλία τώρα. Ένα ολόκληρο έθνος τρελάθηκε. Η αίσθηση της συντροφικότητας των Γερμανών ήταν ξαφνικά και πάλι εκεί. Αλλά τι σήμαινε αυτό για τους Γερμανούς; Λίγο μετά το θαύμα της Βέρνης, η Γερμανία βρήκε την οικονομική βάση της και το λεγόμενο οικονομικό θαύμα βρίσκεται σε εξέλιξη. Πολλοί σήμερα βλέπουν άμεση σύνδεση μεταξύ των δύο. Ακόμη και μεταξύ του θαύματος της Βέρνης το 1954 και την σύγχρονη, επιτυχημένη Γερμανία. Τι μπορεί να σημαίνει για μας. Έχουμε πραγματικά καμία ιδέα πόσο σημαντική θα είναι ή πόση ψυχική δύναμη, πόσο κουράγιο θα δώσει μια νίκη μας κόντρα στην παντοδύναμη Γερμανία απόψε; Το μόνο σίγουρο είναι ότι περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε μεθοδική δουλειά, υπερπροσπάθεια ομαδική και πολλά μικρά ή μεγαλύτερα εθνικά θαύματα! Λέτε αδέρφια σήμερα το «ΘΑΥΜΑ του Γκντανσκ» να είναι το «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΑΥΜΑ της Βέρνης»;; Μακάρι!! ΕΛΛΑΔΑΡΑ οι ψυχές και οι καρδιές των Ελλήνων είναι μαζί σου!
