Κράτος … αναπήρων
Αναγνώστης του enikos.gr από την Πάτρα καταγγέλλει ότι έχει να λάβει τη σύνταξη της ανάπηρης μητέρας του από τον Οκτώβριου του 2011. Προσπαθεί εδώ και ένα χρόνο, όπως θα διαβάσετε στην επιστολή του, να περάσει από επιτροπή την μητέρα του και δεν τα καταφέρνει. Διαβάστε τη συγκλονιστική επιστολή.
«Κύριοι,
Ονομάζομαι Α. Μ. και μένω στην Πάτρα. Μοναχοπαίδι μεσοαστικής οικογένειας με σπουδές και μεταπτυχιακό στις Πολιτικές Επιστήμες και την Διπλωματική Νομική, πτυχία που δεν μου χρειάστηκαν μια και τώρα είμαι ιδιοκτήτης ενός internet cafe στην Πάτρα με τα πτυχία μου σε κορνίζες. Αλλά την περηφάνια μου και το μέτωπο μου καθαρό γιατί το όνομα μου δεν θα το βρείτε σε καμία αίτηση για πρόσληψη στο δημόσιο, και τις επίσκεψης σε πολιτικά γραφεία πάντα τις θεωρούσα κατάντια.
Ο λόγος που σας στέλνω αυτό το μήνυμα είναι γιατί πραγματικά βρίσκομαι σε απελπιστική θέση προσπαθώντας και παλεύοντας για τα αυτονόητα.
Η μητέρα μου Μ.Ξ., που έκανε μαζί με τον πατέρα μου, που έχει φύγει χρόνια από την ζωή, το σκατό τους παξιμάδι για να σπουδάσω εγώ. Από το 2005 αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας και είναι ο μοναδικός λόγος που βρίσκομαι στην πόλη, μια πόλη που όπως γνωρίζετε βιώνει την κρίση από την δεκαετία του 90 με το κλείσιμο τον εργοστασίων.
Κατάκοιτη τελείως, με αερόστρωμα, πάνες ακράτειας και καμία χρήση των χεριών και των ποδιών της, παλεύει καθημερινά για την επιβίωση της. Και εγώ μαζί της, μιας και κάθε φορά που μπαίνω στο σπίτι που με μεγάλωσε νιώθω σαν να μου κόβονται τα πόδια.
Με απόφαση τις νομαρχίας Πατρών το 2007 της ορίστηκε βαθμός αναπηρίας της τάξης του 80%, και μιας και η κατάσταση της είναι μη αναστρέψιμη θεώρησα λανθασμένα ότι δεν χρειάζεται να ξαναπεράσει επιτροπή. Πήρα το χαρτί και το τοποθέτησα αρχειακά στο δωμάτιο της, και ποτέ δεν ζήτησα αυτά που δικαιούται για λόγους υπερηφάνειας. Το χαρτί αυτό ποτέ δεν κατατέθηκε στον ΟΤΕ για δωρεάν μονάδες, δεν κατατέθηκε στην ΔΕΗ για την μη καταβολή του τέλους ακινήτων, δεν ζητήθηκε ποτέ ποσό πίσω για τις φυσιοθεραπείες που κάνει. Ποτέ δεν ζητήθηκε μέρος τον χρημάτων που ξοδεύω καθημερινά για πάνες και υποστρώματα.
Υπερηφάνεια δεν είναι η αναμονή στην γραμμή 5 ώρες για να πάρεις 20 ευρώ μετά από πέντε μήνες για τις πάνες της μητέρας σου ενώ έχεις ξοδέψει 100, όταν αυτή και ο πατέρας μου σαν δημόσιοι υπάλληλοι έδωσαν όλη τους τις ζωή στην δουλειά τους.
Τις ορίστηκε το 2007 ένα ποσό που μπορεί να μην της επιτρέπει να ζήσει ιδανικά, της δίνει όμως την δυνατότητα να πληρώσει μέρος των χρημάτων για την γυναίκα που χρειάζεται να την προσέχει σε 24ωρη βάση, και μέρος των φυσιοθεραπειών που απαιτούνται. Όλα τα υπόλοιπα, και πιστέψτε με είναι πολλά, βγαίνουν από την δικιά μου τσέπη, και όχι ότι δεν μου λείπουν, αλλά ξεπληρώνω αν θέλετε μέρος των χρημάτων και της υπομονής που κατέβαλε για να με σπουδάσει και να με μεγαλώσει.
