Του Αντώνη Παπαγιαννίδη
Την έχει αυτή την ικανότητα ο χώρος που κάλυψε το ΠΑΣΟΚ — επί καθοριστικά πολλά χρόνια, 1977 μέχρι και 2012 πάντως: από την επιτάχυνση της ωρίμανσης μέχρι την αποσάθρωση 35 χρόνια/δυο γενιές. Δηλαδή ο χώρος του Κέντρου που ζυγιάζεται αριστερά (γιατί εκεί ήταν το κοινωνιολογικό κέντρο βάρους της ελληνικής περιπέτειας πάντως από τον Μεσοπόλεμο τον Βενιζελισμό), πλην μπορούσε και να ασκεί διακυβέρνηση όσο δεξιά απαιτούν οι καιροί. Έχει την ικανότητα να τραβάει επάνω του τη δημόσια προσοχή, ακόμη κι όταν η κεντρική ισορροπία διαμορφώνεται αλλού στο πολιτικό σκηνικό.Έτσι, το Κόμμα Φιλελευθέρων και η ΕΠΕΚ υπήρξαν μεταπολεμικά πολύ πιο κεντρικοί στις ζυμώσεις μιας εποχής που τους είχε προσπεράσει. Έτσι η αλήστου μνήμης Ένωση Κέντρου και Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις συνέχιζε να απασχολεί και όταν το ΠΑΣΟΚ είχε πάρει την θέση της. Έτσι και τώρα, με την αντιπαράθεση περί την έξωση Βαγγέλη Βενιζέλου από το ΚΙΝΑΛ και περί την επόμενη μέρα του, χερσί μεν Φώφης Γεννηματά, φωνή δε… άσε καλύτερα!Διαβάστε περισσότερα στο slpress.gr
