Οι συνέπειες της οργής στην υγεία
Ποικίλες πηγές και ροές συγκλίνουν και διαμορφώνουν ως απτό συστατικό του βιώματος του ανθρώπου την οργή. Η οποία έχει εκδηλωθεί και καταγραφεί με τόσους τρόπους που περιττεύει η απαρίθμησή τους. Αξίζει ωστόσο να δούμε λίγο πιο προσεκτικά μια ιδιαίτερη πτυχή της οργής. Που συνίσταται στο ότι εκείνο που αισθάνονται οι άνθρωποι είναι η οργή μιας κερματισμένης συλλογικότητας απέναντι σε έναν λίγο πολύ απροσδιόριστο στόχο-υπαίτιου του κακού που ζουν.
Γράφει ο Νίκος Σιδέρης διδάκτωρ του τμήματος Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και διδάσκων ψυχαναλυτής μέλος της Ψυχαναλυτικής Σχολής του Στρασβούργου και της ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Ψυχανάλυσης.
Ευτυχώς θα λέγαμε που υπάρχει και η κυρία Μέρκελ και κάπως βοηθάει στην πρόσκαιρη κατάδειξη ενός κάποιου στόχου της οργής. Όμως η ανυπαρξία εναλλακτικού οράματος, η ασάφεια του στόχου, καθώς και ο κερματισμός της χωρικής πράξης (συλλαλητήριο, εκλογές, συζητήσεις) της χρονικής συνοχής και συνέχειας (ας θυμηθούμε την άκαρπη απόσβεση του λεγόμενου κινήματος των αγανακτισμένων και του λόγου που θα υποστήριζε την ενότητα σκοπού και τρόπου δράσης οδηγούν τους ανθρώπους να βιώνουν την οργή τους σαν ένα πλήθος εγκλωβισμένο κάτι σαν το λιοντάρι στη βουλή (η έκφραση εδώ είναι ιδιαίτερα εύστοχη).
Οι άνθρωποι λοιπόν βιώνουν μια ανήμπορη οργή. Και αυτό και πολλά σημαίνει και έχει υπολογίσιμες συνέπειες Σε ένα πρώτο επίπεδο η πιο χειροπιαστή συνέπειά της είναι η αναστολή δηλαδή το μπλοκάρισμα ή το φρενάρισμα της ροπής προς έκφραση και ενέργεια.
Η παγιδευμένη οργή όμως έχει και άλλες ψυχικές επιπτώσεις όπως:
Ψυχοπαθολογία – ιδίως κατάθλιψη και ψυχοσωματικές εκδηλώσεις.
Μνησικακία – Το πιο βαθύ ίσως πάθος του ταπεινωμένου και πληγωμένου που είναι ανήμπορος να δράσει ουσιαστικά.
Διαβάστε τη συνέχεια στο boro.gr
