Η εντύπωση που αποκομίζει κανείς όταν δουλεύει με ανθρώπους που αντιμάχονται το βάρος τους είναι ότι οι υπέρβαροι, κατ’ ουσίαν, δεν έχουν σχεδόν τίποτα «καταδικό τους» σε καθημερινή βάση. Τίποτα το αξιόλογο και το σταθερό. Ρίχνοντας μια πιο προσεκτική ματιά στη ζωή των θεραπευόμενών μου, διαπίστωνα πως στην πλειονότητά τους δεν διέθεταν καθόλου χρόνο για τον εαυτό τους. Καθόλου χρόνο για να ετοιμαστούν, να ξεκουραστούν, να χαλαρώσουν, να διασκεδάσουν ή, έστω, να κάνουν μια παύση. Δούλευαν συνεχώς και αδιαλείπτως, και, αν όχι μόνο με το σώμα, δούλευαν με το μυαλό, κουβαλώντας χιλιάδες σκέψεις, ιδέες, αγωνίες…
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο www.boro.gr
