Πως να προσφέρουμε τα δώρα
Αναμέσα σε Χριστουγεννιατικές διαφημίσεις αγαθών όλων των ειδών, επιταγών και μηνυμάτων για ακόμα περισσότερες αγορές και χρηματικές «επενδύσεις» σε δώρα, το Χριστουγεννιάτικο πνεύμα εξακολουθεί να πλανιέται στην ατμόσφαιρα και να ομορφαίνει τις γιορτινές αυτές μέρες. Όμως, το ανθρώπινο μήνυμα που παίρνουμε από τους γύρω μας, μέσα στον καταναλωτικό οργασμό που μας κατακλύζει, είναι ότι τα δώρα από μόνα τους δεν είναι αρκετά. Κάτω από τα χρωματιστά περιτυλίγματα, τους χρυσοποίκιλτους φιόγκους και τα περίτεχνα στολίσματα του πακέτου, ο παραλήπτης του δώρου περιμένει και κάτι άλλο, κάτι παραπάνω από το αντικείμενο αυτό καθαυτό που αποτελεί το δώρο. Απληστία; Όχι! Απλώς ανάγκη και για άλλα πράγματα, όχι από τη σφαίρα των υλικών αγαθών πια, αλλά από τον ψυχικό και συναισθηματικό κόσμο.
Γράφει για το boro.gr η Δρ Λίζα Βάρβογλη, η Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, Νευροψυχολόγος (greekpsychologypages.blogspot.gr).
Αν λοιπόν παραπονιόμαστε ότι οι γιορτές έχουν χαλάσει, έχουν χάσει τη βαθύτερη σημασία τους κι έχουν εμπορευματοποιηθεί και περιστρέφονται γύρω από έναν υπέρμετρο καταναλωτισμό και αναρωτιόμαστε που χάθηκε η Χριστουγεννιάτικη μαγεία, δε χρειάζεται να κοιτάξουμε πιο μακριά από τον καθρέφτη μας! Αν εμείς οι ίδιοι δε μπορούμε να κάνουμε τις μέρες των γιορτών ιδιαίτερες και να τους δώσουμε την πρέπουσα σημασία, δε φταίει τόσο το γεγονός ότι δίνουμε μεγάλη βαρύτητα στα δώρα, αλλά στο ότι δε δίνουμε και τόση σημασία στο πως ακριβώς τα προσφέρουμε!
Ο τρόπος με τον οποίο προσφέρουμε ένα δώρο
Τελικά εμείς οι ίδιοι καθορίζουμε το αν υποβιβάζουμε τα Χριστούγεννα σε μια ακόμα εκδήλωση κενού υλισμού ή αν διατηρούμε το πνεύμα τους και ζεσταίνουμε τις καρδιές των γύρω μας με τις πράξεις μας. Και η επιτυχία ή η αποτυχία μας σε αυτό εξαρτάται από το προσφέρουμε το δώρο μας.
Υπάρχουν φορές που κάποιος προσφέρει ένα δώρο εξαιτίας των ενοχών που μπορεί να αισθάνεται, μόνο και μόνο προκειμένου με τη χειρονομία του αυτή να αποδείξει το αντίθετο από τις προσδοκίες του παραλήπτη του δώρου ή του περίγυρου τους (που μπορεί να πιστεύει πως αυτός που έκανε το δώρο δεν θα το έκανε) ή για να εκπληρώσει τυπικά μια κοινωνική υποχρέωση. Αν λοιπόν η επιλογή και η προσφορά του δώρου έγινε με αυτά τα κριτήρια, τότε το δώρο χάνει τη συναισθηματική αξία του και το βαθύτερο νόημά του και αποτελεί μια ακόμα άσκηση στην υλιστική απληστία ή την κοινωνική συμβατικότητα.
Το να προσφέρει κάποιος σε κάποιον ένα άλλο δώρο μπορεί να γίνει με τέτοιο φτωχό και άσχημο τρόπο, ώστε να μοιάζει σα να του δίνει στα χέρια του ένα σκουπίδι ή κάτι παντελώς άχρηστο (που συχνά τα περισσότερα δώρα αυτής της κατηγορίας είναι ή γίνονται μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα). Εξίσου, όμως, το να προσφέρει κάποιος σε κάποιον ένα άλλο δώρο μπορεί να γίνει με τέτοιο όμορφο και μεστό νοήματος τρόπο, σαν να του δίνει συμπάθεια, αγάπη, κι ευχαρίστηση. Στο χέρι μας είναι να πάρουμε την απόφαση.
Διαβάστε τη συνέχεια στο boro.gr