Τον Ιανουάριο του 2012 και ενώ περίμενα μέχρι τις 20 του Ιανουαρίου το επίδομα της Πρόνοιας που έρχεται ανά δίμηνο, μιας και δεν ήλθε αποφάσισα να δω τι γίνετε. Ανακάλυψα ότι το χαρτί από την επιτροπή που πέρασε η μητέρα μου έληξε τον Οκτώβριο του 2011 λες και η αρρώστια της μητέρας μου ήταν ιάσιμη. Οφείλω να σας πω ότι η κατάσταση της είναι πολύ χειρότερη από αυτή το 2007, και χρειάστηκε να νοσηλευτεί δυο φορές. Να αναφέρω ότι δεν μας ήλθε καμία ειδοποίηση για το να ξαναπεράσουμε επιτροπή ή τουλάχιστον να μας υπενθυμίσουν τι πρέπει να κάνουμε για να μην κοπεί η σύνταξη.
Θεωρώ λάθος μου που δεν το κοίταξα εγώ νωρίτερα, αλλά απευθύνθηκα άμεσα στο ΙΚΑ του Αγίου Αλεξίου στην Πάτρα για να την ξαναπεράσω επιτροπή. Θεώρησα λανθασμένα ότι πρόκειται για τυπική διαδικασία λόγω της κατάστασης της και του βαθμού αναπηρίας που έχει.
Μετά από απίστευτη ταλαιπωρία με ενημέρωσαν η υπάλληλοι με πάσα φυσικότητα ότι το ραντεβού για να καταθέσω τα χαρτιά, που ήδη έχω στα χέρια μου, είναι στις 18 Μαΐου του 2012. Παρόλα αυτά βρήκα τρόπο με το κατάλληλο φακελάκι (350 ευρώ) οι γιατροί να δεχτούν τα χαρτιά της νωρίτερα (μέσα στον Ιανουάριο) αλλά από ότι έμαθα απλά τα τοποθέτησαν σε ένα συρτάρι και τα πέρασαν στο σύστημα τους τον Απρίλιο του 2012.
Από τότε περιμένω πότε θα αξιωθεί η επιτροπή να περάσει να την δει. Τον Σεπτέμβριο το ΙΚΑ τις Πάτρας με παρέπεμψε στο ΙΚΑ Αθηνών, όπου και έχω ανεβεί δυο φορές για να βγάλω άκρη. Τελευταία φορά που πήγα στο ΙΚΑ Πατρών ήταν εχθές όπου ξανά με φυσικότητα με πληροφόρησαν ότι δεν έχουν το όνομα της σε ραντεβού και να περάσω από τον νέο χρόνο.
Τα έξοδα τρέχουν, η γυναίκα που την προσέχει πρέπει να πληρωθεί, το ίδιο και ο φυσιοθεραπευτής της, η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ και όλες οι άλλες ανάγκες της και εμείς έχουμε να πάρουμε ευρώ από τον Οκτώβριο του 2011
Δηλώνω πλήρη αδυναμία να συνδράμω το παραμικρό πια όχι γιατί δεν θέλω, αλλά γιατί δεν έχω, βιώνοντας και εγώ την κρίση με τον χειρότερο τρόπο στην δουλειά μου. Βλέπετε τα πτυχία και τα μεταπτυχιακά στον τοίχο του σπιτιού μου δεν μου βάζουν το φαγητό στο τραπέζι.
Θεωρώ ότι είναι απαράδεχτο, η συμπεριφορά απέναντι στους ανθρώπους που δούλεψαν, μόχθησαν, και έχουν ένα τόσο μεγάλο ποσοστό αναπηρίας να είναι τόσο βάναυση.
Η μητέρα μου όπως τόσοι άλλοι ανάπηροι δίνουν μάχη με την ζωή σε καθημερινή βάση και η μάχη αυτή για εμένα και την μητέρα μου είναι πάνω από οποιαδήποτε γραφειοκρατία, οποιοδήποτε μνημόνιο, οποιαδήποτε αδυναμία του κρατικού μηχανισμού.
Θα σας παρακαλέσω από καρδίας να δώσετε 5 λεπτά»
